"Για τον Άγιο Βονιφάτιο και την Αγία Αγλαΐα σας είπα; Δε σας είπα...

 

Πριν από κάποια χρόνια έμαθα για την ιστορία της Αγίας Αγλαΐας και του Αγίου Βονιφατίου που γιορτάζουν στις 19 Δεκεμβρίου (σημ. την ίδια μέρα κοιμήθηκε κι ο π. Γεώργιος Μεταλληνός). 

Θυμάμαι πως εντυπωσιάστηκα τότε. 

Μου άρεσε πάρα πολύ ο τροπος που ο Θεός έπιασε τον Άγιο Βονιφάτιο, από εκεί που ήταν μέθυσος αλλά ελεήμων και τελικά τον έκανε μάρτυρα. 

Και ακολούθησε οσιακά και η Αγία Αγλαΐα.

Αν δεν έχετε ακούσει το βίο και τη μετάνοιά τους, την όλη ιστορία τους δηλαδή, θα σας πρότεινα να την ακούσετε από τον μακαριστό π. Ανανία Κουστένη, όπως τα είπε πολύ όμορφα την παραμονή της εορτής τους και πιο συγκεκριμένα στις 18 Δεκεμβρίου 2002.

Μαρτύρων τὴν εὔκλειαν ἰχνηλατήσας θερμῶς, Χριστὸν ὡμολόγησας ἐπὶ ἀπίστων στερρῶς, σοφὲ Βονιφάτιε· ὅθεν καθάπερ πλοῦτον ἀδαπάνητον, μάρτυς, δέδωκάς σου τὸ σῶμα τῇ σεμνῇ Ἀγλαΐᾳ· ἐξ οὗ τῷ κόσμῳ πηγάζει ῥώσις καὶ ἔλεος.
(Απολυτίκιο Αγίων Αγλαΐας και Βονιφατίου)

Από εκείνη τη στιγμή η ιστορία τους ερχόταν συχνά στο νου μου τις ημέρες της γιορτής τους [1] και όχι μόνο [2], ως στοιχείο που πρέπει να κρατήσω ζωντανό και, ει δυνατόν, να παραδειγματιστώ κι εγώ από αυτό. 

Τόσο από τα λάθη τους - τόσο ως αντιπαράδειγμα αλλά και ως ελπίδα ότι ο Θεός συγχωρεί - όσο και από τη μετάνοιά τους.

Πριν 2 περίπου χρόνια είχα τη σκέψη ότι 

«τι ωραία να είχα τους Αγίους σε εικόνα στο σπίτι μας». 

Όμως δεν βρήκα πουθενά κάποια εικόνα που να μου αρέσει.

Πάντα ήταν δίπλα-δίπλα! 

Ποτέ… μαζί! 

Όχι ερωτικά αλλά κάπως να φαίνεται πλήρως συνδεδεμένη η ζωή τους!

Κι ύστερα, κάποια στιγμή, πάνω σε μια ακόμη - θεωρητικά μάταιη - αναζήτηση… βρέθηκα πάνω στην παρακάτω εικόνα [3]. 

Εικόνα σαν αυτή που βλέπουμε και σε άλλους αγίους, όπως στην περίπτωση του Αγίου Σάββα του εκ Καλύμνου που κρατάει τον Άγιο Νεκτάριο. Βρέθηκα λοιπόν πάνω στην παρακάτω εικόνα...

Αυτή η εικόνα λοιπόν μου άρεσε υπερβολικά. 

Οι δύο άγιοι, η Αγία Αγλαΐα και ο Άγιος Βονιφάτιος, ο καθένας με τη δική του ζωή, με το δικό του τέλος, αλλά... μαζί! 

Συνοδοιπόροι! 

Συν Θεώ, πνευματικοί συνοδοιπόροι!

Έχουμε λοιπόν την εικόνα… 

Μας λείπει ο Αγιογράφος.

Και κάποια στιγμή, αρχίζω και βλέπω στις διάφορες ιστοσελίδες που παρακολουθώ κατά καιρούς, να εμφανίζονται εικόνες διαφορετικές... όχι με το κλασικό βυζαντινό ορθόδοξο που ξέρουμε και αγαπούμε και σεβόμαστε... με ένα λίγο διαφορετικό, το οποίο όμως δεν άφηνε περιθώρια ασεβείας ή κάποιου άλλου αρνητικού χαρακτηριστικού. 

Ίσως κάποιες να σας είναι ήδη γνωστές και σε εσάς:

 

Και κάπως - ευλόγησε ο Θεός - και πιάσαμε γνωριμία με αυτόν τον Αγιογράφο - που κάνει γενικότερα προσωπογραφίες αλλά και τοπία. 

Κάπως, λοιπόν, ξεκινήσαμε να συνομιλούμε με τον κο Ανδρέα Πιπερίδη. 

Έτσι έμαθα και για την ιδιαίτερη αγάπη του προς τον ασυρματιστή του Θεού, τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη - αν και δεν γνωρίστηκαν ποτέ από κοντά.

Αφού κάναμε πρώτα μια άλλη δουλειά μαζί, στο τέλος του είπα ότι θέλω να φτιάξει αυτός την εικόνα των δύο Αγίων... 

Συνεννοήθηκα και με τους δικούς μου ανθρώπους για να έχω τη σύμφωνη γνώμη τους, κι αφού διαλέγουμε το ξύλο, σε 4 ημέρες δημιούργησε την παρακάτω εικόνα...

Θυμάμαι πως αφού την είδα, του είπα "κράτα την και θα σου πω αύριο να μου τη στείλεις". 

Το ίδιο βράδυ έκανα προσευχη και ρωτούσα την Αγία αν είναι χαρούμενη με το αποτέλεσμα. 

Γιατί ο Άγιος ήταν μέσα στη λαμπρότητά του με την εικόνα και όλα, ενώ η Αγία ήταν πάνω στο απλό ξύλο. 

Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ αλλά το σημαντικό ήταν - οι Άγιοι ήταν ικανοποιημένοι; 

Έτσι ήθελαν; 

Γιατί αν είμαι εγώ εντάξει αλλά όχι εκείνοι... ποιο το νόημα;

Έτσι την επόμενη ημέρα...

|η συνέχεια από το πολύ όμορφο "συν αυτώ" ιστολόγιο, το οποίο θεωρούμε πως θα μπορούσε να μπει στη λίστα των αγαπημένων σας,  Ένα παιδί / Ένας άνθρωπος ...