Πριν από 24 χρόνια ένας γιατρός μου είπε πως το μωρό μου είναι επιληπτικό.
Έφυγα από το ιατρείο του κλαίγοντας.
Όταν έφτασα σπίτι μου παρακάλεσα την Παναγία μας με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να μην είναι επιληπτικό και θα το πάω γονατιστή με το μωρό στην πλάτη μου την ημέρα της γιορτής της.
Η Παναγία μας με άκουσε και το μωρό ήταν υγιέστατο.....
Πέρασαν 2 καλοκαίρια κι εγώ δεν της πήγα το μωρό.
Ήρθε το τρίτο καλοκαίρι και ταξίδευα για τα Γιάννενα.
15 Αυγούστου 1997 την ημέρα της εορτής της ...
Το μωρό μου έτρωγε ένα κορόμηλο το οποίο του έκατσε στον λαιμό...
Στην προσπάθεια μας να το σώσουμε, γύρισε και η γλώσσα του.
Έγινε μαύρο.
Τίναξε τα χεράκια και τα ποδαράκια του και έσβησε...
Ούρλιαζα και φώναξα την Παναγία!
Ένας άγνωστος άνδρας που άκουσε τι γινόταν έσωσε το μωρό μου...
Όμως εγώ ξέρω πως το έσωσε το χέρι της Παναγιάς μας!
Έφυγα εκείνη την στιγμή και πήγα στην Τήνο.
Από το λιμάνι γονάτισα με το μωρό στην πλάτη.
Κάθε φορά που έχανα την δύναμη μου, προσευχόμουν και ζητούσα δύναμη να φτάσω.
Ένοιωθα ένα χέρι να με σπρώχνει.
Μέχρι που έφτασα μπροστά από την εικόνα και με λυγμούς ζήτησα συγνώμη...
Σήμερα ο γιος μου είναι 25 χρονών.
Μέχρι να φύγω από αυτόν τον κόσμο θα λέω πως η Παναγιά μας έκανε το θαύμα της!
Κατερινα κοντορουση
* Δημοσιεύουμε το όντως θαυμαστό γεγονός μετά από συγκατάθεση και άδεια της κ. Κοντορούση.
( από τον "αμφοτεροδέξιο" & τους συν αυτώ...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου