Σήμερα είχαμε δεξίωση.
Με πολύ υψηλούς και συνάμα μικρόσωμους καλεσμένους.
Δεν βάλαμε κοστούμι, όμως βάλαμε ότι καλό μας έστειλαν οι αδελφοί μας από την Ελλάδα. Δυστυχώς η σαμπάνια μας τελείωσε, οπότε χρωματίσαμε το νερό μας με ένα καπάκι Coca-Cola ανά κούπα.
Αντί για παχιά ψάρια και κρέατα, ρύζι και λίγα λαχανικά.
Ήταν υπέροχο.
Βασικά, μετά από καιρό, ήταν κανονικό φαγητό.
Η μουσική δεν έλειψε, μιας και η Αντιγόνη έχει καλή φωνή και ακόμα καλύτερη μνήμη.
Ξέρει τόσα τραγούδια απ' έξω!
Κουβεντιάσαμε, γελάσαμε, παίξαμε και στο τέλος κάναμε προσευχή.
Δεν μας άφησαν να πλύνουμε τα πιάτα.
Είπαν ότι η μέρα θα έχει μόνο παιχνίδι.
Και όντως, μια μπάλα μας δώρισε ώρες παιχνιδιού και χαράς.
Μακάρι ο ήλιος σήμερα να μην έδυε ποτέ!
Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης
~ κι ένα μόνο αξιοσημείωτο σχόλιο από την Eleni Fondrier:
"Σε αυτό το τραπέζι ο πιο μεγάλος καλεσμένος είναι ο ίδιος ο Κύριος!
ΠαρΩν ο Χριστός μας εκεί δίπλα σας, στο ρύζι και στα λαχανικά.
Εμείς εδώ εχουμε ορφανέψει, κι ας έχουμε κρέατα και ψάρια..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου