«Ὁ παπὰς εἶναι ἀνώτατος ὅλων καὶ προέδρων καὶ πρωθυπουργῶν καὶ ὑπουργῶν γιατί πιάνει μὲ τὰ χέρια του τὸ Σωτήρα Χριστό, ζεῖ καὶ βιώνει τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ»
Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς
Θεολόγος-Δημοσιογράφος
Ἤμουν μὲ τὴν παπαδιά μου καὶ τὸ 2,5 ἐτῶν παιδί μας στὸ ἐργαστήρι τῆς κ. Ἄννας στὴν Καρδίτσα καὶ ἔκανα πρόβα ἕνα ζωστικό, ὅταν μπῆκε μέσα ἕνας ἄγνωστος σὲ μένα παπάς!
«Χαῖρε παπά μου! Τὸ σπιτάκι σου βλέπω στὸν οὐρανὸ τὸ κτίζεις καλὰ καὶ ὄμορφα. Νὰ εἶσαι εὐλογημένος», μοῦ εἶπε.
Εἶναι ἀλήθεια πὼς δὲν ἔδωσα καμιὰ σημασία στὰ λόγια του καὶ δὲν σᾶς κρύβω πὼς μέσα μου πέρασε ἡ σκέψη πὼς κάτι δὲν πάει καλὰ μ’ αὐτόν.
Καθὼς τὸν κοιτοῦσα περίεργα, ἐκεῖνος ὁ ἄγνωστος παπὰς πῆρε στὴν ἀγκαλιὰ τὸ γιό μου καὶ χωρὶς νὰ πεῖ τίποτε βγῆκε γρήγορα ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα.
«Παπαδιὰ τρέξε πίσω του. Ποῦ τὸ πάει τὸ παιδὶ» φώναξα.
Ἡ κ. Ἄννα τότε μὲ καθησύχασε λέγοντας πὼς πρόκειται γιὰ ἕνα ἅγιο παπὰ ἀπὸ τὰ Ἄγραφα.
Ὡστόσο δὲν μὲ ἔπεισε ἀπόλυτα καὶ ἔγνεψα στὴν παπαδιὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσει.
Ὁ ἄγνωστος σὲ μένα παπὰς κατευθύνθηκε σὲ ἕνα κατάστημα μὲ παπούτσια, 500 μέτρα πιὸ κάτω ἀπὸ τὸ ἐργαστήριο τῆς κ. Ἄννας.
Μπῆκε μέσα καὶ ἀγόρασε γιὰ τὸν μικρὸ ἕνα ζευγάρι παπούτσια, τὰ ὁποῖα εἴχαμε δεῖ τὸ προηγούμενο ἀπόγευμα μὲ τὴν παπαδιὰ καὶ εἴχαμε σκοπὸ μὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία νὰ τὰ ἀγοράσουμε.
Δὲν σᾶς κρύβω πὼς εἴχαμε κάποιες οἰκονομικὲς δυσκολίες ἐκεῖνο τὸ διάστημα.
Ὁ ἄγνωστος παπὰς τῶν Ἀγράφων, ὄχι μόνο ἀγόρασε τὰ παπούτσια ποὺ ἐμεῖς σκεφτόμαστε νὰ ἀγοράσουμε στὸ μικρὸ ἀλλὰ τοῦ τὰ φόρεσε κιόλας.
Ἡ παπαδιὰ τὸν πρόλαβε καθὼς ἐπέστρεφε ὁ παππούλης στὸ ἱεροραφεῖο καὶ ξαφνιάστηκε ὅταν εἶδε πὼς ὁ γιὸς της φοροῦσε τὰ παπούτσια ποὺ προγραμμάτιζαν νὰ τοῦ ἀγοράσουν.
Μ’ αὐτὸν τὸν θαυμαστὸ τρόπο γνώρισα τὸν γέροντα τῶν Ἀγράφων λίγο πρὶν τὴ δύση τοῦ προηγούμενου αἰώνα, τὸ ἔτος 1999!
Σχεδὸν δὲν πρόλαβα νὰ τὸν εὐχαριστήσω γιατί πῆρε κάτι ποὺ τοῦ εἶχε ράψει ἡ κ. Ἄννα καὶ ἔφυγε βιαστικά.
Ὡστόσο, τὸ πρῶτο ποὺ συγκράτησα ἀπὸ τὴν πρώτη συνάντηση μας ἦταν ἡ συμβουλὴ-προτροπὴ τοῦ γέροντα
«Παπὰ Προκόπη νὰ μὴν ξεχνᾶς πὼς ἐμεῖς οἱ παπάδες προκόβουμε μόνο ὅταν πορευόμαστε μὲ συνοδοιπόρο τὴν ταπείνωση…».
Ἔκτοτε ἀνέβηκα στὸ Βαλάρι στὸν ἅγιο αὐτὸν παππούλη, πολλὲς φορὲς ἄλλοτε μὲ παρέα κι ἄλλοτε μὲ τὴν παπαδιά μου.
Ὁ π. Παναγιώτης σὲ κάθε ἐπίσκεψή μου φρόντιζε μὲ ἐπιμέλεια νὰ μὲ γεμίζει μὲ πνευματικὰ καλούδια.
Μὲ τὴν ἁπλότητα ἑνὸς μικροῦ παιδιοῦ ξετύλιγε τὴν ὀρθόδοξη θεολογία καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβεις σὲ ἔκανε κοινωνὸ αὐτῆς.
«Λίγο νὰ διαβάζεις τὸ ψαλτήριο, λίγο τὴν Ἁγία Γραφή, νὰ λειτουργεῖς τακτικά, νὰ μὴν λησμονεῖς νὰ ἐξομολογεῖσαι καὶ νὰ ἀκολουθεῖς τὶς νηστεῖες τότε ἀνοίγει ὁ οὐρανὸς καὶ γίνεσαι κοινωνὸς τῶν ἁγίων μας παπὰ Προκόπη» μοῦ ἔλεγε!
Ἐνθυμοῦμαι πὼς κάποτε μὲ πῆγε στὸ ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, τὸ ὁποῖο ἀνέγειρε ὁ ἴδιος.
Μοῦ εἶπε νὰ φορέσω τὸ πετραχήλι καὶ νὰ γονατίσω μπροστὰ ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη καὶ νὰ προσευχηθῶ.
Ἐκεῖνος κάθισε στὸ ψαλτήρι καὶ ἔκανε κομποσχοίνι.
Ἔνοιωθα ἕνα περίεργο δέος.
Εἶχα τὴν αἴσθηση ὅτι στὸ ναὸ δὲν ἤμασταν μόνοι.
Προσευχήθηκα περίπου 10 λεπτά!
Στὴ συνέχεια ὁ παππούλης μὲ κάλεσε κοντά του.
Κάθισα δίπλα του σιωπηλός.
Ἐκεῖνος τότε μοῦ εἶπε πολὺ προσωπικὰ πράγματα ἀπὸ τὴ ζωή μου!
Ἀκόμη καὶ ἀπὸ τότε ποὺ ἤμουν μικρὸ παιδί.
Ἀναφέρθηκε μάλιστα καὶ σὲ λογισμούς μου.
Εἰλικρινὰ κάτι τέτοιο δὲν τὸ ἔχω ξαναζήσει.
Πέραν τῶν συμβουλῶν του σὲ ἔκανε νὰ ἀγαπᾶς τὸν τριαδικὸ Θεό, νὰ νοιάζεσαι γιὰ τὰ τοῦβλα καὶ τὰ ὑλικὰ ποὺ ἔπρεπε μέσα ἀπὸ τὴν καθημερινότητά σου νὰ μαζεύεις, ὥστε νὰ κτίζεις τὸ σπιτάκι τῆς αἰωνιότητας στὸν οὐρανό.
«Ὁ παπὰς εἶναι ἀνώτατος ὅλων καὶ προέδρων καὶ πρωθυπουργῶν καὶ ὑπουργῶν γιατί πιάνει μὲ τὰ χέρια του τὸ Σωτήρα Χριστό, ζεῖ καὶ βιώνει τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ» μοῦ ὑπενθύμιζε μὲ κάθε εὐκαιρία.
Αὐτά μοῦ μετέφερε ὁ π. Προκόπιος, ἱερέας τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος, ὅταν τοῦ τηλεφώνησα γιὰ νὰ μοῦ περιγράψει τὸ θαυμαστὸ περιστατικὸ μὲ τὴν ἀγορὰ τῶν παπουτσιῶν στὸ γιό του.
Ἡ συνομιλία ποὺ εἶχα μαζί του ἔφερε στὴ μνήμη μου μία ἐκτενῆ συζήτηση ποὺ εἶχα μὲ τὸν γέροντα γιὰ τὸ Τριώδιο, τὴν κατανυκτικὴ περίοδο ποὺ φθάνει μέχρι τὸ Πάσχα!
Τὸν εἶχα ἐπισκεφθεῖ λίγες ἡμέρες μετὰ τὰ Θεοφάνεια μαζὶ μὲ τὸ φίλο μου τὸν Ἀντώνη στὸ σπίτι του στὴν συνοικία Εὐρυτάνων στὴν Ἀλίατρο Βοιωτίας.
Ἐκεῖ ἔμεινε κατὰ τὴν περίοδο τοῦ χειμώνα ὁ παππούλης.
-Ξέρεις τί εἶναι θεολόγε τὸ Τριώδιο, ποὺ ἀνοίγει σὲ λίγες ἡμέρες;
Τὸν κοίταξα μέσα στὰ μάτια ἕτοιμος νὰ «ρουφήξω» αὐτὰ ποὺ ἤθελε νὰ μοῦ μεταφέρει.
Ἀπέφυγα νὰ ἀπαντήσω.
Ἐκεῖνος κατάλαβε γιατί σιώπησα καὶ συνέχισε.
-Τριώδιο θεολόγε εἶναι ...
|για τη συνέχεια εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου