Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

Ο π. Ιγνάτιος (+) , ψυχή της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κονγκό στο pontos-news.gr και στην Τράπεζα Ιδεών... (φωτο, βίντεο)

"Έφυγε"σήμερα! Δες εδώ...


  • Ο π. Ιγνάτιος, ψυχή της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κονγκό στο pontos-news.gr (φωτο, βίντεο)
    Οι απόφοιτοι των Πανελληνίων εξετάσεων υπό την καθοδήγηση του Επισκόπου Ιγνατίου
  • Ο π. Ιγνάτιος, ψυχή της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κονγκό στο pontos-news.gr (φωτο, βίντεο)
    O πάτερ Ιγνάτιος μιλά περήφανα στο pontos-news.gr για την ορθόδοξη αποστολή στο Κονγκό (φωτ.: Βασίλης Τσενκελίδης)
  • Ο π. Ιγνάτιος, ψυχή της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κονγκό στο pontos-news.gr (φωτο, βίντεο)
    Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου υμνούν και ψέλνουν
Ο 87χρονος π. Ιγνάτιος Μανδελίδης, Γέρων Επίσκοπος Πενταπόλεως, πρώην μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής, είναι ένας σπουδαίος Μακεδόνας ιερωμένος, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Έδεσσα με γονείς Μικρασιάτες. Ο πατέρας του εξόριστος σε καταναγκαστικά έργα και μουλαράς, όπως όλοι οι ανεπιθύμητοι, ήρθε με τον ξεριζωμό στην Ελλάδα.
Ο παππούς του ήταν εργάτης στα μεταλλεία Ακ Ταγ Μαντέν στον Πόντο, εξού και το οικογενειακό όνομα: ο γιος του μεταλλουργού ήταν ο μαντένλογλου, που εξελληνίστηκε και έγινε Μανδελίδης.
Ο π. Ιγνάτιος ήταν ήδη 52 χρονών όταν –ενώ ήταν ιεροκήρυκας στη Λάρισα– τον κάλεσε ο προϊστάμενος στην Αδελφότητα Θεολόγων «Ο Σωτήρ» (Ορθόδοξη Χριστιανική Ιεραποστολική Αδελφότητα), στην οποία ανήκε, για να του ζητήσει να πάει βοηθός του π. Χαρίτωνος Πνευματικάκη στο Κονγκό, και ειδικότερα στην Κανάγκα. Πήγε, και όταν έφθασε... «Κοίταζα τον ουρανό και έλεγα: κάτω από τον ίδιο ουρανό είμαστε και στη Λάρισα και στην Κανάγκα. Από τότε πέρασε μια ζωή. Τριάντα τέσσερα χρόνια, είναι η τρίτη μου... καριέρα. Τώρα είμαι 86 χρόνων, λιγότερα δεν γίνονται, μόνο προχωρούν. Κάναμε μια συμφωνία με τον Θεό: “Ό,τι θα μου δώσεις θα σ’ το δώσω πίσω, δεν κρατάω τίποτε για μένα”. Και πάμε καλά μέχρι τώρα, θα δούμε τι θα γίνει μετά». Τι έγινε μετά;
Χιλιάδες Κονγκολέζοι έχουν ασπαστεί την Ορθοδοξία και λειτουργούνται σε 20 εκκλησίες σε διάφορες περιοχές, με στολίδι αυτή του Αγίου Ανδρέα στην Κανάγκα που ζωντανεύει κάθε Κυριακή από τις φωνές των παιδιών της χορωδίας· πάνε στα εξαιρετικά σχολεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά και στο Πανεπιστήμιό της, όπου γίνονται μαθήματα και μέσω τηλεματικής (!) και έχουν ραδιοφωνικό σταθμό με πλήρες πρόγραμμα.
Κάθε πτυχή της ιστορίας της ιεραποστολής που μας ξετυλίγει ο π. Ιγνάτιος εκπλήσσει αλλά και ρίχνει βάλσαμο στην ψυχή. Ένα έργο τόσο μακριά μας αλλά τόσο κοντά στην ψυχή μας...
«Παγοθραυστική» η ορθόδοξη αποστολή στην Κανάγκα
«Η ιστορία της ιεραποστολής στην Κανάγκα αρχίζει με την επίσκεψη του π. Χρυσοστόμου Παπασαραντοπούλου, η οποία έγινε το 1972, τον Οκτώβριο. Δεν άντεξε παραπάνω από 2,5 μήνες, και στις 29 Δεκεμβρίου τον κατέλαβε μια ρινορραγία στη μέση του δρόμου καθώς πήγαινε στον προορισμό του, σε απόσταση 90 χλμ [σ.σ. στο Μπουζιμάι]. Η καλυτέρα λύσις ήταν να επιστρέψει στην Κανάγκα. Επέστρεψε, δεν έβρισκε γιατρό αλλά μια νοσοκόμα. Δεν μπορούσε να βρεθεί φάρμακο και έκαναν διάφορα πρακτικά, αλλά η μύτη έτρεχε αίμα. Ώσπου τελικά μετά δύο μέρες απέθανε.

Οι τάφοι των πατέρων στην Κανάγκα
»Το γεγονός αυτό συνεκίνησε το Πανελλήνιο και έβαλε ο Θεός στο μυαλό του πατρός Χαρίτωνος Πνευματικάκη να πάει να τον αντικαταστήσει εκεί. Ήταν άλλωστε φίλοι και συνεργάτες στην Έδεσσα. Τον Ιούλιο του 1973, μόνος του, σαν παγοθραυστικό, άνοιξε δρόμο. Βρήκε περίπου 25 χριστιανούς· τους άφησε εκεί ο π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος. Έδωσε την καρδιά του ο π. Χαρίτων, με τον ζήλο που τον διέκρινε όλα του τα χρόνια, και δημιούργησε έναν πυρήνα αξιόλογο.
Ο πατήρ Χαρίτων εκοιμήθη το 1999 στην Κανάγκα, μετά από 25 χρόνια καρποφόρας ιεραποστολικής δράσης αποκλειστικά στην πόλη αυτή.
»Ο π. Χαρίτων βρήκε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο που έκανε σαπούνια. Το διαμόρφωσε και το έκανε εκκλησία. Αργότερα έκανε ένα ντισπανσιέρ [σ.σ. ιατρείο]. Μικρό όσο να χωρούν ο γιατρός, η νοσοκόμα και οι ασθενείς. Αυτό το ντισπανσιέρ μεγάλωσε κατόπιν και έγινε κλινική τέλεια, τόσο που διαπραγματευόμεθα να αρχίσει, ως μια εν ενεργεία κλινική, να δέχεται τους ασθενείς και για χειρουργείο και για άλλες ασθένειες. Με ιατρούς που ήταν του Σχολείου της Ορθοδόξου Ιεραποστολής και σπούδασαν στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.

Στην αρχή χρησιμοποιούσαν ως εκκλησία ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο
»Βέβαια μετά (φέτα-φέτα κόβεται το σαλάμι) αγοράστηκαν μερικά οικόπεδα. Τώρα είναι μια περιοχή (τριγωνική) 350 μέτρων επί 45 στο πιο πλατύ σημείο του, όπου στεγάζονται τώρα τα σχολεία μας.»
Π. Ιγνάτιος: Δεν κάνουμε προσηλυτισμό. Διδάσκουμε το «Τάδε λέγει Κύριος», το Πιστεύω μας...
Τα σχολεία της Ορθόδοξης Ιεραποστολής «Φως Εθνών»
«Τα σχολεία έχουν την ονομασία “Φως Εθνών” (Lumière des Nations). Άρχισαν το 1980. Πρώτα πήγα εγώ και διαδέχθηκα τον π. Χαρίτωνα (ο οποίος εγήρασε) και στη διεύθυνση και στην όλη δραστηριότητα. Όταν πήγα το 1981 είχε θεμελιωθεί το 1ο Δημοτικό Σχολείο Αρρένων και το κτήριο είχε φθάσει περίπου στο ύψος του ενός μέτρου. Από κει και πέρα τα πήρα όλα σβάρνα.
»Σήμερα η αυλή της ιεραποστολής έχει ένα Δημοτικό Αρρένων, ένα Δημοτικό Θηλέων με τριακόσια παιδιά, ένα Γυμνάσιο Αρρένων και Λύκειο μαζί, και ένα Γυμνάσιο Θηλέων, με περίπου 1.500 παιδιά. Εχτίστηκαν και άλλα δύο σχολεία, στο Μικαλάι και στην Τσιλούμπα· λίγο απέχουν από την Κανάγκα αυτά. Και άλλα σχολεία, εξατάξια, έγιναν στην Τσικάπα και στο Μπουζιμάι. Είναι περιοχή όπου έχω μια ιδιαίτερη ευθύνη.

Τα σχολεία της Ορθόδοξης Ιεραποστολής
»Στα δύο σχολεία οι διευθύντριες είναι Ελληνίδες. Ανέκαθεν είχαν την ευθύνη Ελληνίδες καθηγήτριες. Το έμψυχο εκπαιδευτικό υλικό είναι πολύ αξιόλογο, υπάρχουν δάσκαλοι και καθηγηταί που έχουν δύο πτυχία. Έχουμε στείλει αρκετά παιδιά να σπουδάσουν έξω από το Κονγκό, στην Ελλάδα. Γίνεται πολύ συστηματική εκπαίδευσις και η απόδοσις είναι πολύς υψηλής τάξεως, υψηλού επιπέδου.
»Προπάντων δίνουμε σημασία στο ήθος, το οποίο γίνεται φανερό. Δεν διαφημίζεται αλλά γίνεται φανερό».
Στα σχολεία της Ορθόδοξης Ιεραποστολής δεκτά γίνονται όλα τα παιδιά, μας λέει ο π. Ιγνάτιος. Με μία μόνο εξαίρεση. «Έρχεται κάποιος να γράψει το παιδί του στο σχολείο και δεν ρωτάμε τι θρήσκευμα έχει. Μόνον αν μάθουμε ότι είναι μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν δεχόμαστε».
Κυβερνητικοί αξιωματούχοι, στρατιωτικοί και άλλοι εμπιστεύονται τα σχολεία και στέλνουν τα παιδιά τους να φοιτήσουν εκεί από πολύ μακριά. Ευεργετούνται όμως κυρίως αναξιοπαθούντες, καθώς τα δίδακτρα είναι ελάχιστα αλλά υπάρχουν, «για να βελτιώνονται οι μισθοί των εκπαιδευτικών». Το γυμνάσιο είναι το πιο ακριβό με δέκα δολάρια το μήνα, έναντι δύο και τεσσάρων στο δημοτικό.

Οι μαθητές του δημοτικού σχολείου
Και έπειτα... ήρθε το Πανεπιστήμιο, με γη που παραχώρησε ένας Έλληνας, και με τη μονή της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους να αναλαμβάνει τις δαπάνες για την ανέγερση του ναού στη μέση των εγκαταστάσεων. «Αυτό όλο μας εκόστισε περίπου 2,5 εκατομμύρια δολάρια», λέει στο pontos-news.gr ο π. Ιγνάτιος. «Ούτε που ξέρω πώς βρέθηκαν, πώς δαπανήθηκαν, εγώ ήμουν εκεί πέρα ολημερίς, να συναγωνίζομαι τους κτίστες και λοιπούς».

Οι μαθήτριες των σχολείων της Ορθόδοξης Ιεραποστολής «Φως Εθνών»
Το εκπαιδευτικό κτήριο έγινε, τόσο σπουδαίο μάλιστα που ο υπουργός Παιδείας της χώρας προτρέπει «όσοι θα κάνουν Πανεπιστήμιο, να περάσουν να δουν το Πανεπιστήμιο των Ορθοδόξων».
Η τηλεδιδασκαλία στο Κονγκό!
Ο π. Ιγνάτιος με καμάρι λέει στο pontos-news.gr ότι στο εκπαιδευτικό ίδρυμα χρησιμοποιείται η τηλεδιδασκαλία, πράγμα που δίνει στο Πανεπιστήμιο τη δυνατότητα να έχει καθηγητές από την Ελλάδα, την Αυστραλία και την Αμερική.

Στο εκπαιδευτικό ίδρυμα στο Κονγκό άρχισαν να κάνουν χρήση ακόμα και της τηλεδιδασκαλίας
Περίπου 50 φοιτητές έχει το πανεπιστήμιο, εσώκλειστους, με δωρεάν εκπαίδευση, σίτιση και διαμονή, συν τα εισιτήριά τους αν χρειάζεται να ταξιδέψουν στην τεράστια επικράτεια του Κονγκό. Οι πτυχιούχοι διορίζονται αμέσως είτε ως κληρικοί είτε ως εκπαιδευτικοί στο Δημόσιο, είτε σε άλλες θέσεις. Υπάρχει επίσης Σχολή Πληροφορικής και σχέδια για Γεωπονική.
Τα λειτουργικά έξοδα του Πανεπιστημίου όμως είναι πολλά. «Μας γονατίζουν... Το κρατούμε με νύχια και με δόντια», λέει ο π. Ιγνάτιος, που όμως θεωρεί «ιερή υποχρέωση» να κρατηθεί ανοιχτό.
Η βοήθεια της παραπαίουσας ελληνικής κοινότητας
Κάποτε η Αθήνα συνδεόταν με απευθείας πτήση με την Κινσάσα, πετούσαν μάλιστα αρκετές αεροπορικές εταιρίες προς το Κονγκό. Σήμερα όμως οι Έλληνες είναι ελάχιστοι και όσοι μπορούν βοηθούν το έργο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής. «Π.χ. ο κ. Ντούνης, που έχει μεγάλο αρτοποιείο. Ήταν ο πρώτος στην Κινσάσα. Τώρα ήρθανε Λιβανέζοι (λέγεται ότι ξεπλένουν βρόμικα χρήματα) και έχουν κάνει το μεγαλύτερο αρτοποιείο. Αυτός, όμως, προσφέρει το ψωμί δωρεάν σε όλους τους φοιτητάς. Είναι μια βοήθεια δυνατή.

Η σίτιση των φοιτητών είναι δωρεάν
»Έπειτα βοήθησε η κοινότητα στη γεώτρηση, για να βγάλουμε δικό μας νερό και έφθασε στα 290 μέτρα βάθος, για να βγάλει καλό νερό, καθαρό και αρκετό. Να πίνουν, να πλένονται και να ποτίζουν. Το οικόπεδο το έδωσε δωρεάν ο Έλληνας Κωνσταντίνος Σοφιάδης, και όταν χρειαστεί μια τεχνική βοήθεια συμπαρίστανται. Όπου μπορούν συμπαρίστανται».
Οι πολλοί έφυγαν λόγω των προβλημάτων στη χώρα. «Άφησαν τις περιουσίες τους, έχασαν τα πάντα, ήταν ευχαριστημένοι που έσωσαν τον εαυτό τους».

Ο ναός του Αγ. Ανδρέα στην Κανάγκα, που χωράει πάνω από 3.000 πιστούς
Το Κονγκό ζει σε συνθήκες σχεδόν διαρκούς πολέμου, με ξένες δυνάμεις «να τα μπερδεύουν τόσο και να ενισχύουν τους εμφύλιους πολέμους δίνοντας όπλα απ’ εδώ κι απ’ εκεί, για να σκοτώνονται και αυτοί να αντλούν πλούτο», όπως λέει ο π. Ιγνάτιος. «Εμάς μπορώ να πω ότι μας σέβονται».
Το θαύμα της Παναγίας
«Δεν ξέρω τι γίνεται με τα άλλα θρησκεύματα, αλλά εμάς μπορώ να πω ότι μας σέβονται. Μάλιστα, κάποτε που είχε γίνει μια αναστάτωσις στην Κανάγκα, με διώξεις, διαρπαγές, με συμμορίες και φόνους, εμάς δεν μας πείραξε κανένας, ενώ απ’ έξω και σκότωσαν και βίασαν. Και μάθαμε, μας είπε δηλαδή ο κυβερνήτης, ότι είχε στείλει στρατιωτικούς, αξιωματικούς να μας περιφρουρεί. Μας έκανε εντύπωση.

Οι Αφρικανοί πιστοί υμνούν και ψέλνουν στον οίκο του Θεού
»Αλλά προπάντων μας περιφρουρεί η Κυρία Θεοτόκος. Ήταν το ’91, Οκτώβριος, που έγινε μια τέτοια αναστάτωσις και ακούστηκε πυροβολισμός στην εξώπορτα, στη σιδερένια εξώπορτα της αυλής μας. Οι αδελφές στο κοινόβιό τους κάνανε παράκληση.
»Ο π. Χαρίτων έκανε την προσευχή του: “Παναγία μας Πορταΐτισσα, φύλαξέ μας τώρα. Τώρα σε θέλω”. Και έφυγαν οι υποψήφιοι εισβολείς!
»Πώς έφυγαν; Αυτή η σιδερένια πόρτα ήταν δευτερεύουσα (δεν ήρθαν από την πρωτεύουσα πόρτα) και όταν είδανε τον νυχτοφύλακα και το ενιαίο του χώρου είπανε “μας συγχωρείτε, δεν ξέραμε ότι αυτό είναι της Ορθοδόξου Ιεραποστολής”. Υπεχώρησαν και έφυγαν. Άφησαν την καδένα σπασμένη και τον κάλυκα του φυσιγγίου που την είχανε σπάσει. Τα κρατούμε σαν φυλακτό αυτά, κάτω από την εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας.»
Σε συνθήκες άγριες η Ιεραποστολή δεν εγκατέλειψε. Τότε τον Οκτώβριο του 1991, ο π. Χαρίτων πρότεινε στις συνεργάτιδές του αν θέλουν να φύγουν, όμως του απάντησαν: «Δεν εγκαταλείπουμε τη μισιόν».

Η εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας μαζί με την σπασμένη καδένα και τον κάλυκα του φυσιγγίου
«Αυτό έκανε αίσθηση στους Κονγκολέζους· ότι οι Έλληνες ιεραπόστολοι δεν εγκατέλειψαν τη βάση τους. Γίναμε πιο συμπαθείς από αυτό, και γενικώς έχουν πάρει το μήνυμα ότι εμείς δεν ανακατευόμαστε με την πολιτική, με θέματα οικονομικά της χώρας», συνεχίζει την εξιστόρησή του ο π. Ιγνάτιος. «Εμείς λέμε “Τάδε λέγει Κύριος” και τα κλασικά μαθήματα στους μαθητές μας. Το Ευαγγέλιο καθαρό, ανόθευτο, ορθόδοξο προς το λαό. Το σέβονται, το έχουν πάρει είδηση, έχουν αντανακλαστικά, θα απευθυνθούν σε άλλα θρησκεύματα για να στελεχώσουν κάποια προπαγάνδα κρατική. Σε μας όχι. Δεν έχουμε αυτό το πρόβλημα. Έτσι οι σχέσεις μας με τους κρατικούς είναι διακριτές, όποιος και αν είναι ο ηγέτης της χώρας… Ο Μομπούτου, οι διάδοχοί του, οποιοσδήποτε άλλος. Δεν παρεμβαίνουμε στην πολιτική εμείς. Η πολιτεία έχει άποψη είτε κατόπιν ψηφοφορίας είτε κατόπιν κινήματος, όποιος είναι ο κοινά αποδεκτός, αυτός είναι ο ηγέτης. Άλλωστε δεν έχουμε και πάρε-δώσε.»

Το Πάσχα 2015 στην Κανάγκα βαπτίστηκαν σχεδόν χίλιοι Αφρικανοί
Στο Κονγκό, όπως και σε άλλες χώρες, είναι δύσκολο να μετρηθούν επακριβώς οι ορθόδοξοι, όμως με βάση τούς βαπτιζόμενους ο π. Ιγνάτιος υπολογίζει ότι είναι περί τις 200.000. Τιτάνειο όμως το έργο των μητροπολιτών στην Αφρική. «Απορώ πώς μένουν οι μητροπολίτες με ελάχιστους χριστιανούς ορθόδοξους και σαν κυνηγημένοι... » λέει στο pontos-news.gr. Η Αφρική είναι δύσκολη ήπειρος, αν λάβει κανείς υπόψη του και τον μωαμεθανισμό σε πολλά σημεία της.
«Οι μουσουλμάνοι έχουν απαιτήσεις να χτίσουν μιναρέδες στην Ευρώπη, αλλά καμία διάθεση ούτε το Ευαγγέλιο να λειτουργήσει, ούτε το σταυρό του να κάνει κανείς ούτε να θεαθεί».
Υπάρχουν όμως και αφρικανικά κράτη όπου η θρησκεία είναι ελεύθερη, και εκεί, λέει ο π. Ιγνάτιος, «έχουμε προόδους αριθμητικές και ποιοτικές, γιατί έχουμε και καλούς μητροπολίτες, ευσεβείς, μορφωμένους».

Εκατοντάδες παιδιά εξομολογούνται και κοινωνούν κάθε εβδομάδα. «Έχουμε τρία, κάποτε και τέσσερα Άγια Ποτήρια, να κοινωνούν επί είκοσι λεπτά με μισή ώρα».
Για τον εμπνευσμένο Μακεδόνα παπά υπήρξε ένα σημείο καμπής που σηματοδότησε μια αλλαγή επί τα βελτίω για την Ορθοδοξία στην Αφρική. Ήταν όταν ο Πατριάρχης Πέτρος Ζ΄ σε συνεργασία με τον μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεο επανέφεραν στα δίπτυχα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας τον Άγιο Νεκτάριο. «“Πώς πάει η ιεραποστολή στην Αφρική;” με ρωτούσαν, και απαντούσα “Σαν το νερό κάτω από τα χόρτα”. Έκτοτε λέω “Σαν τη φωτιά στην καλαμιά την ξερή, που τη σπρώχνει ο βίαιος άνεμος”».
Χίλιοι παρά ένας βαπτίστηκαν το Πάσχα. Κουράστηκαν οι παπάδες να βαπτίζουν.
Οι ορθόδοξοι είναι σταθεροί, και παρά τις προσπάθειες προσηλυτισμού παραμένουν πιστοί. «Μένουν πιστοί στο βάπτισμά τους. Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα έρχονται προσκυνηταί από την ύπαιθρο. Με τα πόδια παρακαλώ! Μέχρι και 400 χλμ περπατάνε, δέκα μέρες! Έχουμε περιπτώσεις που μερικοί φέρνουν και τα παιδιά τους να τα βαπτίσουνε. “Θέλουμε να έρθουμε να δούμε το κέντρο της Ορθοδοξίας” και έρχονται με πληγιασμένα πόδια. Οι αδελφές εκεί, οι νοσοκόμες, καταγίνονται με τα πληγιασμένα πόδια...

Ακόμα και οι «ισχυροί» μάγοι του Κονγκό τρέφουν μεγάλο σεβασμό προς την Ορθόδοξη Ιεραποστολή
»Εκτός Κανάγκας υπάρχουν πολλά χωριά που έχουν ορθοδόξους, κάνουν τη χορτοκαλύβα τους, βάζουν τις εικόνες τους και κάποια καθίσματα (κορμούς δέντρων) και συγκεντρώνονται πρωί και απόγευμα, κάνουν όρθρο, προσευχές, ακούνε το λόγο του Θεού... Είναι κάποιοι που ξέρουν να διαβάζουν περισσότερο το Ευαγγέλιο και έχουν στόχο Χριστούγεννα και Πάσχα, μία εβδομάδα να έρθουν στο Κέντρο. Έρχονται από εξακόσιοι μέχρι χίλιοι. Τώρα λίγοι αραίωσαν γιατί κάναμε κέντρα έξω από την Κανάγκα και στέλνουμε ιερείς να βαπτιστούν εκεί».
Όταν οι μάγοι παίρνουν το μάθημά τους
Στη συναρπαστική διήγησή του στο pontos-news.gr, ο π. Ιγνάτιος ερωτάται για τη μαγεία, που απαντά σε πολλές χώρες της Αφρικής και οι μάγοι θεωρούνται παντοδύναμοι. Δείτε και ακούστε ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό με πρωταγωνιστή ένα παιδί που έγινε ορθόδοξο.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Ορθόδοξης Ιεραποστολής
Όσο ο π. Ιγνάτιος ήταν Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής, έφτιαξε συνολικά 4 ραδιοφωνικούς σταθμούς, στην Κανάγκα, την Κινσάσα, το Πόιντ Νουάρ και το Κολουέζι. Έχει πλήρες πρόγραμμα με εκπομπές από τις οποίες ακούγεται ο λόγος του Θεού, αλλά και προγράμματα για παιδιά, για γονείς κ.ά. Λειτουργεί και αντί κατήχησης, οπότε πολλοί Κονγκολέζοι είναι έτοιμοι να ασπαστούν τη χριστιανική ορθόδοξη πίστη χωρίς να χρειαστεί να πάνε πριν σε πνευματικό.

Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή έχει ακόμα και... ραδιοφωνικό σταθμό
«Ο ραδιοφωνικός σταθμός είναι ένα κήρυγμα που μιλάει και ακούγεται χιλιόμετρα στα FM. Ο πρώτος μάλιστα ήταν σε μια κεραία, σε έναν πύργο 80 μέτρα υψηλό. Όταν θέλαμε να βάλουμε τις κεραίες αυτές, πήρα μαζί μου 4-5 μαύρους από τους πιο δυνατούς, που ήξεραν να βιδώνουν. Την τελική ευθύνη, όμως, θα την είχα εγώ. Αν δεν βίδωναν καλά; Από κάτω περνούσε κόσμος και θα σκοτωνόταν. Ποιος θα είχε την ευθύνη;
»Ανέβηκα επάνω 250 σκαλιά, ύψους 30 πόντους το καθένα. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η ανάβασις και επικίνδυνη. Οι κάντιες που είχαν εκεί τις φωλιές άρχισαν να πετούν λυσσασμένες. Λέω “έχει γούστο να μου βγάλουν τα μάτια”. Νόμιζαν ότι θα χαλάσουμε τις φωλιές και τα παιδιά τους. Έπειτα, ήρθε μια καταιγίδα... Εκεί υπάρχουν κεραυνοί, που άμα αρχίσουν και πέφτουν, νομίζεις ότι είναι η Δευτέρα Παρουσία. Όσες προσευχές και να έκανα δεν απομακρύνθηκαν και γίναμε παπί, γέμισαν νερό μέχρι και τα παπούτσια μας.

Ο πύργος και η επικίνδυνη αποστολή του Επισκόπου Ιγνατίου
»Από τις επτά το πρωί μέχρι τις επτά το βράδυ ασχοληθήκαμε και μετά έρχεται ένας αέρας και είδα τα δόντια των μαύρων, που κινούνταν και χτυπούσαν σαν να βρισκόμαστε στον Όλυμπο, στα χιόνια. Ε, άρχισα να τρέμω και εγώ, αλλά ευτυχώς τελειώσαμε, δοκιμάσαμε και κατεβήκαμε. Κάτω μας περίμεναν 30 μαύροι. Πέρασε ο διοικητής του εκεί ΟΤΕ (ο πύργος ήταν γαλλικής κατασκευής, πολύ υψηλός) και ρώτησε “ποιος είναι αυτός που ανέβηκε εκεί πάνω;”. Του είπαν ότι είναι ο πατήρ Ιγνάτιος. “Τι λέτε; Εγώ δεν μπορώ να ανεβώ εκεί πάνω!”.
»Πριν κατεβούμε είπαμε να ψάλουμε το απολυτίκιο του Αγίου Ανδρέου του Αποστόλου και το “Τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών”. Είχαν έρθει και από εδώ δύο φίλοι συνεργάτες για την εγκατάσταση. Ήταν μία πολύ συγκινητική ημέρα αυτή».
Τι θα ήθελε να πει ο πατέρας Ιγνάτιος ως μήνυμα σε όλους μας;
Από τη διήγησή του γίνεται ανάγλυφα κατανοητή η προσωπικότητα του π. Ιγνάτιου. Γι’ αυτό έχουν αξία και χρησιμότητα οι παραινέσεις του.
«Μια σύσταση πρώτα-πρώτα για όσους μας ακούν. Καλόν είναι να διευρύνουν τον ορίζοντα της προσευχής τους και να καλύπτουν και τους χριστιανούς τούς πέραν της Ελλάδος, διότι υπάρχουν και πολλοί και καλοί. Και θαύματα γίνονται... Να αρχίσω και να μην τελειώνω να σας διηγούμαι.

Ο π. Ιγνάτιος δίνει το αισιόδοξο μήνυμά του προς όλους τους ανθρώπους
»Το δεύτερον, να μην τους ξεχνάμε. Τώρα είναι κρίση βέβαια, οικονομική και τα λοιπά, αλλά έχω την πεποίθηση ότι αν δώσει κανείς ένα ευρώ αυτό θα γίνει δύο, θα γίνει δέκα. Θα τα ευλογήσει ο Θεός. Με πολλά “ένα ευρώ”, γίνονται πολλά… Τουλάχιστον να μην υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να πάνε σχολείο, ένεκεν ελλείψεως ελαχίστων χρημάτων.
»Εμείς κοιτάμε πρώτα στον ουρανό και έπειτα βλέπουμε στον ορίζοντα που βρίσκεται η Ελλαδίτσα μας.
Η Ελλαδίτσα κάνει θαύματα με οποιαδήποτε συνθήκη! Διάβαζα κάποτε ότι παγκοσμίως και κατ’ αναλογίαν είμεθα οι πρώτοι ευεργέται. Το ξέρετε αυτό; Γιατί έχουμε μεγάλες καρδιές.
»Δοκιμάζουμε συγκινήσεις από δωρεές… Το καμιόνι που έχουμε 18-20 χρόνια τώρα, είναι από το εφάπαξ που πήρε μια νοσοκόμα, παρακαλώ. Μια νοσοκόμα! Βγήκε στη σύνταξη και το εφάπαξ το έδωσε και πήραμε το καμιόνι, με ανατρεπόμενη καρότσα. Τι εκκλησίες και σχολεία κουβάλησε στην πλάτη του αυτό το καμιόνι... αν είχε φωνή να μιλήσει θα μας έλεγε: “Γέρασα μωρέ παιδιάαα”. Έχει ο Θεός. Ο Θεός να σας ευλογεί όλους. Αμήν».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου