Aυτήν την Κυριακή θα τελέσουμε το μνημόσυνο για τα Ίμια.
Γιατί αυτά τα παλληκάρια δεν έπεσαν κάπου μακρυά σε ξένους τόπους,αλλά εδώ στα δικά μας νερά,στα δικά μας νησιά.
Εκείνες τις ημέρες η Κάλυμνος ήταν όλη η Ελλάδα και εμείς όλος ο ελληνισμός.
Εμείς τα ζήσαμε.
Δεν τα μάθαμε από τις ειδήσεις ή από αναλύσεις ειδικών ή από καταθέσεις στεφάνων κάπου στο κέντρο της Αθήνας.
Για μας είναι αστείες και ξένες οι εκφράσεις "ψευτοπατριωτισμός,υπερεθνικισμός,φασισμός" και αυτές οι ψεύτικες κενές εξεμέσεις ανθρώπων αθαλάσσωτων , απόλεμων και υποταγμένων.
Γιατί εμείς εδώ δεν θυμόμαστε τα Ίμια κάθε τέλος του Γενάρη,αλλά τα ζούμε στο καθ΄ ημέραν.
Γιατί εδώ -και σας το λέω σαν αυτόπτης παπάς που τελεί την προσκομιδή κι ανατριχιάζω- σε κάθε ψυχοχάρτι μας είναι γραμμένα κοντά σε συγγενείς και φίλους πάντα τρία ονόματα,
Χριστόδουλος,
Έκτορας,
Παναγιώτης...
Και κάθε Λαμπρή και Κυριακή,σχόλη και καθημερινή, Ψυχοσάββατα και αγρυπνία είναι αντάμα με μας, ζωντανή θύμηση και μνήμη,απάνω στο δισκάρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου