* Καλό Παράδεισο Ηλία μας!

Ο 39χρονος αστυνομικός Ηλίας Καλαϊτζής, πατέρας 4 παιδιών, έμπειρος πεζοπόρος και αθλητής βουνού, σκοτώθηκε στην Τύμφη, όταν εξαιτίας της χαμηλής νέφωσης ένα κομμάτι πάγου υποχώρησε κάτω από τα πόδια του ...

Έπεσε σε χαράδρα ανήμερα των γενεθλίων του.
Εντοπίστηκε την Κυριακή 14 Απριλίου, νεκρός σε βάθος 700 μέτρων μετά από πολύωρες έρευνες.

 

Γράφει ο π. Χρυσόστομος, ο αδελφός του Ηλία

Λίγη ώρα πριν επιστρέψουμε στο Άγιον Όρος, με ζωντανές τις εικόνες του προσωρινού αποχαιρετισμού του αγαπητού μας αδελφού, μοιράζομαι μαζί σας ένα κείμενο του Ηλία μας. Πριν 1 χρόνο περίπου, συμμετείχε σε έναν ορεινό υπερμαραθώνιο 80 χλμ, στην ορεινή Ροδόπη. Λίγες μέρες μετά έγραψε ένα κείμενο περιγράφοντας το πώς πέρασε. Το τελευταίο κομμάτι του κειμένου αυτού, το οποίο και μεταφέρω στην αγάπη σας, καθρεφτίζει πεντακάθαρα το μεγαλείο της ψυχής του και την λαμπρότητα της χρυσής του καρδιας. Μακάρι να του μοιάσουμε...

«...Όλο χαρά τότε, αρχίζω να τρέχω πάλι, παρά τους πόνους, χωρίς να ξέρω το πώς, αφού έτρεχα ήδη για 75 χιλιόμετρα, ώσπου βλέπω δεξιά έναν συναθλητή εξαντλημένο, και του λέω: «Πώς είσαι φίλε μου;»
«Είμαι χάλια, ζαλίζομαι. Δεν μπορώ άλλο!»
«...Ωχ, λέω, αφυδατώθηκε!»
Και αμέσως του δίνω νερό και λίγο μπάρα, για να πάρει τα πάνω του! Δεν ήξερα τι να κάνω, και ήμασταν μόνοι στο σκοτάδι...
Οπότε σκέφτηκα τι θα κάνω! 

Το καλύτερο! 

Θα τερματίσουμε μαζί τον αγώνα! 

Τέλος!
«Φίλε μου, πιάσε με από το χέρι και πάμε! Και μην φοβάσαι!»
Και ξαφνικά αρχίζουμε μαζί αγκαλιά να περπατάμε γοργά μέσα στην νύχτα! Όσο κούραση και αν είχα, η χαρά μου που βοηθούσα έναν άγνωστο συναθλητή μου να πηγαίνει στον τερματισμό, με γέμιζε από δύναμη και κουράγιο!
Σε κάθε στροφή, εν γνώση μου, του έλεγα και ένα ψέμα: «Σε δύο στροφές φτάνουμε φίλε μου!» Και δώστου πάλι κουράγιο! Τα τελευταία χιλιόμετρα του αγώνα ήταν για εμένα και τα πιο χαρούμενα και ουσιαστικά, πράγμα που δεν θα ξεχάσω ποτέ!
Λίγα μέτρα πριν το τέλος του δίνω τα μπατόν και του λέω: «Τρέξε να τερματίσεις εσύ πριν από μένα, γιατί το αξίζεις πραγματικά!»
Και ο φίλος μου, ακούγοντας αυτό και ξεχνώντας την κατάσταση που ήταν, ξεδιπλώνεται σαν γίγαντας και άρχισε να τρέχει! Και μόλις άκουσα τις κουδούνες του τερματισμού του, συγκινήθηκα τόσο πολύ, που ένοιωσα σαν να τερμάτισα Πρώτος στον πιο δύσκολο Αγώνα του Κόσμου!
Ο αγώνας τελείωσε με την βοήθεια του Θεού, χαρίζοντας και μαθαίνοντας μας πολλά για την αξία του ανθρώπου, την πρόσφορα, την ανιδιοτέλεια, την ομορφιά της ζωής!
Εις το επανιδείν!
Ηλίας Καλαϊτζής»

 Καλό Παράδεισο Ηλία μας!

"συν αυτώ" ΥΓ:
Μαζί με την Μαρία μας, 
την πνευματική σου αδερφή...
(ήταν εκείνος που είχε γράψει
τον επικήδειό της πέρυσι...)