~ Θες μπολιάσου; Καλώς. Δεν θες να μπολιαστείς. Πάλι καλώς. Μην το διατρανολογείς όμως αυτό που απεφάσισες σε κανένανε... | ο μπάρμπας σου.

Το γνωρίζω το πως δε νιἀζει κανένανε τι να λέει ένας γεροξεκούτης σαν και μένανε.

Αλλἀ βρε αδέρφια αμφοτεροτέτοιοι, 

να σας το πω το πόσο προ-βληματίζομαι.

Ίσως σείς, ή έστω κάποιοι από σάς τους νιους, να νιώσετε τον πόνο μου.

Γιατί, καιρό ήθελα να στο πω πως σας χαίρομαι που δεν παίρνετε χωρίς ντροπή, είτε του ενός το μέρος είτε του άλλου.

Δυο στις τρεις συζητήσεις, μεταξύ Χριστιανών και μη, ακόμα και στο καφενείο στο χωριό μου είναι περί εμβολίων. 

Το αποτέλεσμα όλων αυτών, που ελόγου μου ο μπάρμπας βλέπω:

Πιέζονται συνειδήσεις, πικραίνονται ψυχαί, χαλούν φιλίες, χορεύει ο εξαποδώς.

- "Εκανα το εμβόλιο, θα σωθώ! Aλί σε σας που δεν τι κάνετε. ", ο ένας.

- "Όσοι μπολιαστήκατε, θα το μετανιώσετε σαν θα σας φυτρώσουνε ουρές!", ο άλλος.

Και να΄σου ν΄αραδγιάζουνε, και οι μεν και οι δεν, τα πειστήρια της αλήθειας τους, να πούμε, που "οι άλλοι δεν τα καταλαβαίνουνε, γιατί δεν έχουνε την αντίληψη και την κρίση την δικιά μας".

Και οι κατηγόργιες δίνουνε και παίρνουνε.

Κι ο χρόνος της ζωούλας μας ξοδέβεται δίχως προσευχές, δίχως νηστείες, δίχως μεταμέλεια, με του "εγώ" τα κήνιτρα.

Να αποδίξουμε στον άλλονα πως έχει λάθος και "πως γίνεται να έχουν όλοι τυφλωθεί τόσο, που να μην βλέπουν αυτό που ΕΓΩ βλέπω;"

Ας πάψουμε επιτέλους να διατρανολογούμε το τι κάνουμε στη ζωούλα μας.

Κάν΄το Χριστιανέ μου και μη μας το λες.

Ή μην το κάνεις και πάλι μην το λες.

Αφού το ξεύρεις πως κάποιος στα σίγουρα θα σκανδαλιστεί.

Είτε έτσι πεις, είτε γιουβέτσι κάνεις.

Για ποιονα λόγο πρέπει όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς να μάθει τι σκέφτεσαι και τι πράττεις;

Σε ποιονα θές να επιβάλεις το θέλω σου;

Το ζήτημα το μεγάλο αδερφάκια μου αγαπητά, 

δεν είναι αν μπολιαστήκαμε ή όχι.

Αλλά αν μετανιώνουμε ή όχι.

Γιατί, ποιονα θα νοιάξει νομίζεις, άμα χαιρετώντας από τούτη τη ζήση, μπολιάστηκε ή όχι;

Κι απ' όσο ξεύρω, στον Παράδεισο δεν προβλέπονται ειδικές πτέρυγες για μπολιασμένους και μη.

Για μετανιωμένους και αμετανόητους μονάχα.

Κι αυτό δεν αλλάζει.

Αυτά.

Και να με συμπαθάτε, ναι;

Να σας κάνω τον ΄ξύπνιο δεν το θέλω.

Μα ούτε και το μπορώ.

Σας φχαριστώ, παιδιά μου.

Χριστός Ανέστη!

~ ο μπάρμπας σας, ο κλάφτης.

ΥΓ:

Βρες, γιε μου και ξαναματαβάλε αυτό που ο κυρ Κώστας ο Γανωτής με την τόση σοφία (και με τη Σοφία) έλεγε τις προάλλες για τα κέρδη και τα οφελήματα από αυτήν εδώ την αρρωστημένη αρρώστεια που δέρνει τον κοσμάκη...

Μ΄έκανε κείνη την ώρα που μίλαγε και κλαιγε να μπήξω κι ελόγου πάλε τα κλάμματα.

Φουλ στο Ορθόδοξο Ήθος, να πούμε.

Να χαίρεσαι να τον ακούς.

Με πιάνεις, γιε μου;

["αμφ.":

Το βάζουμε μπαρμπούλη. Δίκιο έχεις. 

Δεν την προσέξαμε αυτήν την ομιλία όπως της έπρεπε...

Ούτε και μεις που την αναρτήσαμε.

Και αφήνουμε όπως είναι και τα ορθογραφικά σου, όπως πάντα.

Και οι υπογραμμίσεις σ΄αυτά που μας έστειλες  δικές μας...

Εμείς σε ευχαριστούμε!]