Εξαιρετικό κείμενο του φίλου και συναδέλφου Platon Voulgaris.
"Οι Γάλλοι εκπαιδευτικοί λένε ότι το παιχνίδι του αγώνα είναι "εκπαιδευτής" από μόνο του. "le jeu de la competition est formateur lui meme "...
Έτσι λοιπόν η συμμετοχή των μικρών αθλητών σε αγώνες γίνεται όχι μόνο για ρεκόρ αλλά για την προσαρμογή των παιδιών στην ''κρίση" αλλά και στην αντιμετώπιση της αλήθειας ποιος είμαι έστω πρόσκαιρα και να προσδιορίσω την ανάγκη ή όχι να κάνω κάτι για να βελτιώσω αυτή μου την κατάσταση.
Η νίκη ή η επιτυχία δεν είναι η μόνη ανάγκη αλλά η αυτοβελτίωση σε σχέση με το ποιος ήμουν χθες.
Η συμμετοχή στο "παιχνίδι του αγώνα" έχει προεκτάσεις όχι μόνο στην σωματική απόδοση αλλά και στην ψυχοπνευματική διαύγεια να αποδώσω τα μέγιστα όταν αυτό ζητείται σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή με προετοιμασία πολλές φορές μηνών που εντατικοποιείται της τελευταίες μέρες πριν τον αγώνα.
Αυτή η διαδικασία πολλές φορές παίρνει χρόνο προσαρμογής για να επιτευχθεί να υπάρχει υψηλότερη απόδοση από την συνήθη ή την παθητικότητα υποχώρησης και συστολής.
Θα υπάρχει η εκμάθηση της πρόκλησης, της ενίσχυσης του υγιούς εγώ και της αντιμετώπισης της υπαναχώρησης και αποφυγή της επιθυμίας της σύγκρισης και κρίσης από το αποτέλεσμα που μπορεί να είναι και φαινομενικά αρνητικό, αλλά στην ουσία, σε κάθε περίπτωση είναι θετικό, καθώς πάντα από τα δεδομένα αναλύουμε και προχωράμε κάθε φορά για τα καλλίτερα με σχέδιο.
Βέβαια το πιο βασικό σχέδιο είναι η συνήθεια της τήρησης του σχεδιασμού και του πλάνου της προετοιμασίας -προπόνησης και των αγώνων που έχει τεθεί με τον υπεύθυνο γυμναστή - προπονητή-εκπαιδευτή.
Οτιδήποτε άλλο είναι τυχαίο και πρόσκαιρο και με ημερομηνία λήξης.
Τα τελευταία χρόνια οι γονείς για τα παιδιά τους αποφεύγουν την κρίση και την ενδεχόμενη αποτυχία ως μία στρατηγική κίνηση αποφυγής από επιλογή για κάτι που πρόκειται να βιώσουν ούτως ή άλλως στην πραγματική τους ζωή, μη έχοντας όμως κανένα δεδομένο ή εμπειρία παρά μοναδικό αρνητικό εφόδιο την αποφυγή της αντιμετώπισης καταστάσεων έντασης και αξιολόγησης.
Είναι γεγονός και πιστοποιημένο δεδομένο ότι όποιος ξεπεράσει αυτή την φάση επιθυμεί το "παιχνίδι του αγώνα " γιατί προσδιορίζει την καθημερινότητά του και τον προγραμματίζει, τον μαθαίνει να εντείνει τις προσπάθειες του με τα κατάλληλα περιεχόμενα προς τον στόχο δίνοντας σκοπό στο χώρο-χρόνο προς το επιζητούμενο αποτέλεσμα και το κυριότερο θα κάνει το ίδιο σε οτιδήποτε καταπιαστεί στην ζωή και τον ενδιαφέρει να αποδώσει όταν αυτό χρειαστεί σε αυτό που έχει προετοιμάσει αλλά και να αγωνιστεί όταν πρέπει ακόμη και αν δεν είναι απόλυτα έτοιμος επιδιώκοντας το καλλίτερο αποτέλεσμα ανάλογα με τις συνθήκες.
Δεν υπάρχουν αποστειρωμένες καταστάσεις αλλά αποστειρωμένοι άνθρωποι εκτός όμως ζωής και πραγματικότητας."
-Πλάτωνας Βούλγαρης
"Οι Γάλλοι εκπαιδευτικοί λένε ότι το παιχνίδι του αγώνα είναι "εκπαιδευτής" από μόνο του. "le jeu de la competition est formateur lui meme "...
Έτσι λοιπόν η συμμετοχή των μικρών αθλητών σε αγώνες γίνεται όχι μόνο για ρεκόρ αλλά για την προσαρμογή των παιδιών στην ''κρίση" αλλά και στην αντιμετώπιση της αλήθειας ποιος είμαι έστω πρόσκαιρα και να προσδιορίσω την ανάγκη ή όχι να κάνω κάτι για να βελτιώσω αυτή μου την κατάσταση.
Η νίκη ή η επιτυχία δεν είναι η μόνη ανάγκη αλλά η αυτοβελτίωση σε σχέση με το ποιος ήμουν χθες.
Η συμμετοχή στο "παιχνίδι του αγώνα" έχει προεκτάσεις όχι μόνο στην σωματική απόδοση αλλά και στην ψυχοπνευματική διαύγεια να αποδώσω τα μέγιστα όταν αυτό ζητείται σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή με προετοιμασία πολλές φορές μηνών που εντατικοποιείται της τελευταίες μέρες πριν τον αγώνα.
Αυτή η διαδικασία πολλές φορές παίρνει χρόνο προσαρμογής για να επιτευχθεί να υπάρχει υψηλότερη απόδοση από την συνήθη ή την παθητικότητα υποχώρησης και συστολής.
Θα υπάρχει η εκμάθηση της πρόκλησης, της ενίσχυσης του υγιούς εγώ και της αντιμετώπισης της υπαναχώρησης και αποφυγή της επιθυμίας της σύγκρισης και κρίσης από το αποτέλεσμα που μπορεί να είναι και φαινομενικά αρνητικό, αλλά στην ουσία, σε κάθε περίπτωση είναι θετικό, καθώς πάντα από τα δεδομένα αναλύουμε και προχωράμε κάθε φορά για τα καλλίτερα με σχέδιο.
Βέβαια το πιο βασικό σχέδιο είναι η συνήθεια της τήρησης του σχεδιασμού και του πλάνου της προετοιμασίας -προπόνησης και των αγώνων που έχει τεθεί με τον υπεύθυνο γυμναστή - προπονητή-εκπαιδευτή.
Οτιδήποτε άλλο είναι τυχαίο και πρόσκαιρο και με ημερομηνία λήξης.
Τα τελευταία χρόνια οι γονείς για τα παιδιά τους αποφεύγουν την κρίση και την ενδεχόμενη αποτυχία ως μία στρατηγική κίνηση αποφυγής από επιλογή για κάτι που πρόκειται να βιώσουν ούτως ή άλλως στην πραγματική τους ζωή, μη έχοντας όμως κανένα δεδομένο ή εμπειρία παρά μοναδικό αρνητικό εφόδιο την αποφυγή της αντιμετώπισης καταστάσεων έντασης και αξιολόγησης.
Είναι γεγονός και πιστοποιημένο δεδομένο ότι όποιος ξεπεράσει αυτή την φάση επιθυμεί το "παιχνίδι του αγώνα " γιατί προσδιορίζει την καθημερινότητά του και τον προγραμματίζει, τον μαθαίνει να εντείνει τις προσπάθειες του με τα κατάλληλα περιεχόμενα προς τον στόχο δίνοντας σκοπό στο χώρο-χρόνο προς το επιζητούμενο αποτέλεσμα και το κυριότερο θα κάνει το ίδιο σε οτιδήποτε καταπιαστεί στην ζωή και τον ενδιαφέρει να αποδώσει όταν αυτό χρειαστεί σε αυτό που έχει προετοιμάσει αλλά και να αγωνιστεί όταν πρέπει ακόμη και αν δεν είναι απόλυτα έτοιμος επιδιώκοντας το καλλίτερο αποτέλεσμα ανάλογα με τις συνθήκες.
Δεν υπάρχουν αποστειρωμένες καταστάσεις αλλά αποστειρωμένοι άνθρωποι εκτός όμως ζωής και πραγματικότητας."
-Πλάτωνας Βούλγαρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου