"Δίνουν, φεύγουν, δίνουν, ξαναφεύγουν. Ήρωες του βίου. Ενσυνειδήτως εσαεί απλήρωτοι. Τους γνωρίζει ο Κύριος..."

~ Αυτή η ανάρτηση αφιερωμένη  σε όλους εσάς που ανταποκρίνεστε στις εκκλήσεις (πνευματικές και υλικές...)

Το καλό που σήμερα κάνετε, (αφανώς σε μας τους υπόλοιπους...) να το βρείτε από Τον καλό Θεό...

Μοναδική ευχή μας:

Να μην σας πάρει χαμπάρι κανένα μάταιο φως

και χάσετε το "μισθό" σας...

Φεύγεις ξανά;

Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος, costasp247@gmail.com

Ναι, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. 
Μιλάμε για ανθρώπους που τα δίνουν όλα: 
εργάζονται, θυσιάζονται εν λευκώ, 
αλλά ποτέ δεν κρατάνε καλάθι την ώρα 
που βγαίνει ο καρπός.

                   

Κάπως έτσι, αυτοί οι άνθρωποι, από τη μέσα τους 
ηρωική σεμνότητα, δε γνωρίζουν να μπαίνουν 
στην ουρά όταν έρχεται η στιγμή της ανταπόδοσης. 
Κάπως μυστικά, σεμνά και ήσυχα, 
κάποιοι που έχουν προσφέρει τα μέγιστα, 
εξαφανίζονται την ώρα της συγκομιδής, 
λέγοντας από μέσα τους: 

«Όχι, μωρέ, δεν πρόσφερα και τίποτα».

Αμίλητοι αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς να τους πάρεις χαμπάρι,   

εξαφανίζονται από δω για να αρχίζουν να προσφέρουν κάπου αλλού. 
Οπού και πάλι, πάλι θα φύγουν από εκεί το αλλού, 
σαν έρθει η ώρα του μαζώματος κι εκεί.  

«Αμίλητος την ώρα της συγκομιδής, πήρα ταγάρι ζητιανιάς» 
λέει ο στίχος του ποιητή (Κ.Χ. Μύρης).

Δίνουν, φεύγουν, δίνουν, ξαναφεύγουν. 
Ήρωες του βίου. 
Ενσυνειδήτως εσαεί απλήρωτοι. 
Τους γνωρίζει ο Κύριος. 
Παντελώς άγνωστοι σε μας τους καλοπληρωμένους, 
γιατί ποτέ δε στρέψαμε αλλού το βλέμμα μας 
κατά την ώρα της συγκομιδής. 
Εμείς πουλάμε μούρη στην ουρά. 

Όλα καλά.

  

Κ.Γ.Π. – Δεκέμβριος 2015  

https://constantinoupolin.blogspot.gr/