Εμείς "φωνάζουμε" όπως η 15χρονη Αγάθη; (την γιορτάζουμε σήμερα...)

Ένας φόβος. 

Μία ντροπή. 

Ένα μάγκωμα στο τραπέζι με τους συγγενείς. 

Μία λογοκρισία στον καφέ με τους φίλους.

Μην παρεξηγηθεί η κοπελιά. 

Μη στάξει ο συνάδελφος. 

Μη μάς πει «θρησκοληπτικούς» η επίγεια κριτής μας,
η παντογνώστρια θεία,
ο επίγειος κριτής μας,
ο θείος από το χωριό που «κόβει το μάτι του» αυτουνού.

Η Αγία Αγάθη, ωστόσο
[εορτάζει στις 5 Φεβρουαρίου εκάστου έτους]
πήγε μικρούλα δεκαπέντε χρονών και φώναξε «Ιησούς Χριστός!!»
μπροστά στα μάτια του αντίχριστου διώκτη.

Με τανάλια της μαγκώσανε το στήθος της
και το συνέστρεφαν μέχρι ξεριζώματος.
Η μικρούλα εκεί, σταθερή, ακμαία,
«Ιησούς Χριστός!!»,
μπροστά σε ξίφη, τανάλιες, στρατά, φωνές, βουητά.

Το δικό μας βουητό για τον Ιησού Χριστό είναι πολύ μικρό και φοβικό,
ξεθυμαίνει αμέσως,
παίρνει συμμαζεμό μπροστά στα κάλλη μίας όμορφης νυφούλας,
στη καφετέρια, σε καιρό ειρήνης.
Μην παρεξηγηθεί η κοπελιά.
Μη μάς πει «θρησκοληπτικούς», «θεούσους», «βλαμμένους»
η μικρά νεαρά, η νέα μας μικρά θεά.
Μην παρεξηγηθεί και η θεία.
Ε, πια!
Ο θείος, τι θα πει;
Ο συνάδελφος θα παρεξηγηθεί;
Πω πω!!

Ρε άντε από δώ…

Ιησούς Χριστός Νικά.

Με ελαττώματα, με πάθη, με ισόβια προσπάθεια προς τον γλυκύτατον Κύριο Ιησού Χριστό μας, προφέρουμε το όνομα Του ΑΦΟΒΑ.

Κώστας Παναγόπουλος 

Μας το έστειλε η Καλλίστη (εκ των "συν αυτώ")