* Στη μνήμη του Σπύρου μας

Αυτό που θα σας πω έγινε πριν μερικούς μήνες.

Ο Σπύρος μας έκανε 2-3 φορές την εβδομάδα φυσικοθεραπείες αλλά και λογοθεραπείες. Η φυσικοθεραπεύτρια του Σπύρου λέγεται Χαρά. Με πολλά χρόνια εμπειρίας στο χώρο της.

Μια βροχερή όμως μέρα του Σεπτέμβρη, γυρνώντας στο σπίτι από τη δουλειά,  την ώρα που ετοιμαζόμουν να τον κοιμίσω, άκουσα το Σπύρο να λέει: "Μπαμπά,  η Χαρά με πόνεσε".

Τον καθησύχασα και τον πήρα με σκοπό να τον αλλάξω. Τότε έγινε κατακόκκινος και ένα δάκρυ κύλησε στα μάγουλά του. Ανησύχησα πολύ. Η Χαρά με την οποία επικοινώνησα αμέσως δεν είχε αντιληφθεί κάτι ανησυχητικό κατά τη διάρκεια της φυσικοθεραπείας.

 

Πήγαμε το Σπύρο μαζί με τη σύζυγό μου Ελένη στο Νοσοκομείο. Όταν ήρθε η ώρα να πάρουμε τα αποτελέσματα της ακτινογραφίας μείναμε άφωνοι. "Το μοιριαίο οστό, το πιο δυνατό οστό του ανθρωπίνου σώματος έχει σπάσει στα δύο" μας είπε ο ακτινολόγος. "Το πιθανότερο είναι ότι συνέβη κατά τη διάρκεια των ασκήσεων της φυσικοθεραπείας και είναι αποτέλεσμα της οστεοπόρωσης από την οποία πάσχει ο Σπύρος".

Ο Σπύρος καθόταν δίπλα μου και όση ώρα άκουγε το γιατρό, έμενε ήσυχος. Χωρίς να κλαίει, χωρίς να διαμαρτύρεται...

Κοίταξα τα δυο ματάκια του και κατάλαβα το μεγαλείο της ψυχής του. Εγώ είχα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μου και ο μικρός μας άγγελος δεν διαμαρτυρόταν για να μη μας στενοχωρήσει.

"Είναι απίστευτο" συνέχισε ο γιατρός. "Έχω δει δυνατό άντρα με ίδιο κάταγμα που ούρλιαζε από τον πόνο".

Κοίταξα ξανά αυτά τα αθώα ματάκια και μια μαντινάδα ανέβηκε από την ψυχή στα χείλη μου:

Είδα έναν άντρα 

κι είχενε στον πόνο γονατίσει 

που για τον ίδιο πόνο εσύ 

δεν είχες καν δακρύσει. 

Βασίλης

(ο πατέρας του Σπύρου)

ΥΓ. Ας θυμηθούμε ποιος είναι ο Σπύρος:

Ο Σπύρος απ΄ του Παραδείσου τα… Ανώγεια!