"Οι περισσότεροι είμαστε ρηχοί και κρίνουμε ρηχά με τα μπρατσάκια μας. Το βάθος της ψυχής του αλλουνού είναι για μας αραβικά, κινέζικα, πάντως μια ξένη γλώσσα ακαταλαβίστικη το βάθος και ο βυθός του διπλανού μας. Όμως, εμείς καταλαβαίνουμε. Τίποτες χθεσινοί είμαστε εμείς;"

Βυθολογώ...

Νομίζουμε ότι ξέρουμε τους άλλους. 

Έχουμε γνώση εμείς και ξέρουμε. 

Τους έχουμε ψυχολογήσει όλους, ή, καλύτερα, 

όπως το λένε οι μορφωμένοι, 

τους ψυχανεμιζόμαστε.  

Ο τάδε είναι έτσι. Αυτός, θα γίνει αυτό.

Είμαστε μάγκες εμείς, ψημένοι, έξυπνοι, 

τίποτες χθεσινοί είμαστε εμείς; 

Δε μάς ξεφεύγουν κάτι τέτοια εμάς. 

«Αυτά αλλού, όχι σε μένα». 

Έτσι, δε λέμε τα μαγκάκια;

Όμως, αφρός. Βυθός, ούτε γι’ αστείο.

Οι περισσότεροι είμαστε ρηχοί και κρίνουμε ρηχά 

με τα μπρατσάκια μας. 

Το βάθος της ψυχής του αλλουνού είναι για μας 

αραβικά, κινέζικα, πάντως μια ξένη γλώσσα 

ακαταλαβίστικη το βάθος και ο βυθός του 

διπλανού μας.  Όμως, εμείς καταλαβαίνουμε. 

Τίποτες χθεσινοί είμαστε εμείς;

Το αποτέλεσμα γνωστό εις τους αιώνες: 

«ο τάδε είναι έτσι». 

Φορώντας τα μπρατσάκια σου, ψυχανεμίζεσαι ως 

την άκρη που μαρτυρούν τα κουβαδάκια σου.

Σαλάτα η ζωή σου. 

Ο ίδιος στη εντατική: στον θάλαμο εννιά. 

Όμως, ψυχανεμίζεσαι σωστά την άβυσσο του 

διπλανού σου. 

Είσαι μαγκάκι εσύ, ψημένος, έξυπνος, 

τίποτες χθεσινός είσαι εσύ;

Πρόσφατα, διάβασα μία ατάκα στο ίντερνετ: 

«Στου αλλουνού τη ζωή ψυχολόγος 

και στη δική σου τη ζωή ψυχασθενής».

[Φώτο: 

Γλυπτό στον βυθό της θάλασσας 

του Τζέισον ντε Κέρις Τέιλορ]

Γράφει ο (πάντα επίκαιρος...) 

Κώστας Παναγόπουλος, costasp247@gmail.com

Κ.Γ.Π. - Ιανουάριος 2016

constantinoupolin.blogspot.gr/