~ Τη νύχτα που άρχισε να εφημερεύει το Φως...

 

|γράφει η Δέσποινα Ανταράκη

Χιονισμένη χριστουγεννιάτικη Βουδαπέστη! Στολισμένοι δρόμοι, χριστουγεννιάτικες αγορές, βιολιά παντού, ολόφωτα κτίρια, το κάστρο της Βούδας και το κτίριο του Κοινοβουλίου αντανακλούν στον ήρεμο Δούναβη που αιώνες τώρα κυλάει διασχίζοντας την καρδιά της Ευρώπης.

Τέσσερις σκούρες σκιές, τυλιγμένες με πολλές στρώσεις ρούχων, κινούνται βιαστικά στα ερημικά λόγω ώρας στενά της πόλης. 

Όσο βιαστικά επιτρέπει το χιόνι που γλιστράει! Στέκονται μπροστά σε ένα τριώροφο κτίριο. Κοιτάζονται απορημένα. 

Τη φάση αμηχανίας διακόπτει ένας φουριόζος καλοντυμένος νεαρός που σταματά στην ίδια πόρτα και πατάει κωδικό εισόδου.

-Excuse me! Συγγνώμη! Μήπως υπάρχει ορθόδοξη εκκλησία εδώ;

-Εh..yes, here it is, εδώ είναι! Θέλετε να μπείτε;

Το νεύμα των προσώπων τους φαίνεται μάλλον ειλικρινές, ο άγνωστος Ούγγρος τούς μπάζει στο κτίριο και ανεβαίνουν στον πρώτο όροφο. Είναι η ώρα που η Θεία Λειτουργία αρχίζει!

……….

-Βίκτωρας από το Victory!

-Ωραίο, πάτερ Βίκτωρα! Στο νησί μου η Μητρόπολη είναι αφιερωμένη στον άγιο Βίκτωρα.

-Αλήθεια; Σε ποιο νησί;

-Χίος, στο Αιγαίο ανατολικά, στα σύνορα προς Τουρκία.

-Ααα!! Έχω πάει! Με εκδρομικούς σάκους κάποτε με τη μελλοντική σύζυγό μου. Δεν το ήξερα! Δεν ήμουν ορθόδοξος χριστιανός τότε…

-Είστε Έλληνας;

-Όχι, Ούγγρος!

-Απίστευτο, μιλάτε εξαιρετικά! Ούτε υποψία προφοράς που να το προδίδει!

-Αγαπώ τα ελληνικά!

-Ούγγρος, κάτοικος της Βουδαπέστης με ισχυρή παρουσία ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, η Ορθοδοξία, η αναζήτηση πώς προέκυψε;

-Ποιος ξέρει πώς εμφανίζονται κάποια πράγματα στη ζωή… Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα πως δεν μου έφτανε η αλήθεια όπως τη ζούσα. Πίστευα στον Θεό. Όμως σε έναν Θεό που με φόβιζε λίγο. Φοβόμουν μην κάνω αμαρτία, αισθανόμουν συνέχεια ένοχος σε δικαστήριο, φοβόμουν πώς θα παρουσιαστώ στην κρίση του, έτρεμα μην χάσω τον Παράδεισο. Ένας βραχνάς…

-Καλό δεν ήταν αυτό; Δεν σας προφύλαξε;

-Πώς μπορεί κάτι να είναι καλό, όταν στηρίζεται στον φόβο; 

Αυτό με απομάκρυνε τότε, ο φόβος. 

Έψαχνα αγάπη! 

«Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβο» δεν λέει;  

Όποιος αγαπάει, δεν φοβάται! 

Υπήρχε και κάτι άλλο που δεν με ικανοποιούσε. 

Μου έλεγαν θα υποφέρεις αυτό, αλλά μετά θα πας στον Παράδεισο για ανταμοιβή… 

Παζάρι ανταλλαγής μού φαινόταν! 

Καλύτερα άθεος, είπα!

-Και γίνατε άθεος;

-Ναι… Για χρόνια αρκετά.

-Και μετά;

-Μετά… η Αγάπη με βρήκε τελικά! 

Ο Θεός που αγαπά… 

Ψάχνοντας, διάβασα κάπου ότι...

|για τη συνέχεια εδώ