✔ "Να είσαι πρώτος, να μη μας ντροπιάσεις, να γίνεις μεγάλος στην κοινωνία... |Το νου μας, γονείς! Το νου μας, δάσκαλοι...

 

    [δες τι έχει να μας πει ένας από τους μεγαλύτερους παιδαγωγούς του 20ου αιώνα...]

Πριν από λίγες μέρες 

ήλθε απελπισμένη μία μητέρα 

για τις συνεχείς αποτυχίες του γιού της 

στις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. 

Άριστος μαθητής στο δημοτικό, 

άριστος στο γυμνάσιο, 

άριστος στο λύκειο. 

Στη συνέχεια αποτυχίες, 

αδιαφορία του παιδιού, 

αντιδράσεις περίεργες. 

"Εσύ φταίεις, 

της λέω της μάνας, 

είσαι και μορφωμένη! 

Τι θα έκανε το παιδί; 

Πίεση, 

πίεση, 

πίεση, 

όλα τα χρόνια. 

"Να είσαι πρώτος, 

να μη μας ντροπιάσεις, 

να γίνεις μεγάλος στην κοινωνία..." 

Τώρα εκλώτσησε, δεν θέλει τίποτα. 

Να σταματήσεις αυτή την καταπίεση 

και την υπερπροστασία 

και θα δεις που το παιδί τότε θα ισορροπήσει. 

Τότε θα προχωρήσει, 

όταν το αφήσεις ελεύθερο."

       |Άγιος Πορφύριος (τελειόφοιτος Β΄Δημοτικού...)

     * "αμΦ." (μετά πόνου) υποσημείωση:

  

   Έλεος με την βαθμοθηρία, αδέρφια!

Από το Δημοτικό ξεκινώντας...

Στο Γυμνάσιο η κορύφωση 

(και η τελική "τρέλα" κάποιων εκεί έξω...)

Και μην μας κάνει εντύπωση 

που στο Λύκειο κάποια απ΄τα παιδιά μας, 

ως γνήσια "άλογα κούρσας" που δεν είναι, 

σκάνε.

Και ο θόρυβος, 

που ακούγεται τότε, 

είναι ενίοτε από πολύ μεγάλος 

έως και εκκωφαντικός...

       Το νου μας, αδέρφια! 

   Το πόσο καλά και ικανά είναι τα παιδιά μας 

δεν αποτυπώνεται σ΄ένα χαρτί, 

όσο "επίσημο" κι αν είναι...

Οι αποτυχίες είναι "μέσα στο πρόγραμμα" της ζωής.

Και ΝΑΙ, σίγουρα κάποτε θα συμβούν.

Το θέμα είναι να μην φταίω εγώ, 

ως (απαιτών) γονιός ή ως (συναινών) δάσκαλος, γι΄αυτές.-

   [Ο έλεγχος στην αρχή της ανάρτησης δόθηκε στους γονείς ενός μαθητή της Γ΄ Λυκείου που λεγόταν Albert Einstein...

  Το άριστα ήταν το 6.

Στη "σημαία" πάντως, απ΄ότι φαίνεται, 

δεν θα τον είδαν ποτέ οι γονείς τον Albert τους...]