"Δεν σε ξέρουν Πατρίδα! Τι είσαι γι αυτούς που σε αγοράζουν; Τι είσαι γι αυτούς που σε πωλούν; Είσαι ένα φράγκο παραπάνω στο πουγκί τους..."

Πατρίδα μου...
Ήρθαν οι λύκοι να κλέψουν τα δώρα που σου χάρισε ο Θεός.
Μετρήσανε κι υπολογίσανε την ενέργειά σου.
Τον ήλιο σου, τη θάλασσα και τους ανέμους.
Λογαριάσανε κάθε μέταλλό σου.
Με δόλο θέλησαν να σε υποτάξουν.

Εσένα, που η ομορφιά σου μαρτυρεί το μέτρο κι ο ήλιος σου τα βγάνει όλα στο φως! 
Σε σύρανε σε σκοτεινές συνομωσίες, σε μάγεψαν με την υπερβολή, τα πλούτη, σου φόρεσαν φανταχτερό φουστάνι και σε έβγαλαν σεργιάνι στις αγορές να περνιέσαι για Ευρωπαία. 
Δεν είσαι συ για αγορές. 
Ούτε για άρτο και θεάματα. 
Εσύ είσαι ευλαβικό προσκύνημα.
Εσύ είσαι ναός σοφίας.
Εσύ είσαι σχολειό για όλου του κόσμου την αμάθεια.
Σεμνό, της Αλήθειας φόρεμα σου πρέπει....
Δεν σε ξέρουν Πατρίδα!
Τι είσαι γι αυτούς που σε αγοράζουν;
Τι είσαι γι αυτούς που σε πωλούν;
Είσαι ένα φράγκο παραπάνω στο πουγκί τους. 
Αλλά αυτό που μας πονά τώρα…δεν είναι που μας λιγοστεύουν το ψωμί. 
Είναι τ’ ανίερα χέρια του άρπαγα και του ληστή πάνω στ’ άγιο σώμα σου. 
Είναι το μαστίγιο στα λαβωμένα πόδια σου κι ο χλευασμός τους.
Είναι η αλυσίδα των εχθρών μας στο λαιμό σου. 
ΟΙ ΑΣΕΒΕΙΣ. ΟΙ ΑΝΙΕΡΟΙ. ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ.. ΟΙ ΧΥΔΑΙΟΙ.
Εμείς οι Έλληνες όμως σε ξέρουμε, σε νιώθουμε.
Τι είσαι συ για μας;
Εσύ είσαι της μάνας η ζεστή ματιά, τ’ αθώο γέλιο του παιδιού μας, ευχή στα χείλη των παππούδων μας…
Είσαι για μας, όλου του κόσμου το γαλάζιο, όλης της γης το φως! 

Μες τη ψυχή του κάθε αληθινού Έλληνα, μιλά ο ποιητής : 

«Νιώθω για σε Πατρίδα μου, στα σπλάχνα χαλασμό!» 

                                                                                                    Θωμαή Στεφανοπούλου