Είναι στιγμές που η ψυχή ψάχνει κάπου ν΄απαγγιάσει...

Αχ ψυχή μου, μη λυγίσεις...

(29 & 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018)

 

Να μαζέψει ανάσες, πνοές...

Μ΄αυτές τρέφεται.

Σε αυτές αναπαύεται...

Με αυτές φορτίζεται, επανακάμπτει και αναζωογονείται...

Μαζεύει τα σπασμένα κομμάτια της, τα επανασυνθέτει, παίρνει κουράγιο και συνεχίζει τον δρόμο της...

Όσο συνεχίζει να υπάρχει...

Δηλαδή, για πάντα!

ΥΓ "αμφοτεροδέξιου" & των συν αυτώ...:

Σε ευχαριστούμε Σταμάτη!

Για τις ανάσες που μας έδωσες!

Για τους συνεργάτες που επέλεξες...

  
Για τις ψυχές, φερμένες από παντού, που ένωσες...

Για την χαρά που πρόσφερες και πήρες...



Για την γενναιοδωρία, με την οποία δίνεις χώρο σε τόσο κόσμο...

Κυρίως όμως για την μαρτυρία Χριστού και Ελλάδας, 
που και πάλι έδωσες...

Σ΄αγαπάμε Σταμάτη!
Να΄σαι πάντα καλά...
Κι όταν όλα νομίζεις ότι πάνε στραβά...
...Κι όταν είσαι κοντά μας...
...Κι όταν είσαι μακριά...

(Οι λίγες ερασιτεχνικότατες φωτογραφίες & το βίντεο που ακολουθεί, αποτυπώνουν ωστόσο μια από τις ελάχιστες πλέον ευκαιρίες γνήσιας ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ, που επί 2 βραδιές προσφέρθηκε απλόχερα από τον Σταμάτη & τους συν αυτώ...)