Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

~ Η κηδεία του δίκαιου πατέρα. Με χιόνια, βροχές, αέρα, κρύο, δεν πάτησε στην κηδεία του κανένας...

"Τι καλός ο πατέρας! 
Άραγε έχει δίκιο ή μητέρα πού τον λέει βλάκα, καθυστερημένο, παλαβό;" 

Γέροντος Ιωσήφ Διονυσιάτου

Επειδή ωστόσο γνωρίζω ότι με τίς αληθινές αυτές ιστορίες πιο εύκολα διδασκόμαστε, θα μεταφέρω εδώ και εκείνη πού συνήθιζε πολύ συχνά να
μας λέει ό αείμνηστος Γέροντας μου.
Λοιπόν, πριν από μερικά χρόνια, σε μία κωμόπολη ζούσε κάποιο ανδρόγυνο με ένα μοναδικό παιδί, ένα όμορφο κοριτσάκι.
Ό πατέρας ήταν πραγματικά άγιος, ή γυναίκα το ακριβώς αντίθετο.
Ό άνδρας σκοτωνόταν να μαζεύει με τον τίμιο ίδρωτα, ή γυναίκα τα σπαταλούσε σε διασκεδάσεις με εραστές.
Δεν τολμούσε ό άνδρας να πει κουβέντα. 
Επέστρεφε κουρασμένος και εύρισκε το κοριτσάκι μόνο του, νηστικό και απεριποίητο. 
Αναγκαστικά μαγείρευε λίγο φαγητό και συμμάζευε το σπίτι, μέχρι να εμφανιστεί ή σύζυγος, για να αρπάξει από πάνω βρισιές και, όχι σπάνια, και ξύλο.
Το παιδάκι μεγαλώνει. 
Φθάνει στα 12-13 χρόνια. 
Μέσα του πια ξεκινά ή κριτική.
Αρχίζουν μόλις να ξυπνούν τα νεανικά ένστικτα.
Τι καλός ό πατέρας! 
Άραγε έχει δίκιο ή μητέρα πού τον λέει βλάκα, καθυστερημένο, παλαβό; 
Αυτός κλείνεται στο προσκυνητάρι και προσεύχεται, εκείνη γυρνά και διασκεδάζει.
Τι να κάνει; 
Ό μπαμπάς λέει να προσεύχεται. 
Εκείνη τη μαλώνει: 
«Όχι παλαβομάρες σαν τον πατέρα σου!
Ξύπνα, χαζή, όσο είναι νωρίς, γιατί αυτός θα παλαβώσει και σένα!»

(Διάβασε την συνέχεια εδώ!)

- Μας έστειλε ο  Χριστόδουλος Χ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου