Θυμάμαι το πρώτο σοκ, όταν με ειδοποίησαν από το θεαγένειο αντικαρκινικό νοσοκομείο να πάω να συζητήσουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων...έχασα για κάποιες ώρες τη γη κάτω από τα πόδια μου...όχι γιατί ήρθε και σε μένα...μα γιατί θα μου χαλούσε τη ζωή..τα προγράμματά μου...την καθημερινότητά μου...και δεν ήθελα με τίποτε να ξαναεγχειριστώ μετά από αλλες τρεις εγχειρήσεις..
αυτό λίγες ώρες...γιατί δεν μου έδωσαν καθόλου χρόνο...μόνο 6 ημέρες για να τακτοποιήσω τα του εαυτού μου....27 Οκτωβρίου με την βαλίτσα μου στο χέρι πήρα το εισιτήριο γι' αυτό το άγνωστο ταξίδι...παραμάσχαλα είχα το βιβλίο "βίος και λόγοι του αγίου Πορφυρίου" είχα ανάγκη από τρυφερότητα..από καλωσύνη..μόνο αυτός θα μου μαλάκωνε την τσιτωμένη ψυχή μου..έτσι κι αλλιώς πάντα νόμιζα πως μιλούσε μαζί μου , όταν τον διάβαζα...
28η Οκτωβρίου...κι ενώ έξω γίνονταν η μεγάλη παρέλαση σε ανάμνηση του ΟΧΙ στους εχθρούς της πατρίδας μας , εγώ νοερά έλεγα ΟΧΙ στην υποταγή του φόβου που ύπουλα μου σιγοψιθύριζε αμφιβολίες...έτσι κι αλλιώς τέτοιες ώρες εγκαταλείπεσαι στο θέλημά Του...
η 29 Οκτώβρη για μένα μετά από 6 χρόνια είναι μέρα γενεθλίων...αναγέννησης...ψυχικής...γιατί έζησα πάνω μου όλη την αγάπη Του...παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις όλων των ειδικών...και Τον ευγνωμονώ καθημερινά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου