Τις Κυριακές γίνομαι κάτι

Όταν ήμουνα μικρός πίστευα διάφορα,
πίστευα σε διάφορα.
Ύστερα μεγάλωνα και φτώχαινε η πίστη μου.
Σε όλα για όλα.
Γέρασα πια.
Δεν πιστεύω σε τίποτα σοβαρά.
Μονάχα τις Κυριακές αρκούμαι να κάνω κάτι,
να γίνομαι κάτι.
Κι αυτό τώρα μοιάζει να μου φτάνει.

Πηγαίνω στην Εκκλησία, στη Θεία Λειτουργία
για να θυμηθώ πως γεννήθηκα
να ενωθώ με όλους,
για να ενώσω όλα όσα αγγίζουν τα χέρια, τα μάτια, ο νους, η καρδιά.
Πηγαίνω για να θυμηθώ πώς ν᾽ αγαπώ όσους δεν μ᾽ αγαπούν,
όσους δεν αγαπούν την ενότητα των πάντων
και βολεύονται στην διαίρεση και στην επιλεκτική πρόσληψη.
Στέκομαι εκεί ώρες αιώνες με σκυμμένο κεφάλι
να βλέπω τη ζωή σα χαρά και σαν μάνα αγκαλιά,
σαν άσπιλο φως θωπευτικό
και σαν ειρήνη που συμμαζεύει τα πέρατα του κόσμου
σε μια ανάσα, σε μια λεξούλα τόση δα:
Συγγνώμη.

Γιώργος Κόρδης