[...Και να αρχίσει να ουρλιάζει ο νεαρός δαιμονισμένος: "- Πού είναι, πού είναι τα; ... Πού πήγανε; ... Γιατί δεν βλέπω τίποτα;;;"

Μαρτυρία Αγιορείτου μοναχού:

Ένας αξιωματικός του Στρατού είχε στείλει τον ανηψιό του στην μονή Διονυσίου κοντά σε μένα.

Ο ανηψιός είχε ζήσει όπως είχε ζήσει...

ανεξομολόγητος...

Δεν είχε εξομολογηθεί ποτέ.

Είχε κάνει ένα σωρό πράγματα, αλλά και ποιός δεν έχει κάνει, το θέμα ήταν ότι τότε έτυχε να βρίσκεται στο μοναστήρι ένας δαιμονισμένος...

Τον είχαν κρατήσει από ελεημοσύνη και αγάπη οι πατέρες.

Όποτε συναντούσε τον ανηψιό,

το τι του φανέρωνε δεν λέγεται!

Ό,τι είχε κάνει και δεν είχε κάνει...

Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι πατέρες ήταν να τους κρατάνε χώρια, να μη συμπίπτουνε, και γίνουν επεισόδια μπροστά σε προσκυνητές

και ακούνε οι προσκυνητές, τι είχε κάνει ο νεαρός έξω στον κόσμο...

Τελικά τον καταφέρανε τον νεαρό να εξομολογηθεί...

Κι είχε κάποια ελαφριά ψυχολογικά προβλήματα.

Έξω από το μοναστήρι ήταν ένας πνευματικός,

Kαι εκεί πήγε εξομολογήθηκε για πρώτη φορά στην ζωή του, και γυρνάει στο μοναστήρι...

Και να΄χει βγει τώρα στο παράθυρο ο δαιμονισμένος...

....να τον βλέπει και να φωνάζει:

- Σε πέτυχα! Τώρα θα στα πω όλα!

Τώρα θα τα διαβάσω όλα!

Και έκανε τα χέρια του έτσι, σαν να είχε βιβλίο και να φωνάζει:

- ''Και θα αρχίσω απο το εξώφυλλο δεν θα κρύψω τίποτα..!''

Και να αρχίσει.. όχι να φανερώνει όλα αυτά που χε κάνει ο νεαρός, αλλά να ουρλιάζει...

Και τι φώναζε; ...

- Πού είναι, πού είναι τα;

... Πού πήγανε; ... Γιατί δεν βλέπω τίποτα;!

Δεν έβλεπε πια τίποτα.

Αυτή είναι η εξομολόγηση.

Αυτό είναι το πετραχήλι του παπά...

Δεν θα κολαστούμε αδερφοί μου γιατί αμαρτάνουμε...

Όλοι αμαρτάνουμε.

Θα κολαστούμε γιατί δεν μετανοούμε.

Γιατί δεν αγωνιζόμαστε όπως αγωνίστηκαν κι οι άγιοι...

Επίσης η καταφυγή μας σε «μελλοντολόγους»

(αστρολόγους, μέντιουμ, καφεμάντεις, χαρτομάντεις, χαρτορίχτες, ταρό) είναι απο τις μεγαλύτερες αμαρτίες γιατί αποτελεί δείγμα άρνησης κι απιστίας στον Θεό...!!!

Ο πιστός χριστιανός εμπιστεύεται όλη τη ζωή του στα χέρια του Θεού και καταφεύγει πάντοτε σ’ Αυτόν ζητώντας τη θεία πρόνοια.

Αυτή η πίστη του δίνει κουράγιο στις δυσκολίες και τις περισσότερες φορές ελκύει τη βοήθεια του Θεού...!!!

Ολοι αυτοί δεν σώζουν ποτέ γιατί εργάζονται με την έμπνευση πονηρών πνευμάτων!

Ο Θεός δεν είναι τόσο μικρός, που στον καφέ ή στα χαρτιά να φανερώνει το θέλημά Του.

Ούτε εξαναγκάζεται να φανερώσει το θέλημά Του, όποτε το θέλει ο καθένας"...!!!

Μην γίνεστε αφελείς κι ανόητοι...

|Αρχιμ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

~ εμείς από την Πολυξένη Ρέρρα