Για να δεις και συ (και μεις μαζί σου...) πως κάθε τέτοια ανάρτηση έχει εντελώς-τελείως "αλλιώτικη" ανταπόκριση από τις υπόλοιπες...Δες λοιπόν, ένα μάλλον σπάνιας βαρύτητας, σχόλιο...
Λάβαμε ένα ιδιαίτερο σχόλιο στην ανάρτηση:
και κρίνουμε σκόπιμο να το δημοσιεύσουμε σε αυτήν εδώ την ανάρτηση:
"Το σχόλιο μου απευθύνεται προς τους γονείς του Εφραίμ, αλλά και προς τον ίδιο όταν ο Θεός δώσει να είναι σε θέση να επικοινωνήσει.
Πριν αρκετές δεκαετίες σε κάποια εκδρομή νέων ανετράπη το αυτοκίνητο και δύο νέοι έφυγαν επί τόπου, ένας δε ετών 24 ξύπνησε στο νοσοκομείο χωρίς το ένα του πόδι...
Ήταν ένα παιδί, αυτό που λέμε η χαρά της ζωής. Γελαστός, γλεντζές, ομορφόπαιδο.
Μόλις συνήλθε λιγάκι σύρθηκε με τις πατερίτσες μέχρι το παράθυρο του νοσοκομείου για να πέσει...! Τον πρόλαβαν στο παρά πέντε.
Κάποια στιγμή συνήλθε.
Φόρεσε τεχνητό μέλος (που τότε δεν ήταν εξελιγμένα όπως σήμερα, ξύλινα και βαριά), βρήκε δουλειά και μπόρεσε να εμπνεύσει τον έρωτα σε μια κοπέλα με την οποία έκανε οικογένεια και παιδιά. Έζησε ευτυχισμένη ζωή και πέθανε σε γεράματα περιστοιχισμένος από ανθρώπους που τον αγαπούσαν.
Εγώ ήμουν ένα από τα παιδιά του και τώρα που είμαι κι εγώ σε ώριμη ηλικία, καταλαβαίνω τις επεμβάσεις του Θεού στις ζωές των ανθρώπων.
Αυτό δεν γίνεται κατανοητό την ώρα της κρίσης και του πόνου, αλλά όταν καταλαγιάσουν τα πράγματα.
Τίποτα δε γίνεται άνευ λόγου, ακόμα κι όταν ο Θεός πιάνει το νυστέρι του πόνου έχει απώτερο σκοπό κάτι καλό! Πίστη, προσευχή και εμπιστοσύνη στο θέλημα Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου