Φως από γη μακρινή
απ' τον χάρτη σβηστή
μα που τόσο βαθιά
μιλάει στην ψυχή
για πάντα θα 'ναι 'κει
Άνοιξαν φτερά
σε πήραν οι Αγγέλοι μακριά
ποτάμι που κυλάει η μοναξιά
να θυμάσαι μην ξεχνάς
Άνοιξαν φτερά
τα χρόνια μας πετάξαν μακριά
ανάμνηση που καίει την καρδιά
να θυμάσαι μην ξεχνάς
Μια ζωή σημαδεμένη
με ελπίδα πια χαμένη
τι μπορεί να περιμένει τι
της Ανατολής τ' αγέρι
μαγικά θε να σου φέρει
ό,τι πια δεν καρτερείς να 'ρθει
Φως από γη μακρινή
από άλλη εποχή
πάντα θα 'ναι εκεί
στα όνειρά μου
Φως από γη μακρινή
που δεν έχει φωνή
ειμ' εγώ κι είσαι εσύ
είμαι εγώ κι εσύ
Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης
Στίχοι: Μιμή Ντενίση
Από το δίσκο της θεατρικής παράστασης "Σμύρνη μου Αγαπημένη"
(Άκουσε το τραγούδι με την εκπληκτική ερμηνεία της Σοφίας Μέρμηγκα...)
|και εναλλακτικά μια πιο "αγνή" εκτέλεση, που άφησε όμως εποχή, από την τότε 14χρονη μαθήτρια, την υπέροχη Άννα Παπαγεωργίου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου