☆ Η Ελενίτσα ήτανε ολόλευκο κρινάκι και της Σινώπης διάβηκε το σκοτεινό σοκάκι. Την έστειλ' η μανούλα της νήματα ν' αγοράσει, μα...

 

  ...μα καραούλι έστησε όφις για να την πιάσει. 

Ήταν δεκαπεντάχρονη με βελουδένια όψη 

κι ο πασάς ο Ουκουζογλου θέλησε να την κόψει.

Όπως γλυκοπετάριζε ο όφις βγαίνει ομπρός της...

Τυλίγει τα χεράκια της κλείνει το πρόσωπο της.

Τη φέρνει μέσα στον οντά για του πασά το γεύμα.

Αφού τη λιγουρεύτηκε, τον είχε πιάσει τρέλα. 

Ανήμπορος ν' αντισταθεί μπροστά στη θεία εικόνα... 

Το αρρωστημένο πάθος του φίδι τον κάνει βόα.

Μα όσο κι αν προσπάθησε να τηνε ξεγυμνώσει...

Έβρισκε τοίχος διάφανο και πίσω θα τον σπρώξει.

Προσπάθησε και μιά και δυό διόλου δε θορυβείται...

Τη φυλακίζει κι έπειτα για λίγο παραιτείται. 

Την ώρα που κοιμήθηκε με θεϊκώ τω τρόπω...

Όπως και στην απώθηση να φύγει, βρίσκει τρόπο.

Φτάνει στο σπίτι 

κι οι γονείς είχαν ανησυχήσει...

Τους εξηγεί τι έγινε για να τους ηρεμήσει.

"Μανούλα μου μη φοβηθείς, για μένα μην τρομάξεις...

Η προσευχή μου με φυλά απ' του κακού τις δράσεις".

Σαν ξύπνησε ο σάτιρος με όρεξη να φάει...

 Με έκπληξη διαπίστωσε, το θήραμα του πάει!

Και τότε εξοργίζεται, στη δημογεροντία

λέει να τη συλλάβουνε για αυτή την προδοσία.

Αν δεν την παραδώσουνε,

όλοι θε να σφαχτούνε...

Κι οι χριστιανοί τρομάξανε και πάν' να της το πούνε. 

Ο κύρης της πληγώθηκε για αυτό το αίτημα τους...

Έκλαψε, μα παρέδωσε το κρίνο της καρδιάς του.

Ως ένας άλλος Αβραάμ για Του Θεού χατήρι... 

Το τέκνο του θυσίαζε και στη φωτιά το σύρει.

Μα κοίτα που ο Κύριος κρατά το κρίνο άσπρο...

Κι όσο και αν προσπάθησε μπροστά του βρήκε κάστρο.

Η προσευχή κι η πίστη της είχαν ορθώσει τοίχος...

Και εξοργίστηκε ο πασάς και έγινε Τούρκος ίδιος!

Άρχισε να τηνε χτυπά με βάρβαρα εργαλεία... 

Κάρφωσε στο κεφάλι της δύο καρφιά με βία. 

Κι έπειτα στον αποκεφαλισμό χορταίνει την οργή του...

Και έχει ικανοποίηση για την επιβολή του.

Σε ένα σακί τη βάζουνε, στη θάλασσα τη ρίχνουν...

Και το κρινάκι να χαθεί, ποτέ να μην το βρίχνουν.

Μα επιπλέει ώρες πολλές και φως τηνε σκεπάζει...

Κι εκεί στου Γάει τα βαθιά νερά στον πάτο πάει.

Κάποτε αγκυροβόλησε ελληνικό καράβι 

και ναύτης είδε απ' το βυθό λάμψη να ξεπροβάλει... 

Νόμιζε ήταν θησαυρός, 

τι να πιστέψει ο δόλιος;

Σαν ανασύραν το σακί βρίσκουν την κόρη όμως... 

Κι ήταν κομμένη η κεφαλή και την αναγνωρίζουν...

Η ιστορία ήταν γνωστή και μία Αγία αγγίζουν!

Παίρνουν κρυφά την κάρα της και στη Σινώπη στέλνουν... 

Στης Παναγιάς το ναό, σα θησαυρό την έχουν. 

Το σώμα της σε ρωσικό καράβι επιβιβάζουν...

Το μέρος όπου βρέθηκε "Αγιάσματα" ονομάζουν. 

Γιατί ξεπήδησε νερό γλυκό σαν συντριβάνι... 

Σαν πίδακας αγιασμό το μέρος τούτο βγάνει. 

Πριν το εικοσιτέσσερα θα τηνε φυγαδεύσουν...

Παίρνουν την τίμια κάρα της για να την προστατέψουν. 

Η Αγιά Μαρίνα ήτανε να την φιλοξενήσει... 

Στην Άνω Τούμπα εκ τότε μένουν στη Σαλονίκη.

Και κάνει θαύματα πολλά του Πόντου το κρινάκι... 

Και για Τη Δόξα Του Χριστού μεγάλη δόξα

 θα 'χει!

    |Ελένη Ζεάκη

   ☆ 1 Νοεμβρίου τιμάται η μνήμη της Αγίας Ελένης εκ του Πόντου.

 

Χρόνια μας πολλά!

«Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο»...

   |η υπέροχη εικόνα  πριν τα υπέροχα λόγια της Ελένης για την Αγία είναι έργο της εξίσου υπέροχης Δέσποινας Γιαννακοβίτου...]