☆ Θεέ μου, τι μυστήρια είναι αυτά...

Ω !!!  Η λατρεία Σου…

Είναι σχολείο για τον νου,

Βίωμα για την καρδιά,

Αγιασμός για την ψυχή,

Εξαγνιστικός κόπος για το σώμα.

Πηγή αφθαρσίας για όσους την ασκούν.

 

Ουράνια ευωδιά πάνω στη γη,

Γεύση αιωνιότητας για τον άνθρωπο.

 

Θεία Μυσταγωγία για την ανθρωπότητα,

Ποτάμι πνευματικής γνώσεως

που ρέει μέσα στους αιώνες,

Που φωτίζει τις γενεές των ανθρώπων.

 

Απαλή και συνεχής Θεία επέμβαση

στην ιστορία της ανθρωπότητας,

σκανδαλώδης Θεία εύνοια για τους Χριστιανούς,

δώρο Θεού για όλους

όσους θέλουν να το δεχθούν.

 

Ω ! Γλυκειά,  Ω !Λαμπερή…

Θεία Λατρεία...

Ο πόθος σου να καταφάγει τις ψυχές μας

Και το άυλο φως Σου να πλημμυρίσει τις υπάρξεις μας.

 

Η λατρεία Σου, Χρίστε μου,

 μία ευεργεσία Σου σε μένα .

Θησαύρισες μέσα στην εκκλησία Σου

Τους σταλαγμούς του Πνεύματος Σου…

 

Έτσι μου δίνεται η ευκαιρία

Να Σου εκφράσω τα αισθήματα

που γεμίζουν την καρδιά μου.

 

Η λατρεία Σου Χριστέ μου

Είναι ένα μεγάλο πνευματικό σχολείο για μένα.

Μεγάλοι δάσκαλοι οι Άγιοι Σου

Ανεδείχθησαν μεγάλοι ποιητές και μελωδοί…

Με χειραγωγούν στα κρυμμένα μυστήρια του κόσμου

Αποκαλύπτουν στα έκθαμβα μάτια μου

Την ωραιότητα της απόκρυφης Σοφίας .

 

Ποτάμι η πνευματική γνώση κυλά

Μέσα από τις λέξεις,

γλιστρά δίπλα στους στοίχους,

Αναδύεται μέσα από τις φωνές και τις μελωδίες,

Και δροσίζει, και ποτίζει,

και φωτίζει, και ζωοποιεί το νου μου.

 

Η λατρεία Σου Χριστέ μου

Ζωή και βίωμα πνευματικό…

Μέσα στην σιωπή της νύχτας,

Κάτω από τα φως των αστεριών..

Μέσα στο ναό με το λιγοστό φως των κεριών…

Με την σιωπηλή παρουσία των αδελφών δίπλα μου

Όταν τα γόνατα λύγιζαν και το κεφάλι έγερνε

Από τον κόπο της αγρυπνίας

Όταν η προσευχή σταματούσε και ο νους παρέλυε αδύναμος

Τότε πολλές φορές ανάβλυζε μέσα στην καρδιά

Το γλυκό πνευματικό βίωμα

Δώρο πολύτιμο σταλμένο από τον ουρανό.

Κέρασμα κάποιου Άγίου ή δικό Σου;…

Θα ήταν αναίδεια να εξετάσω…

Άλλοτε συντρίβει την καρδιά μου από ευγνωμοσύνη

Άλλοτε ανάβει πόθο για Σένα και αγώνα πνευματικό.

Άλλοτε χαροποιεί την ψυχή και δυναμώνει το κουρασμένο σώμα.

Πως εγώ ο μικρός, 

ο φτωχός, 

ο θνητός,

ο ασήμαντος άνθρωπος

γίνομαι δέκτης τέτοιων πνευματικών δώρων;…

 

Η λατρεία Σου Χριστέ μου

Πηγή αγιασμού για μένα…

Τα Θεία μυστήριά Σου μου προσφέρονται

Το Άγιο σώμα Σου και το Τίμιο αίμα Σου…

Το Θείο Πνεύμα Σου πνέει γύρω μας,

Και μπαίνει μέσα μας…

Βασιλεύ Ουράνιε…

Και μεταγγίζεται στη ψυχή μου

Γνώση, δύναμη, ζωή,

Φως και Πνεύμα και Αγιασμός.

Και λίγο- λίγο υποχωρεί

Το σκοτάδι και η άγνοια,

Η αρρώστια και ο θάνατος

Και εγώ ο άνθρωπος ψηλαφώ τον Ύψιστο !!!

 

Θεέ μου, τι μυστήρια είναι αυτά ;….

Πως έγινε και τα ζω εγώ ;…

Πως γίνεται, τόσοι άνθρωποι που ζουν γύρω μου,

Να τα αγνοούν και να τα παρεξηγούν ;…

 

Ω ! Χριστέ μου…

Σε ευχαριστώ που μου χάρισες αυτή τη λατρεία.

Σε παρακαλώ βοήθησε όλους τους ανθρώπους

να γνωρίσουν,

να κατανοήσουν,

και να συμμετάσχουν

συνειδητά στην λατρεία Σου...

 

|Με εκτίμηση,

αθανάσιος ρακοβαλης