"Αμφοτεροδέξιος..." : "The Element of Surprise...Εσείς έχετε καθιερώσει τις εκπλήξεις στα πιτσιρίκια σας;" - (Από την εξαιρετική Μαριάννα του "Days of bliss"...Δε θα σας πω ξανά με ποιον τρόπο την γνωρίσαμε...Περασμένα...)

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

"The Element of Surprise...Εσείς έχετε καθιερώσει τις εκπλήξεις στα πιτσιρίκια σας;" - (Από την εξαιρετική Μαριάννα του "Days of bliss"...Δε θα σας πω ξανά με ποιον τρόπο την γνωρίσαμε...Περασμένα...)

The Element of Surprise...

Φωτογράφισα αυτό το απίθανο πλάσμα πριν λίγες μέρες.
Τον Θανασάκο. Τρίτο παιδάκι στην οικογένειά του.

Μπαίνοντας στο δωμάτιο των γονιών του όπου ήταν η κούνια, μου ήρθε η μυρωδιά από μωρό και ο αέρας ο γλυκός που μοιάζει να επιβραδύνει τα πάντα γύρω από το μικράκι ώστε να μην υπάρξει τίποτε απότομο και βιαστικό που θα το τρομάξει.

Τί έχουν τα μωρά που τα κάνει τόσο ακαταμάχητα;

Που τα αγαπάς με την πρώτη ματιά και δεν θέλεις να τα αφήσεις από την αγκαλιά σου;

Γιατί χάνεται αυτό το "κάτι" στην πορεία;

Κάθε φορά που φωνάζω στα παιδιά μου νομίζω ότι σκοτώνω αυτό το "κάτι" και φυσικά γεμίζω ενοχές.

Και κάθε φορά που τα κάνω να χαμογελάνε, να ξεκαρδίζονται, να ενθουσιάζονται και να γεμίζουν ελπίδα νιώθω σαν να τα δυναμώνω μέσα τους ώστε να κρατήσουν το "κάτι" τους ζωντανό.

Κάποιος μου είχε πει ότι τα παιδιά είναι έτσι διότι τα πάντα γύρω τους είναι καινούρια. Ένας θαυμάσιος κόσμος-έκπληξη, προς εξερεύνση και ανακάλυψη.

Κι όταν φύγει το στοιχείο της έκπληξης και της λαχτάρας για εξερεύνηση, τότε πια αρχίζουμε να γερνάμε. Τότε σταματούν και τα θαύματα, διότι ως γνωστό, τα θαύματα απαιτούν να πιστεύεις σε αυτά. Να πιστεύεις ότι κάτι τρελό θα συμβεί, που δεν το έχεις δει ή σκεφτεί ακόμη, αλλά που θα το αποδεχτείς ως απόλυτα πιθανό ενδεχόμενο.

Ίσως είναι ο λόγος που έχουμε καθιερώσει πλέον ως σταθερά τις εκπλήξεις στο σπίτι μας.

Μπορεί να είναι κάτι πολύ μικρό όσο και μεγάλο όπως τα κεράσια που τους αγόρασα το πρωί από την λαϊκή, χαρούμενες ανακοινώσεις, φιλοξενία αγαπημένων καλεσμένων, εκδρομές ή ταξίδια. Ο κανόνας είναι να μην γίνονται ποτέ γνωστά από πριν. Πάντα όμως τους λέμε ότι κάποια έκπληξη τους μαγειρεύουμε. Μπορεί να πάρει μέρες ή και μήνες, αλλά πάντα κάτι υπάρχει εκεί να μαγειρεύεται. Έτσι, κάνουν υπομονή με τη γνώση ότι κάποιος, κάπου, κάποια νέα έκπληξη ετοιμάζει για αυτά.

Τις προάλλες τσάκωσα τη μικρή να σιγομουρμουρίζει "γιουχου πάμε παιδιά, περιπέτεια εμπρός ξεκινά" και παρότι ξέρω ότι το κόλλησε από το παιδικό που βλέπει, χάρηκα που απομόνωσε και κράτησε αυτή τη φράση. Το κόλπο μάλλον έπιασε...

Εσείς έχετε καθιερώσει τις εκπλήξεις στα πιτσιρίκια σας;