🇬🇷🇬🇷 “Είναι δύσκολο.
Θα το καταλαβαίνατε εάν μπαίνατε στα αποδυτήρια.
Ήταν οι ώρες που όλοι σκέφτονταν αυτό που έγινε χθες με τον George.
Ήταν μία μαύρη μέρα με λίγο φως από αυτήν την εμφάνιση.
Υποφέραμε αλλά κάναμε και την Αγγλία να υποφέρει.
Στο τέλος νικήσαμε δίκαια.
Αυτό το γκρουπ είναι ένα πολύ δεμένο γκρουπ".
~~ Ιβάν Γιοβάνοβιτς
☆ ☆ ☆
~ γράφει ο π.Γεώργιος Κονισπολιάτης
🇬🇷🇬🇷 Το βράδυ αυτό στο Γουέμπλεϊ δεν θα το θυμόμαστε για πάντα επειδή η Ελλάδα νίκησε την Αγγλία.
Δεν είναι τόσο απλό.
Θα το θυμόμαστε για πάντα, γιατί τα λιοντάρια του Ιβάν Γιοβάνοβιτς κατάφεραν να κάνουν μια ολόκληρη χώρα να δακρύσει από τον τρόπο που αγωνίστηκαν για τον φίλο τους.
Για τον Γιωργάρα τους.
Χαμόγελα, δάκρυα, ποδόσφαιρο, ζωή...
☆ ☆ ☆
|Κι ένα τελευταίο, για να μην σας κουράζουμε άλλο.
Αν θα μπορούσε να μου επιτραπεί μια και μόνη σκέψη - σχόλιο.
Δεν το συνηθίζω άλλωστε, παρότι αυτό το αντικείμενο σπούδασα.
Η εμπειρία μου όλα αυτά τα χρόνια στον αθλητισμό, αλλά κυρίως το ένστικτό μου λέει πως ανάλογα αποτελέσματα δύσκολα μπορεί να υπάρξουν για την Εθνική μας Ομάδα, όπως αυτό στο Wembley.
Αντίστοιχη όμως συνολική απόδοση της ομάδας μας θεωρώ πως δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί ξανά.
Η συνθήκη του συγκεκριμένου παιχνιδιού, που θα θυμόμαστε για πολλά πολλά χρόνια, ήταν τέτοια που "ανάγκασε" την ομάδα, ίσως όχι ατομικά, σίγουρα όμως συνολικά, να φτάσει στο ταβάνι των δυνατοτήτων της.
Με πάσα ειλικρίνεια θεωρώ πως δεν μπορεί να παίξει καλύτερα.
Και δεν με πειράζει καθόλου.
Το ανεπανάληπτο παιχνίδι μας μέσα στο Wembley με την νο 4 στον κόσμο σήμερα Αγγλία (εμείς μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα είμασταν κάπου στο νο 46 της παγκόσμιας κατάταξης) μπορεί να αποτελέσει ένα θαυμάσιο εφαλτήριο για τους υπόλοιπους αγώνες της εθνικής ομάδας.
Σε καμία όμως περίπτωση να μη γίνει μέτρο σύγκρισης, διότι πάντα εκεί θα υπάρχει έλλειμμα.
Ας είμαστε λοιπόν προσγειωμένοι και επιεικείς, από τον σημερινό κιόλας αγώνα με την Ιρλανδία στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" στο Φάληρο.
Και να μην αρχίσουμε από τα πρώτα άσχημα αποτελέσματα, που σίγουρα κάποια στιγμή θα έρθουν
(και ελπίζουμε να αργήσουν όσο γίνεται), την κακόπιστη κριτική σε αυτά τα παιδιά και τον πραγματικά Ελληνόψυχο προπονητή τους, έχοντας δεδομένο στο αθλητικό μέρος του μυαλού μας:
ΟΧΙ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΞΑΝΑ ΕΤΣΙ, ΟΠΩΣ ΕΠΑΙΞΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΤΟΥΣ ΤΟΝ GEORGE, ΣΕ ΕΚΕΙΝΟN ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ...
Τέτοια απόδοση once in a lifetime.-
ΥΓ:
Για να βάλουμε μια και καλή τα πράγματα στη θέση τους και στη σωστή σειρά τους.
Το ποδόσφαιρο, το basket, το volley, ο στίβος, το tennis, η γυμναστική και όποιο άλλο άθλημα αρέσει στην καθεμιά και στον καθένα μας είναι μερικά μόνο από τα πολύ όμορφα, δευτερεύοντα όμως, πράγματα στη ζωή των ανθρώπων.
Ακόμα και για εμάς που επιλέξαμε να ζούμε από τον αθλητισμό.
Τα 2 υπέροχα βιντεάκια που σας παραθέσαμε αυτό αποδεικνύουν.
Το θέμα στην συγκεκριμένη ιστορία χαρμολύπης που σημάδεψε όλους μας αυτές τις μέρες είναι να μην πάψουμε να θυμόμαστε και να μνημονεύουμε την ψυχούλα του George.
Χθες πρέπει να ήταν τα 3μερα...
Χαίρετε πάντοτε!
- σ.Β.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου