✔ Συγνώμην κιόλας κ. Πιερρακάκη μου...

|Όταν οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούνται πλέον... ομοφοβικοί...|

              |γράφει η Έλενα

Περιμένω (προφανώς ως τρελή κι' αλλοπαρμένη) 

την αντίδραση της επίσημης Εκκλησίας της Ελλάδος, 

θα έλεγα και του αρχιεπισκόπου προσωπικά 

και τουλάχιστον των συλλόγων θεολόγων 

για την αναστολή καθηκόντων που επιβλήθηκε, ως ποινή, 

στον καθηγητή του Λαυρίου 

ο οποίος μοίρασε στους μαθητές ... με "ομοφοβικό υλικό". 

Έτσι λέει το Υπουργείο Παιδείας, 

το γραφείο Τύπο του οποίου τονίζει σε σχόλιο 

πως τα σχολεία είναι χώροι εκπαίδευσης, 

φιλίας, σεβασμού και αλληλεγγύης 

και η εκπαιδευτική κοινότητα οφείλει να σέβεται 

και να προωθεί αυτές τις αρχές.

Τι ακριβώς λοιπόν έκανε αυτός ο "κακός" καθηγητής;

Έκανε, λέει, ...κήρυγμα μίσους 

και μοίρασε φυλλάδιο με ρήσεις 

των μακαριστών π. Αθανασίου Μυτιληναίου 

και του ιεροκήρυκα Δημητρίου Παναγόπουλου, 

κατά της ομοφυλοφιλίας.

 Όχι δικές τους απόψεις 

αλλά της Αγίας Γραφής 

που αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο πάθος αρνητικά, 

όπως άλλωστε κάθε αμαρτία.

Επίσης στο φυλλάδιο αναφέρεται και η αρνητική θέση 

του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου για το θέμα. 

Ο οποίος Ιωάννης ο Χρυσόστομος 

είναι εκ των προστατών της Παιδείας μας!

 Άραγε θα τον ...σχολάσουν από προστάτη 

τα σαΐνια του υπουργείου Παιδείας;

Μήπως θα βγάλουν και την Αγία Γραφή ακατάλληλη,

επειδή στηλιτεύει την ομοφυλοφιλία;

Σύμφωνα με το άρθρο 16 (παράγραφος 2) του Συντάγματος 

"H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους 

και έχει σκοπό την ηθική, 

πνευματική, 

επαγγελματική 

και φυσική αγωγή των Eλλήνων, 

την ανάπτυξη της εθνικής 

και θρησκευτικής συνείδησης 

και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους 

και υπεύθυνους πολίτες".

Έχει διαβάσει το Σύνταγμα ο υπουργός Παιδείας;

Ο πρωθυπουργός θα τραβήξει κανενός το αυτί 

ή πρόκειται για ομερτά 

ώσπου σιγά-σιγά να εξαλείψουν και να διαγράψουν 

κάθε θρησκευτική και εθνική αξία, 

ονομάζοντας "κήρυγμα μίσους" 

όσα ελέγχουν σοδομικές συμπεριφορές;

Δηλαδή οι νόμοι του κράτους 

που ελέγχουν την παραβατικότητα 

συνιστούν κηρύγματα μίσους απέναντι στους παραβάτες;

Γιατί λοιπόν οι ανθρώπινοι νόμοι έχουν αξία, 

ενώ οι θεϊκοί όχι;

Και αν η Πολιτεία, με χίλιες δυο ρεβεράντζες και "πονηριές", 

ίσως και ξεπληρώνοντας γραμμάτια εντός και εκτός συνόρων, 

προσβάλλει τον Θεό και ποδοπατάει τους Νόμους της αγάπης Του 

είμαστε υποχρεωμένοι και οι χριστιανοί σε μη αντίσταση; 

Άπαγε της βλασφημίας!

Θα επαναλάβουμε -για πολλοστή φορά- 

ότι η θέση μας είναι αυτή της Εκκλησίας του Χριστού μας, 

της Ορθόδοξης Εκκλησίας: 

Μισούμε την αμαρτία αλλά αγαπούμε τον αμαρτωλό 

και προσευχόμαστε γι' αυτόν, 

όπως άλλωστε οι αδελφοί μας προσεύχονται 

για μας τους επίσης αμαρτωλούς.

Λένε πολλοί από τους ίδιους τους πολέμιους 

(τελικά) της πίστης μας ότι ο Θεός αγαπάει 

και δεν μισεί. 

Έτσι είναι με μία μικρή υπογράμμιση: 

Ο Θεός αγαπάει, 

συγχωρεί 

και ελεεί τον αμαρτωλό 

και όχι την αμαρτία.

Όσο για το τι είναι αμαρτία και τι όχι, 

το ορίζει η διδασκαλία της Εκκλησίας μας 

και όχι οι άρχοντες του κόσμου τούτου.

 Συγνώμην κιόλας κ. Πιερρακάκη μου, 

αλλά θα προτιμήσουμε να είμαστε αρεστοί σε Κείνον 

και όχι σε σένα και τους ομοίους σου!

πηγή

 ☆ "αμΦ."-συμπληρωματικά.

Φαίνεται άσχετη η σύνδεση, αλλά δεν είναι...

Για τους επαϊοντες:

Αυτό το σενάριο δεν περιέχει "ρητορική μίσους" προς τον κλήρο...

Έτσι δεν είναι;

|γράφει η υπέροχη γιατρός, Μαρία Παλαμούτη

"Στα πλαίσια των τηλεσκουπιδιών, 

την πρώτη θέση παίρνει αδιαμφισβήτητα ο Άγιος Έρωτας!

Η πιασάρικη συνταγή... 

Ένας ρασοφόρος που ερωτεύεται μια μικρή νοστιμούλα μαθήτρια, 

με το προχωρημένο κοινό να περιμένει 

πότε ο ιερέας θα καταπατήσει τους όρκους του στο Θεό...

Κάτι που αν ρωτήσουμε τους τηλεθεατές 

θα το ήθελαν όλοι σαν έκβαση.

Τη πτώση του αγνού και αμόλυντου ποιμένα.

Ισως γιατί όταν βλέπουμε 

ότι μολύνεται κάτι τόσο ιερό, όσο το ράσο, 

τότε όλες οι άλλες δίκες μας πομπές έχουν άλλοθι αυτοστιγμής... 

"Εδώ σου λέει, το κάνει και ο παπάς...

τα δικά μου είναι πταίσματα...

από τη ζωή, σου λέει, είναι βγαλμένα..."

Και συνεχίζουν τη διαβολή τους 

οι συντελεστές της "επιτυχημένης" σειράς 

παρουσιάζοντας ένα μοναστήρι 

που πηγαίνει η μικρή άτακτη σαν χώρος φυλακής.

Άραγε πήγε κάποιος από αυτούς 

ποτέ σε κάποια μονή 

να δει πόσες ανάσες παίρνει η ψυχή 

και που βρίσκεται η πραγματική ελευθερία; 

Σήμερα πετυχαίνοντας το σήριαλ στο ζαπινγκ, 

ειλικρινά στεναχωρέθηκα με τη κατάντια μας .... 

Μακάρι να ζήσουμε όλοι 

έναν Άγιο Έρωτα ...

Τον Έρωτα για το Χριστό!"