☆ "Oι Χριστιανοί με ευαίσθητες ψυχές και καθαρές συνειδήσεις επιβάλλουν οι ίδιοι στον εαυτό τους ένα επιτίμιο βαρύτερο από αυτό που θα επέβαλλε η Εκκλησία... |Αύριο, ξημερώνοντας 15 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε, εκτός απο τους Αγίους Προπάτορες, τον Άγιο Ελευθέριο και τη μανούλα του Ανθία και τον Άγιο Πάρδο... Εμείς "οι καλοί Χριστιανοί" εννοείται πως οϋτε που τον είδαμε, ούτε που τον ξέρουμε! Δες να μάθεις και να πάθεις...

 

Ο άγιος Πάρδος ( 15 Δεκεμβρίου) ήλθε κάποτε στην Ιεριχώ ως οδηγός κάρου. 

Άφησε τα μουλάρια του μπροστά σε ένα πανδοχείο και μπήκε μέσα. 

Εκείνη τη στιγμή, ένα παιδί έπεσε κάτω από ένα μουλάρι, και το μουλάρι ποδοπάτησε το παιδί με τις οπλές του και το σκότωσε. 

Όταν ο Πάρδος είδε το καταματωμένο και νεκρό παιδί, σκοτωμένο από το δικό του μουλάρι, συντρίφθηκε τόσο πολύ, που αισθάνθηκε τον εαυτό του υπεύθυνο για το θάνατο του παιδιού. 

Και αυτός ο ευσυνείδητος άνθρωπος επέβαλε στον εαυτό του το πιο βαρύ επιτίμιο.

 Εγκατέλειψε το επάγγελμά του, εγκατέλειψε τον κόσμο και, αν και σχετικά νέος, αποσύρθηκε στη σκληρή έρημο, όπου αφιέρωσε τη ζωή του σε σκληρούς ασκητικούς αγώνες, με σωματική και πνευματική εργασία και μετάνοια. 

Με πολλά δάκρυα πρόσφερε τη μετάνοιά του στον Θεό για τον φόνο του παιδιού.

Ήθελε να πληρώσει με τη δική του ζωή για τη ζωή του παιδιού αυτού και προσευχόταν στον Θεό να πραγματοποιηθεί αυτό με κάποιο τρόπο!

 Προκάλεσε ένα λιοντάρι για να τον κατασπαράξει, αλλά αυτό έφυγε από κοντά του. 

Ξάπλωσε στο στενό μονοπάτι απ’ όπου περνούσε το λιοντάρι, για να τον σκοτώσει, αλλά το λιοντάρι πήδηξε από πάνω του και δεν τον άγγιξε. 

Βλέποντας, λοιπόν, ότι ήταν θέλημα του Θεού να ζήσει και να μην χαθεί, βρήκε την ειρήνη μέσα του. 

Ωστόσο παρέμεινε μέχρι το θάνατό του ένας βαθιά μετανοημένος άνθρωπος. 

Δεν είναι αυτή μια ευαίσθητη, φιλάνθρωπη και θεοσεβούμενη ψυχή; 

Δεν είναι αυτή η εκλεπτυσμένη και οξυμμένη συνείδηση ενός αληθινού χριστιανού;

      "Ο Πρόλογος της Αχρίδας"

  Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

  |εμείς από τον π.Παντελεήμονα Κρούσκο