"Βλέπεις τώρα αδελφέ ποια είναι η πραγματική και ποια η ψεύτικη αρετή; Γι' αυτό μην έχεις ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Να νεκρώνεις το θέλημά σου, όταν σου λέει ο λογισμός να κάνεις κανένα κρυφό πράγμα, καμιά ευτελή αρετή και προκοπή και να λες και συ με κείνους τους ευλογημένους πατέρες, τον Αββά Δωρόθεο και τους άλλους:
Ανάθεμά σε λογισμέ, εσύ κι η γνώσις σου!
~ Το Γεροντικό του Αγίου Όρους, Ανδρέου Μοναχού Αγιορείτου / [Κατουνάκια] - Διηγήσεις του Γέροντος Δανιήλ
επιμέλεια ανάρτησης: Ένα Παιδί Ένας Άνθρωπος
|σχόλιο του ιδίου:
👉 Αυτό το βιβλίο έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου
για πολλούς λόγους.
Ένας από αυτούς είναι και αυτός...
Πριν από μερικά χρόνια κυκλοφορούσα με το τραίνο γυρνώντας από την εργασία μου.
Βρισκόμουν στο σταθμό Μοναστηράκι και περίμενα.
Το βιβλίο στο χέρι μου και διάβαζα όρθιος.
Είναι βιβλίο που έχει πολλές σελίδες,
χοντρό εξώφυλλο και έχει βάρος.
Το στήριζα όμως στο δεξί μου χέρι και διάβαζα.
Λίγο πιο πίσω μου, στο παγκάκι,
καθόταν ένας κύριος που με επεξεργαζόταν.
Κάποια στιγμή με ρώτησε
τί διαβάζω και του είπα τον τίτλο.
"Μπορώ να το δω;" μου είπε.
Του το έδωσα αν και διστακτικά είναι η αλήθεια
- κάποιες φορές είναι περίεργες οι συναντήσεις
για τον Θεό μεταξύ γνωστών,
πόσο μάλλον μεταξύ αγνώστων,
δεν ξέρεις και ποιον Θεό
και έχει ο καθένας στο μυαλό του
και πώς τον έχει φανταστεί.
Τέλος πάντων,
το έπιασε στα χέρια του
και κοιτούσε τις φωτογραφίες μία προς μία,
περνούσε τα δάχτυλά του πάνω τους
και πήγαινε στην επόμενη.
Πότε-πότε σταματούσε και μου έλεγε
"Αυτή είναι η τάδε μονή",
μετά πάλι
"Αυτή είναι η άλλη μονή"
ή
"Εκεί ήταν ο γέροντας τάδε".
Δε συγκράτησα ονόματα
και δε μου ανέφερε και πολλά.
"Πολλές φωτογραφίες από αυτές
τις έχω τραβήξει εγώ",
μου είπε στο τέλος.
Ένιωσα πως είχα μπροστά μου ένα ζωντανό θρύλο μεν
αλλά χωρίς την καθηλωτική/επιβλητική μορφή
που βγάζει ένας διάσημος στους θαυμαστές του.
Υπήρχε κάτι σεβαστικό σε αυτόν τον άνθρωπο.
Ίσως η εμπειρία του με τους ανθρώπους του Αγίου Όρους.
Υποθέτω σε αλλάζει αυτό.
Αφήνει τα σημάδια της η Κυρά του Όρους
και ο Υϊός της σε όποιον περάσει από τα μέρη εκείνα.
Σαν ανεξίτηλη παιδική ανάμνηση ενός μέρους
όπου θέλεις να ξαναβρεθείς
και να μην
αφήσεις καμία μέριμνα να σε πάρει μακριά του.
Χαιρετηθήκαμε,
με ευχαρίστησε,
πήρα το βιβλίο
και έφυγα με το τραίνο.
Δε ρώτησα το όνομά του.
Εκείνος ξέρει.
--
Είπα να τα μοιραστώ με όλους σας εδώ.
Κι αν κρίνεις, ω "αμΦοτεροδέξιε",
πως θες να συμπληρώσεις την ανάρτηση,
να είναι ευλογημένο.
Τα κατέθεσα για να τα μάθουν κι άλλοι,
από καρδιάς.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου