"Εξακολουθώ να έχω και τα 4 παιδιά μου από καθαρό θαύμα! Δεν μπορώ αλλιώς να το εξηγήσω... Αν σου πει το αφεντικό σου γιατί άργησες. Πες του για να είμαι ζωντανός! Για να μην σκοτώσω κάνα παιδάκι ή καμία γιαγιά στο δρόμο... Ο Άγιος Σπυρίδωνας που γιόρταζε έβαλε το χέρι του..."

Ευτυχώς για όλους το κακό δεν έγινε.

Δεν έγινε το μοιραίο.
Παραλίγο.

Το επόμενο παραλίγο μπορεί να μην είναι παραλίγο...

Αυτός πιθανώς δεν θα ξανακάνει κάτι παρόμοιο.
Εσύ;

Χαίρεται!

Εύχομαι αρχικά σε όλους καλές γιορτές, ευλογία και χαρά σε κάθε σπιτικό. Όλοι μαζί, υγιείς και καλοκαρδισμένοι, να βρεθούμε στο εορταστικό τραπέζι με τους ανθρώπους που αγαπάμε!

Και από τα όμορφα λόγια και τις ευχές να περάσω στο κύριο λόγο που σας γράφω.

Ονομάζομαι Χαράλαμπος, είμαι 31 ετών και είμαι ένας ευτυχισμένος πατέρας. 

Έχω τέσσερα αγγελούδια. 

Τρία κορίτσια και ένα αγόρι. 

Πέντε, τρισημιση, δυο και οχτώ μηνών το μωρό!
Δουλεύω σκληρά αλλά Δόξα τω Θεώ, είμαστε καλά. 

Το σπίτι είναι γεμάτο με γέλια, παιχνίδια και χαρά!

"Βάζω πρώτη και μαρσάρω..."

Χθες το απόγευμα, Τρίτη 12 Δεκεμβρίου, βγήκαμε οικογενειακώς βόλτα στην πλατεία της Νέας Πεντέλης. Φορτώσαμε με την γυναίκα μου στο αυτοκίνητο τα ποδήλατα, βάλαμε τα παιδιά στα καθισματάκια τους, και καθώς ο καιρός ήταν σχετικά μαλακός αποφασίσαμε να πάμε για καμία ωρίτσα στην πλατεία να κάνουν τα κάνουν ποδήλατο.
Γύρω στις 5.45 παρκάραμε και πήγαμε στο φαρδύ μέρος της πλατεία ιδανικό για ποδηλαταδα. 

Εκείνη τη στιγμή είμασταν μονάχα εμείς εκεί. Η μεγάλη μου κόρη η Χριστίνα ξεκίνησε τις πεταλιές ανάμεσα στα μεγάλα πεζούλια και εγω με την γυναίκα μου παίζαμε εκεί δίπλα ακριβώς με τα μικρότερα αμέριμνοι.

"Βάζω καρφωτή δευτέρα, μαρσάρω και γουστάρω..."

Ξαφνικά ακούω ένα μηχανάκι να μπαίνει από την ράμπα που έχει η πλατεία στην δεξια πλευρά για τα καροτσάκια η για τα Άτομα με ειδικές ανάγκες.( Είναι στο ύψος του Bakers, γι'αυτούς που ξερουν την πλατεία με κατεύθυνση την ράμπα στη άλλη πλευρά.Στο ύψος του Dadas)

Αυτό που ακολούθησε κράτησε ακριβώς 3 δευτερόλεπτα. 

Όσο διαρκεί ένα φτερνισμα. 

Από το ..αααα.. μεχρι το ...ψου... 

Που κλείνεις αντανακλαστικά τα μάτια σου... και τα ξανανοίγεις.

Αυτό το φτέρνισμα , τα 3 κλικ στο ποντίκι του υπολογιστή, τα 3 κατεβάσματα της οθόνης στο fb, όσο ν ακουστεί η φράση σ αγαπώ πολύ μπαμπά, ήταν η διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου της κόρης μου.

"Βάζω τρίτη και γκαζώνω, με το γκάζι μαστουρώνω..."

Το μηχανάκι ήταν σκούτερ μεγάλου κυβισμου 250cc . Χρώμα μπορντο με μπακαζιερα πισω. Ηταν των ΕΛΤΑ.
Ο Διανομέας μπήκε στην πλατεία με μεγάλη ταχύτητα, όσο μπορουσε να παει και κατευθυνόταν ακριβώς πάνω στο ποδήλατο της Χριστίνα που εκείνη τη στιγμή διέσχιζε την πλατεία.
Εγώ ακούω το μηχανάκι. Βρίσκομαι ακριβως πέντε μέτρα απο τη Χριστίνα. 

Μεσα σε αυτα τα τρια δευτερόλεπτα ούρλιαξα όσο δυνατά μπόρεσα ..εεεεεεε... και πεταχτηκα από το πεζούλι που καθόμουν προς την κόρη μου. 

Ο Διανομέας θες με άκουσε, θες είδε τα δύο φωτάκια που έχω βάλει στο ποδήλατο της κόρης μου, (ένα μπρος, ένα πισω) πλακώνεται στα φρένα και στιγμιαία λίγο πριν γίνει η μοιραία σύγκρουση, το μηχανακι πέφτει ακριβώς μπροστά στο ποδηλατο χτυπώντας το στα πλαγια ρίχνοντας το κάτω μαζί με το παιδί.

Φρίκη. Πανικός. Ουρλιαχτά.

Η γυναίκα μου πανικόβλητη έτρεξε και αυτή προς τα εκει. Εγώ φωνάζοντας αλαφιασμενος.. τι έκανες ρεεεε..
σηκωνω την κόρη μου στα χέρια και την δίνω στη γυναίκα μου. 

Ο Διανομέας φώναζε ..το πόδι μου, το πόδι μου.. μιας και το σκούτερ του είχα πλακώσει το πόδι.
Με κόπο το σήκωσα και το εβαλα στο στάν λίγο πιο περα.

"Την τέταρτη κουμπωνω, το γλεντάω, μερακλώνω..."

Εξακολουθώ να έχω και τα τέσσερα παιδιά μου από καθαρό θαύμα. Δεν μπορώ αλλιώς να το εξηγήσω. Ο Άγιος Σπυρίδωνας που γιόρταζε έβαλε το χέρι του.

Ήρθε ασθενοφόρο πήρε το παιδί και τον διανομέα στο νοσοκομείο.
Ευτυχώς δεν υπήρξε, ύστερα από τις εξετάσεις που κάναμε κάποιο σοβαρό τραύμα για κανέναν από τους δύο. 

Ο Διανομέας, εργαζόμενος στα ΕΛΤΑ γύρω στα 35 σοκαρισμένος και αυτός υπέστη μικρό κάταγμα στο πόδι όχι κάτι το ανησυχητικό. Θα γίνει καλά.

Από χθες δεν μπορώ ακόμα να βγάλω από το νου μου αυτή τη στιγμή. Και ίσως να μην μπορέσω ποτέ.
Ούτε εγώ που είδα την σκηνή να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου, ούτε η γυναίκα μου αλλά ούτε και το παιδί.

"Δεν πατώ στην άσφαλτο, πετώ και πως μ΄αρέσει..."

Συνοψίζοντας.

Δεν θα γίνω άλλος Ιαβερης στηλιτεύοντας τον Έλληνα οδηγό και την νοοτροπία του. 

Τα λεει ο ιδιος πολύ ωραία και πολύ σωστά χρονια τωρα.

Θέλω μονάχα να κοινοποιησω προς τους γονείς, τους διανομείς και όλους τους οδηγούς δικύκλων τους υπεύθυνους της δημοτικής αρχής και προς ολους τους συνδημότες μου και όχι μόνο.

Παραλίγο να χάσω το παιδί μου μπροστά στα μάτια μου.

Αρχικά ειναι η ενέργεια του διανομέα. 

Να μπει σε μέρος που δεν επιτρέπεται και μάλιστα να το πατήσει όσο δεν πάει.
Πόσοι από σας που διαβάζεται αυτές τις γραμμές έχετε μπει σε πλατείες ή πεζόδρομους με το μηχανάκι σας και μάλιστα τρεχάτε. Είμαι σίγουρος αρκετοί.

Πόσοι από σας πήγατε να χάσετε το παιδί σας; Πόσοι οντως το χάσατε; Εύχομαι λιγοι. Μακαρι κανένας.

Έκκληση προς τους διανομείς. (Ήμουν και γω για χρόνια διανομεας).

Τα 2 λεπτά δεν θα κάνουν τη διαφορά. Σεβαστείτε τους χορούς των πεζών.

Ξέρω πως ειναι η κατάσταση. Την έχω ζήσει.

Σου φωνάζουν αν πας 2 λεπτά "καθυστερημένα " την παραγγελία. 

Έχεις κακοσυντηρημενο μηχανάκι. 

Οδηγας ένα χρέπι μες το κρύο και την κίνηση.
Αν σου πει το αφεντικό σου γιατί άργησες.
Πες του για να είμαι ζωντανός! 

Για να μην σκοτώσω κάνα παιδάκι ή καμία γιαγιά στο δρόμο...

Αν είσαι αφεντικό μην πιέζεις τους υπαλλήλους-οδηγούς να κάνουν ποιο γρήγορα. Η ασφάλεια προηγείται της ταχύτητας και των κερδών σου.

Αν είσαι ο δήμαρχος Πεντέλης φρόντισε να φωταγωγηθει επαρκώς η πλατεία της Νέας Πεντέλης. Αρκετές λάμπες δεν ανάβουν καν και αυτές που ανάβουν βγάζουν ένα μίζερο αχνό φως.
Στις ράμπες και τα περάσματα προς την πλατεία βάλε κολωνάκια η κάγκελα ώστε να μπορουν να περνάνε μόνο αυτοί που πρέπει.
Ασυνείδητοι οδηγοί δεν θα πάψουν να υπάρξουν.
Περιόρισε τους.
Την βλακεία κάποιος θα βρεθεί να την κάνει.
Μην του αφήνεις τα περιθώρια.

Ο Διανομέας θ΄ αντιμετωπίσει την δικαιοσύνη. Αν δεν είχε χτυπήσει για να τον πάρει το ασθενοφόρο θα πήγαινε στο αυτόφωρο.
Ευτυχώς για όλους το κακό δεν έγινε.
Αυτός πιθανώς δεν θα ξανακάνει κάτι παρόμοιο.
Εσύ?

Δεν έγινε το μοιραίο.
Παραλίγο.

Το επόμενο παραλίγο μπορεί να μην είναι παραλίγο.

Κοινοποίησε σε τοπικό επίπεδο αλλά και οχι μόνο.
Δεν έχει μόνο η Νέα Πεντέλη πλατείες ξέφραγο αμπέλι, που μπαίνει ο καθένας να κάμει τη μαγκιά του.

Σας ευχαριστώ που αφιερώσετε τον χρόνο σας και το διαβάσατε.
Έγραψα πολλά. Όμως ένιωσα εκείνα τα δευτερόλεπτα ακόμα περισσότερα.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
Ευτυχισμένο το νέο έτος.

Xaralampos Paliakis