Ένας Άναρχος και Άπειρος Θεός, ταυτόχρονα και τέλειος Άνθρωπος, ο Θεάνθρωπος Χριστός, επιμένει και ρωτά...
"Σίμων Ιωνά, φιλείς Με;"
Ρωτά τον μαθητή Του Σίμωνα, τον ατελή, τον ασθενή, τον επαναστάτη, έναν ασήμαντο ψαρά της Γαλιλαίας, αν τον Αγαπά..!
Τι γλυκό να σ΄αγαπούν, και να σου το λένε...
Θεϊκή ανάγκη η Αγάπη αυτή, όλα τα νικά, όλα τα ανακαινίζει, κινεί τα σύμπαντα, αέναη γλύκα στην καρδιά, ένα Φως που ρέει...
Χαρά σε κείνον που γεύτηκε την Θεϊκή αυτή σχέση, τίποτα πια κτιστό, πεπερασμένο δεν χωρά.
Είναι ο Αχώρητος που μεταμορφώνει κάθε λύπη σε χαρά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου