«Έγκλημα και τιμωρία» του Φίοντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι...

~ "Μα καλά, είναι σωστό ν΄αφήσουν οι μαθητές το σχολείο για να παρακολουθήσουν μια παράσταση;", θα μπορούσε να πει κάποιος.

(Κλαίγαμε όλοι μαζί, παιδιά και δάσκαλοι,
ο ένας στον ώμο του άλλου...
"Λίγο" μάθημα το θεωρείς αυτό;)

Συγκλονιστικές ερμηνείες από ένα επιτελείο ηθοποιών,που δικαιολογεί το γεγονός πως μετά από 147 παραστάσεις με πληρότητα θεατών που άγγιξε το 92%, κατάφερε να αγγίξει και τις ψυχές όλων μας...(σε διασκευή και σκηνοθεσία τού αναμορφωτή τού γεωργιανού θεάτρου και καλλιτεχνικού διευθυντή τού Kote Marjanishvili Theatre, Λεβάν Τσουλάτζε).

Επιλέχτηκε η συγκεκριμένη παράσταση με ιδιαίτερη προσοχή από τους "αρμόδιους" καθηγητές...
Και μακάρι να μπορούσαν όλοι να πάρουν αυτό το μάθημα!
Έχει πια σταματήσει μετά από 2 χρόνια ασταμάτητων παραστάσεων (μόνο σε σχολικές παραστάσεις...)
Και σήμερα οι μαθητές (και οι δάσκαλοι...) των 2 λυκείων μας ήταν οι "τυχεροί"...
(Τι ζούμε πια σ΄αυτό το "κρυφό" σχολειό;)
Μια ακόμα ευκαιρία, που θα συζητιέται για πολύ καιρό ακόμα...
Και κάθεσαι και σκέφτεσαι γυρνώντας μόνος  με το λεωφορείο (το έχασες το σχολικό παρα-μιλώντας με τους ηθοποιούς της παράστασης...) πως κάτι τέτοια "μαθήματα" είν΄αυτά που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στις εφηβικές καρδιές...
(Παρακάτω λίγες μονάχα στιγμές, για να πάρετε μια μικρή γεύση...)





(λίγο πριν βγεις να υποδυθείς την γριά τοκογλύφο...)

(και μετά την "αποθέωση"...)

~ Ανεπιφύλακτα συστήνεται να (ξανα)διαβάσουμε όλοι το βιβλίο...


(Και ο νους από τον οποίον βγήκαν, ελέω Θεού..., όλα αυτά,
που μας μάγεψαν αυτό το ήσυχο - ελέω Ερντογάν...- πρωινό.-)
Τι θ΄ακολουθήσει άραγε;