|πριν ακούσεις τον παππούλη Ανανία, δες τι γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος.
Έτσι, για ζέσταμα...
Τα κοκκάλωνε στο μυαλό του· και μπορούσε να σε κοκκαλώσει απ’ το θέαμα της μνήμης του.
Οι πατέρες στον Άθωνα έκρυψαν σκόπιμα τα της ημέρας για να τον δοκιμάσουν κι εκείνος πήγε ανήξερος στο κέντρο του ναού, κάτω απ’ τον πολυέλαιο, λέγοντας απέξω και τα δεκαπέντε αναγνώσματα του Εσπερινού του Μεγάλου Σαββάτου, ενθυμούμενος νοερά ακόμη και ποτέ άλλαζε η σελίδα στο βιβλίο που δεν είχε μπροστά του.
Τόση μνήμη είχε· περιεκτική, αλλά και φωτογραφική, να τ’ αποθανατίζει και σαν να τους χαρίζει αθανασία μέσα στο μυαλό του και ως προς το είναι και ως προς τη μορφή.
*
Δηλαδή, αν δε θυμόμαστε κάτι, αν ξεχνάμε, αν ταλαιπωρούμαστε από τη μνήμη, έχουμε τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη.
Τον Άγιο Φανούριο τον έχουμε για να μας βρίσκει και τον Άγιο Νικόδημο για να μας θυμίζει.
Μεγάλο το χάρισμα της μνήμης κι ίσως απ’ τα ωραιότερα δώρα του Θεού στο επίχρυσο κουτί κάτω απ’ τα πόδια Του πίσω απ’ το υποπόδιο των ποδών Του για να το βγάζει και να το δωρίζει.
*
«Δεν κατάλαβε το τέχνασμα και προθυμοποιήθηκε» εξιστορούσε ο π. Ανανίας Κουστένης για τον Άγιο.
«Και βγαίνει μπροστά στο μέσον του ναού, κάτω απ’ τον πολυέλαιο κι είπε και τα δεκαπέντε αναγνώσματα του Εσπερινού του Μεγάλου Σαββάτου από στήθους. Εκείνοι, τι κάνανε; Είχαν ανοίξει τα βιβλία κρυφά και κοιτάζαν να ιδούν, αν θα τα πει ακριβώς ή όχι. Και τα είπε, όχι μόνο ακριβώς, αλλά θυμόταν στον νου του και τις σελίδες· κι όταν τελείωνε η σελίδα, έκανε το χεράκι του έτσι, τάχα πως γύριζε η σελίδα, ενώ αυτό γινόταν νοερά. Για σκεφθείτε, τι χάρισμα. Είχε απέραντη μνήμη ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης».
Τον εορτάζουμε την 14η Ιουλίου.
Κ.γ.Π. /
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου