Στὸ Ἅγιον Ὄρος,
ὅπου τὰ σώματα τῶν μοναχῶν
δὲν σκληραίνονται οὔτε παγώνουν,
ἀλλὰ διατηροῦν τὸ χρῶμα,
ποὺ εἶχαν ἐν τῇ ζωῇ,
εἶναι χαρμονῆς θέαμα
νὰ φύγης στὴν ἐκκλησία,
ἢ στὸ σκαμνάκι προσευχόμενος,
ἢ στὸ πατάκι γονατιστός,
σὰν τὸν Ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ
καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους Ἁγίους,
ποὺ ἔφυγαν σὲ παρόμοιες στιγμές.
Ἐπίσης, εἶναι πολὺ ὡραῖα
νὰ φύγωμε γιὰ τὴν ἄλλη ζωή,
τὴν ὥρα ποὺ δουλεύομε
καὶ εἴμαστε κουρασμένοι
καὶ ἱδρωμένοι ἀπὸ τὸ διακόνημά μας,
ἢ τὴν ὥρα ποὺ γυρίζομε ἀπὸ μιὰ συζήτησι,
στὴν ὁποία εἴπαμε τὸ «ναὶ» στὸν ἀδελφό μας
καὶ δείξαμε ἔτσι τὸν σεβασμό μας
στὴν θεοπλάστη εἰκόνα
τοῦ μεγάλου Θεοῦ.
Μακάρι νὰ μᾶς πάρη ὁ Θεὸς σὲ τέτοιες στιγμές.
Προηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου
Αἰμιλιανοῦ τοῦ Σιμωνοπετρίτου
Περιοδικὸ Πειραϊκὴ Ἐκκλησία
ὅπου τὰ σώματα τῶν μοναχῶν
δὲν σκληραίνονται οὔτε παγώνουν,
ἀλλὰ διατηροῦν τὸ χρῶμα,
ποὺ εἶχαν ἐν τῇ ζωῇ,
εἶναι χαρμονῆς θέαμα
νὰ φύγης στὴν ἐκκλησία,
ἢ στὸ σκαμνάκι προσευχόμενος,
ἢ στὸ πατάκι γονατιστός,
σὰν τὸν Ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ
καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους Ἁγίους,
ποὺ ἔφυγαν σὲ παρόμοιες στιγμές.
Ἐπίσης, εἶναι πολὺ ὡραῖα
νὰ φύγωμε γιὰ τὴν ἄλλη ζωή,
τὴν ὥρα ποὺ δουλεύομε
καὶ εἴμαστε κουρασμένοι
καὶ ἱδρωμένοι ἀπὸ τὸ διακόνημά μας,
ἢ τὴν ὥρα ποὺ γυρίζομε ἀπὸ μιὰ συζήτησι,
στὴν ὁποία εἴπαμε τὸ «ναὶ» στὸν ἀδελφό μας
καὶ δείξαμε ἔτσι τὸν σεβασμό μας
στὴν θεοπλάστη εἰκόνα
τοῦ μεγάλου Θεοῦ.
Μακάρι νὰ μᾶς πάρη ὁ Θεὸς σὲ τέτοιες στιγμές.
Προηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου
Αἰμιλιανοῦ τοῦ Σιμωνοπετρίτου
Περιοδικὸ Πειραϊκὴ Ἐκκλησία
Τεῦχος 311, Φεβρουάριος 2019
ἀφιέρωμα "Τὸ μυστήριο τοῦ Θανάτου"
ἀφιέρωμα "Τὸ μυστήριο τοῦ Θανάτου"
Μικρο μνημοσυνο…..
Ειδα και εβιωσα καθως ο Θεος επετρεψε και σηκωσα στα χερια μου το σωμα μοναχης που εκοιμηθει, μαρτυρικω τω τροπω, σχετικα νεα ηλικιακα προ 3 ετων καθως την τακτοποιούσαμε στο καθολικο της μονης στο ξυλινο κρεβατακι που εχουν στα μοναστηρια για αυτην την ωρα με τις αδερφες.
Αυτή η μοναχη λοιπον ειχε το σωμα της λυμενο, χερια ποδια λευτερα όπως κι όταν ζουσε.
Λες και συνεργαζοταν και βοηθουσε να την ετοιμάσουμε.
Κατά την ωρα που της εφορεσαν το κουκουλιο της εσχηματισε ένα χαμογελο εως τα ματια της(ενομισα ότι εσαλευθει ο νους μου από την λυπη) κατι το οποιο σε ολη την αγρυπνια της αυξανε κι ελαττωνοταν και μαρτυρες ηταν κι αλλοι σε αυτό όχι μονον εγω.
Δοξα να εχει ο Τριαδικος Θεος !
Επετρεψε να δουμε με τα ματια μας τι επιφυλλασει σε οσους τον αγαπουν εξ ολης της ψυχης της καρδιας και της διανοιας των.
Ας με συγχωρει δεν αναφερω το ονομα της για ευνόητους λογους το ξερει ο Κυριος και αυτό αρκει.
Αιωνια αυτης η μνημη.
~ ΥΓ "αμφ.":
Ο μη τονισμός των λέξεων του σχολιασμού (προφανώς έγινε από κινητό και με την ανάλογη φόρτιση) δεν αφαιρεί ούτε στο ελάχιστο κάτι από την σπουδαιότητα των λεγομένων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου