ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ.» Μία φορά τόν παρακάλεσα νά μοῦ πεῖ γιά τόν πατέρα μου πού εἶχε πεθάνει καί ἤθελα νά μάθω πού εἶναι. Ὁ Γέροντας σχεδόν μέ ἀποπῆρε. «Τί εἶναι νομίζεις τό Ἅγιο Πνεῦμα; Τηλεόραση εἶναι, νά γυρίζεις ἕνα κουμπί καί νά σοῦ δείχνει; ’Ἄν θέλει, θά μοῦ πεῖ. ’Ἄν δέν θέλει δέν θά μοῦ πεῖ.. Ἐσύ νά προσεύχεσαι γιά τήν ψυχή του».
Η όρασις του Θεού
Μια φορά, έτυχε να ακούσω από τον ίδιο τον Άγιο Πορφύριο για το προορατικό του χάρισμα. Βέβαια, δεν μίλησε σε μένα απευθείας, ίσως για να μη καυχηθώ ότι ένα τέτοιος Γέροντας μού έκανε μια τέτοια τιμή, να μού μιλήσει δηλαδή για το χάρισμά του. Να σημειώσω επίσης ότι δεν είχα συχνή επικοινωνία μαζί του για να μην τον κουράζω, επειδή ήταν πολύ άρρωστος. Πήγαινα απλώς να πάρω την ευχή του κι έφευγα. Όταν όμως του έλεγαν ότι «ήρθε αυτή που ήταν στου Δ.Λ.», με δεχόταν αμέσως, γιατί είχε ευαισθησία με τά «θύματα» της Σχολής.
Μια φορά λοιπόν που ήμουν στο κελί του τηλεφώνησε μία αρχιτέκτονας. Δεν άκουγα τί έλεγε η κυρία αυτή, άκουγα μόνο τον Γέροντα, ο οποίος άρχισε να της περιγράφει τί είχε κάνει ο ίδιος κάποτε για να μην κρυώνει πάνω στο βουνό, στον Άγιο Νικόλαο: πώς είχε ανοίξει κάποιες τρύπες στην καλύβι του και ερχόταν ζέστη το χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι.
Περιέγραφε δηλαδή το σύστημα κλιματισμού πού είχε φτιάξει στην καλύβι του. Εγώ είχα μείνει κατάπληκτη, ανάσα δεν έπαιρνα… για να μη χάσω ούτε λέξη. Αφού λοιπόν της εξήγησε πώς να το φτιάξει κι εκείνη, της λέει: «Τώρα εγώ τί στα λέω αυτά; Αλλά ξέρεις τί; Θα σού πω πώς μού συνέβη το προορατικό. Μικρούλης ήμουν και όπως προσευχόμουν, φεύγοντας από την εκκλησία, βλέπω ξαφνικά πίσω από το βουνό τους γεροντάδες μου να έρχονται. Ήταν δύο χιλιόμετρα μακριά, αλλά εγώ τους έβλεπα όπως βλέπεις εσύ με τά μάτια σου»…
Ακούγοντας αυτά έμεινα κατάπληκτη, ήταν ένα μάθημα για μένα, σχετικά με το προορατικό χάρισμα…
- Το διορατικό χάρισμα. Διορώ θα πει βλέπω
διά μέσου, προορώ θα πει βλέπω πριν από τά γεγονότα.
- ’Ά. είχε και τά δύο τότε…
- Αυτό είναι διόρασις και κυριολεκτείτε όταν τά φυσικά εμπόδια δεν σε εμποδίζουν να βλέπεις… Βλέπεις σε μία απόσταση που δεν υπάρχει οπτική επαφή ή βλέπεις πέραν των τοίχων ή των εμποδίων ή μέσα στα βάθη της γης ή στην άλλη άκρη του πλανήτου…
- Είχε και τά δυο ο Γέροντας…
- Μέσα στον Θεό δεν υπάρχει χρόνος, επομένως η διόρασις και η προόρασις για τον Θεό ταυτίζονται, διότι Εκείνος τά βλέπει όλα…
- Τά μπέρδεψα κι εγώ, και νόμιζα ότι είναι ένα χάρισμα…
- ’Όχι δεν το μπερδέψατε, το συλλάβατε όπως είναι όντως. Και η διόρασις και η προόρασις στην τελική ανάλυση είναι ένα, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός βλέπει τά παρόντα, τά παρελθόντα και τά μέλλοντα… Είναι ταυτοχρόνως μπροστά του σαν να έχουν πράγματι συμβεί. Επομένως και ο άγιος που έχει τη Χάρη του Θεού βλέπει με τον τρόπο του Θεού. Εμείς λέμε διόραση ή προόραση αναλόγως, για να συνεννοηθούμε, αλλά σε τελική ανάλυση είναι η όρασις του Θεού…
- Μια φορά τον παρακάλεσα να μου πει για τον πατέρα μου που είχε πεθάνει και ήθελα να μάθω που είναι. Ο Γέροντας σχεδόν με αποπήρε. «Τί είναι νομίζεις το Άγιο Πνεύμα; Τηλεόραση είναι., να γυρίζεις ένα κουμπί και να σου δείχνει; ’Αν θέλει, θα μου πει. ’Αν δεν θέλει δεν θα μου πει… Εσύ να προσεύχεσαι για την ψυχή του». Τον άκουσα, και τελικά η κοίμηση του πατέρα μου με έφερε πιο κοντά στον Χριστό. Τελικά, ο Κύριος μέσα από την Αγάπη Του για μάς, τούς αμαρτωλούς, πρώτα μου έδωσε πνευματικό πατέρα, για να δεθώ περισσότερο με την Εκκλησία, και έπειτα μου «πήρε» τον φυσικό μου γονέα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ.ΓΙΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΗ- ΑΝΘΗΣ ΤΣΕΛΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου