* Στη δύση αυτού του χρόνου ...

Εάν με μία λέξη χαρακτήριζα τον χρόνο της ζωής μου που πέρασε θα ήταν... «ζωή».

Διότι μέσα σ' αυτήν την λέξη περικλείονται όλα.
Λύπες και χαρές, απογοητεύσεις και επιτυχίες, αμαρτίες και μετάνοια, πτώσεις και αναστάσεις, ήλιος και βροχή, ζέστη και κρύο, δάκρυα και χαμόγελα, ηρεμία και ταραχή.

Το παρελθόν είναι η ζωή μου όπως και το παρόν και το μέλλον μου.
Όλα αυτά που βίωσα και βιώνω και θα βιώσω διαμορφώνουν την ζωή μου.
Εάν είναι καλή ή όχι δεν με απασχολεί.
 

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι εάν τελικά στο τέλος ο Κύριος δει -με την φιλάνθρωπη ματιά Του- την ζωή μου έστω ως ένα μικρό άνθος που "αξίζει"
και μπορεί να φυτευτεί στον κήπο της Αιωνιότητάς Του.

Η ζωή είναι κάτι το συνεχές, κάτι που αλλάζει συνέχεια.
Διότι εμείς αλλάζουμε συνέχεια.
Αλλάζουμε από μαλλιά μέχρι και διαθέσεις, από τι θα ψηφίσουμε μέχρι και φίλους.
Έχει η ζωή ανεβοκατεβάσματα, πισωγυρίσματα, εξελίξεις.
Μα πάντα συνεχίζεται. Δεν σταματά.
 

Μην αγχώνεσαι που δεν έβαλες την ζωή σου "σε σειρά".
Να χαίρεσαι που έβαλες τον Χριστό στην ζωή σου κι ας μην έχεις σειρά... 

Αυτούς τους ανθρώπους τους χαίρομαι.
Αυτούς που δεν κοιτούν να στρώσουν την ζωή τους αλλά που αγωνιούν να στρώσουν την ψυχή τους.
 

Όταν στρώσει η ψυχή, τότε και η ζωή μας ανθίζει και μοσχοβολά κι ας μην τα έχουμε όλα τακτοποιημένα.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος