Τα πάθη συνδέονται στενά μεταξύ τους. Είναι μία αλυσίδα. Το ένα προέρχεται από το άλλο.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος πολλές φορές χρησιμοποιεί τους όρους μητέρες των παθών και θυγατέρες των παθών. Την υπερηφάνεια λ.χ. ακολουθεί πολλές φορές η πορνεία και την οίηση η πλάνη.
Ο μικρόψυχος και δειλός άνθρωπος πάσχει από δύο πάθη: την φιλοσωματία και την ολιγοψυχία. Η φιλοσωματία είναι σημείο της απιστίας και η ολιγοπιστία μητέρα της κολάσεως που γεννά την ακηδία.
Πολλές φορές το ένα πάθος δίνει τόπο στο άλλο. Στην Κλίμακά του ο άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης αναφέρει το εξής: Είδα κάποιο μοναχό που μέσα στην εκκλησία πολεμήθηκε από τον δαίμονα της ακηδίας που τον έριξε στον ύπνο. Ξαφνικά βλέπω τον δαίμονα της κενοδοξίας να διώχνει τον δαίμονα της ακηδίας και να στέλνει τον μοναχό στο ψαλτήριο. Και ενώ πρώτα νύσταζε, τώρα ήταν καλλίφωνος. Και απόρησα και είπα: «Ποιος δαίμονας είναι δυνατότερος;».
Πολλές φορές ακόμη και η συναναστροφή με εμπαθή άνθρωπο μπορεί να μας οδηγήσει στην εμπάθεια. Γι’ αυτό και τονίζουν οι Πατέρες: «Κρείσσον λέοντι συνοικείν η ανθρώπω υπερηφάνω». «Υπερηφάνω μη συνοικήσης» για να μην αφαιρεθεί από πάνω σου η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Η αλληλεγγύη μεταξύ των παθών είναι μεγάλη. Αλλά και ο αριθμός των παθών αρκετά μεγάλος. Ο Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός αναφέρει στην Φιλοκαλλία 275 περίπου πάθη. Τα κυριότερα όμως, οι ρίζες όλων των παθών είναι: α) η φιληδονία, β) η φιλοδοξία και γ) η φιλαργυρία.
από το βιβλίο: «Τα Πάθη και η θεραπεία» – Βενέδικτου Ιερομόναχου Αγιορείτου
Posted by