Ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης κοντά στο κελλί του
Νώντας Σκοπετέας
Πάντοτε η οσιακή τελευτή ενός ανθρώπου, μένει ανεξίτηλη στην μνήμη όσων αξιώθηκαν να παρευρεθούν στις στερνές εκείνες ώρες που όλα τα φυσιολογικά και τα συνηθισμένα , παραχωρούν την θέση τους αυτοδίκαια στα υπερφυή και στα ασυνάντητα.
Οι στιγμές της μετάβασης εκ του Θανάτου εις την Ζωήν.
Φοβερή η ώρα τούτη!
Όσο κι αν έχουμε εξοικειωθεί με αυτήν την διαδρομή, όταν καλούμαστε να την βιώσουμε δίπλα σε δικούς μας ανθρώπους, κάνουμε τα πάντα έστω για μια μικρή αναστολή . Παλεύουμε για λίγες μέρες , ώρες , για λίγες ακόμα ανάσες!
Σκεφτόμαστε τα οσιακά τέλη αγίων των προσφάτων αιώνων σε κάποιες πρόσφατες σελίδες του συναξαριού , και διαπιστώνουμε πως κάποιοι ακόμα και από εκείνους τους επιγείους αγγέλους πάλεψαν να κρατηθούν στην ζωή μέσα στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου με την βοήθεια φαρμάκων και ιατρών.
Πώς θα μας φαινόταν αδελφοί μου αν κάποιος μας παρακαλούσε να προσευχηθούμε, ένδακρυς και θλιμμένος, γιατί ενώ η Παναγία του είχε υποσχεθεί να κοιμηθεί στην μεγάλη εορτή της , περνούσε η ώρα και εκείνος ακόμα ανάσαινε ;
Αυτό κι αν είναι ασύνηθες και υπερκόσμιο!
Κι όμως αυτή η ανήκουστη περίπτωση, είναι μια από τις τελευταίες σελίδες που προστέθηκαν μόλις προσφάτως στο ευλογημένο συναξάρι της Ορθόδοξης πίστης μας.
Φαινόμενο παγκόσμιο !
Το οσιακό τέλος ενός προσφάτως αγιοκαταταχθέντος Αγίου!
Εν ζωή Άγιος !
Εδώ και 60 χρόνια αβίαστα μνημονεύεται έτσι από όλους !
Άγιος στις συνειδήσεις όσων απειραρίρθμων γαλούχησε και ευεργέτησε πνευματικά .
Όσων ενδύθηκαν το μοναχικό τριβώνιο γιατί τους έθελξε αυτός ο μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας μας.
Ο Άγιος Ιωσήφ ο ησυχαστής και Σπηλαιώτης.
Πρώτος Αύγουστος με την δική του μνήμη να πλουτίζει ακόμα περισσότερο της πίστης μας τους αδαπάνητους θησαυρούς!
Οι κρυστάλλινες , οι ολοκάθαρες ψυχές , όχι μόνο δεν φοβούνται τον θάνατο αλλά τον βιώνουν ως πέρασμα στην αληθινή Ζωή και στο αιώνιο!
Τούτη είναι η μεγάλη διδαχή αυτής της ανεπανάληπτης οσιακής τελευτής!
Όσο περισσότερο εξαγνίζεται η ψυχή του Ορθοδόξου Χριστιανού , τόσο πιο άτρομος θα στέκεται μπροστά στο μέγα μυστήριο του θανάτου.
Τόσο πιο έτοιμος θα αισθάνεται να συναντηθεί με την δικαιοσύνη του Θεού, όταν από εδώ Τον συναντήσει αγαπώντας Τον εξ όλης καρδίας, ψυχής , δυνάμεως και διανοίας!
Έλεγε ένας άλλος Άγιος των ημερών μας με εξ ίσου οσιακό τέλος, ( σ.σ π.Σεραφείμ Ρόουζ) πως αν δεν συναντήσουμε τον Χριστό από αυτήν την ζωή δεν θα συναντηθούμε μαζί Του και στην άλλη.
Μια διαρκής συνάντηση μαζί Του αυτό το πρόσκαιρο. Ένα με τον ακήρατο Κύριο, συνεχώς μέσα από το μυστήριο των μυστηρίων! Αυτό που μεταδίδει Ζωή και ενώνει μαζί Του!
Σωστικό εφόδιο για το μεγάλο ταξίδι!
Να γιατί ο Άγιος Ιωσήφ παραπονιόταν και έκλαιγε επειδή κυλούσε εκείνος ο δεκαπενταύγουστος και αυτός ακόμα ανέπνεε!
Να και το γιατί εμείς αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, τρέμουμε στην ιδέα πως κινδυνεύουμε να πεθάνουμε και γινόμαστε αρρωστημένα αρρωστοφοβικοί και σηπτικά αντισηπτικομανείς !
Μνήμη Αγίου , μίμησις Αγίου!
Να μιμηθείς τον Άγιο Σπηλαιώτη!
Τον καθηγητή της Ερήμου τον νέο!
Ουτοπικό ακούγεται για κάποιους …τους περισσότερους, ιδίως αυτούς που βρίσκονται με νου αμετακίνητο εντός του κόσμου που την ψυχή μανιωδώς εχθρεύεται .
Κι όμως 5 λεξούλες …Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, 3 λεπτά στο πετραχήλι, η αυτογνωσία, η αυτομεμψία, η Αγία μετάνοια, ο Άρτος της Αιωνιζούσης Ζωής!
Χιλιάδες πλέον τα πνευματικά του τέκνα, τα εγγόνια, τα δισέγγονα…
Άλλοι φορούν ράσο , άλλοι μέσα στον κόσμο παλεύουν κάποτε να αξιωθούν στα τέλη τους να φωνάξουν με πασίχαρη την ψυχή το Έρχου Κύριε! Άνθισαν σαν εύοσμα άνθη σε άνυδρα και εγκαταλελειμμένα χώματα μετατρέποντάς τα σε λειμώνες ελπίδας του Παραδείσου!
Ένα Άγιο Όρος ολόκληρο με ερημωμένες τις περισσότερες μονές στα μέσα του περασμένου αιώνα, μια Αμερική με 19 μοναστήρια οδηγούμενα από δικά του παιδιά, ακόμα ανασαίνουν και σκορπάνε Φως Αληθινό σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς!
Φανταστείτε να μην υπήρχαν αυτές οι οάσεις να δροσίζουν και να στέλνουν αμόλυντο οξυγόνο Χριστού σε όλους μας;
Έζησε 62 επίγεια χρόνια ευαρεστώντας τον Κύριο!
Η υπερβάλλουσα αγάπη του για τον Χριστό και την Παναγία μητέρα μας έλαβε τον μισθό της εκείνον τον Δεκαπενταύγουστο του 1959.
Ημέρα πανχαρμόσυνη.
Το Πάσχα του καλοκαιριού και το όνομα ενός Αγίου προστίθεται δίπλα στο συγκλονιστικό γεγονός της πίστης μας!
Στην μετάσταση της Αειπαρθένου Μαρίας και Δεσποίνης ημών Θεοτόκου!
Κράτησε η Μάνα την υπόσχεσή της!
Νώντας Σκοπετέας
Με αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 3 εκπομπών
Με αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 3 εκπομπών
Εικόνα από: pravoslavie.ru
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου