Γιατί χρειάζεται θάρρος ο παραλυτικός;

Με αφορμή την αυριανή ευαγγελική περικοπή

Στο ευαγγέλιο βλέπουμε το Χριστό να δίνει δύναμη και κουράγιο στον παραλυτικό που μετά από λίγο θα γίνει καλά. Είναι από τις λίγες φορές που στην Καινή Διαθήκη καταγράφεται η προτροπή "θάρσει τέκνον"!

Γιατί αυτός ο λόγος του Κυρίου στη συγκεκριμένη στιγμή σ' αυτόν τον άνθρωπο; 

Ο παραλυτικός έχει φίλους που για χάρη του ξεπερνούν όλα τα εμπόδια, φυσικά και ανθρώπινα, για να τον φέρουν μπροστά στο Χριστό.

Ο Χριστός έχει αποδείξει τη δύναμή Του.

Όλα είναι ευνοϊκά και και υπέρ του για να λάβει αυτό που ζητά.

Γιατί να έχει θάρρος; 

Διότι παρ' όλα τα εχέγγυα, και ο παραλυτικός ως άνθρωπος, και μπροστά στη μεγάλη στιγμή της ζωής του, νιώθει την αγωνία, τη δειλία, την αμφιβολία να σκαρφαλώνουν στην ψυχή για να την αποδυναμώσουν και να την παραλύσουν καθώς αυτή ζητά το έλεος του Θεού.

*** 

Όταν ο Χριστός λέει στους δικούς Του ανθρώπους να έχουν θάρρος, δεν το κάνει για να τους υποσχεθεί μια ιδιαίτερη, διακριτική μεταχείρισή τους.
Ιστορικά και οι άνθρωποι της πίστης βιώνουν τις ίδιες δυσκολίες με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, πολλές φορές και σε χειρότερο βαθμό, καθώς ο πόλεμος του μισόκαλου εντείνει τις εις βάρος τους μεθοδεύσεις. 

Από τις ίδιες ασθένειες αρρωσταίνουν, από τους ίδιους κινδύνους κινδυνεύουν όπως όλοι. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν όλα τα παραπάνω.

Η ανεξάντλητη δύναμη της πίστης, δύναμη ήρεμη, ειρηνική και χαρούμενη, είναι η απαντοχή που τους προσπορίζει την πεποίθηση ότι η θεία παντοδυναμία μπορεί αν επιτρέπει τη δοκιμασία, δεν παύει όμως να προστατεύει και να βοηθάει.

Κι αν μύριοι κίνδυνοι πραγματωθούν στη ζωή μας κι αν χίλια κακά επισυμβούν, έχουμε την ασφάλεια της αγκαλιάς του Θεού, την αίσθηση ότι όλα αυτά είναι εξωτερικά, επιδερμικά και περαστικά, και τέλος πως ό,τι και να γίνει, στο τέλος πάντα ο Χριστός μας αναδεικνύεται νικητής, κύριος της ζωής και του θανάτου, και μαζί μ' Αυτόν κι εμείς!  
   

Μητροπολίτης Λαρίσης Ιερώνυμος (Νικολόπουλος)