Μ΄ένα μαύρο σκούφο στο κεφάλι κι ένα μαύρο παλτό, απομεινάρι της παλιάς του ζωής...

Περιμένω παρκαρισμένος μέσα στο αμάξι κάποιον στη Λεωφόρο Πεντέλης."Καβάλα"στο πεζοδρόμιο,φάτσα στην Κηφισίας,ακούω τα "γαλλικά" των υπολοίπων...




Λουφάζω στο κάθισμά μου (ούτως ή άλλως, δε χρειάζομαι να σκύψω & πολύ για να κρυφτώ...)
Κίνηση.Χαμός.

Και ζω μια αναπάντεχη στιγμή...
Έτσι "στο άσχετο", που λένε κι οι πιτσιρικάδες.
Ποτέ δεν ξέρεις πότε σ΄τα στέλνει αυτή η ρημάδα η ζωή.
Θα σου το περιγράψω όσο μπορώ καλύτερα.
Αν και, σε καμία περίπτωση, δεν θα νιώσεις αυτό που ένιωσα, διαβάζοντάς το.
Κατευθύνεται,λοιπόν, κατά πάνω μου (είπαμε, είμαι παράνομα πάνω στο πεζοδρόμιο...) ένας παπάς  με 2 τσάντες στα χέρια, απ΄αυτές τις παλιές, τις δασκαλίστικες.Μια από δω & μια από κει. Σαν ένας νέος Αρσένιος από τα Φάρασα της Καππαδοκίας μου΄κανε...
Δάσκαλος & παπάς μαζί.Στον κόσμο του...
Τον παρατηρώ να έρχεται από την στιγμή, που τον εντόπισαν τα μάτια μου. 

Με γρήγορο βήμα, κοντός, κάτισχνος,με ήρεμο & εντελώς χαλαρό πρόσωπο,απόλυτα συγκεντρωμένος σ΄αυτά που μουρμουράει ("μιλάει μόνος του ο κακομοίρης"σκέφτηκα)... Μ΄ένα μαύρο σκούφο στο κεφάλι κι ένα μαύρο παλτό,απομεινάρι της παλιάς του ζωής...
Πλησιάζει στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου και κατευθύνεται να περάσει "ξυστά" από την πλαϊνή μου πόρτα του συνοδηγού.
Ανοίγω το παράθυρο του συνοδηγού, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος. Κάνει άλλωστε κι αρκετό κρύο. Δεν έχω ιδέα γιατί το΄κανα...
Την ώρα που περνάει ο παπάς από το ύψος του παραθύρου μου, ακούω φευγαλέα, αλλά καθαρά αυτό που τόσην ώρα τον παρακολουθώ να μουρμουράει :
"Ιησού μου, Ιησού μου!"
Έμεινα!
Και σκέφτομαι. Για κάτι τέτοιους "κακομοίρηδες" μας κρατάει Ο Θεός, που θα΄λεγε & η γιαγιά μου, η Στάσα η Μικρασιάτισα...
"(Και) αυτή είναι η Ελλάδα μας!" κυρία Μέρκελ μου...
Πάντα μέσα στη σαβούρα & στη βρωμιά, θα υπάρχουν & θα κυκλοφορούν στα χωριά , αλλά & στις πόλεις της Ελλάδας, ένας Παπουλάκος, ένας παπα-Φώτης, ένας παπα-Νικόλας, ένας παπά-Δημήτρης, ένας Γερο-Πορφύριος, ένας Γερο-Παϊσιος, ένας Γερο-Ιάκωβος, ένας παπα-Βασίλης, ένας παπα-Βάιος, ένας παπα-Σπύρος, ένας παπα-Αστέρης, ένας παπα-Ονούφρης, ένας πατήρ Ανδρέας,ένας πατήρ Μιχαήλ, ένας παπα-Στέφανος, ένας παπα-Απόστολος,ένας πατήρ Ανανίας, που θα λύνουν με τους ατελείωτους κόμπους τους

 - τι οξύμωρο;- τα προβλήματα της ζωής των άλλων (όχι της δικής τους...)


Και όταν αυτοί "φύγουν", 

ο Λαός μας θα γεννήσει νέους.
Μη μας φοβάσαι, κυρία Μέρκελ μου.
Μη μας φοβάσαι...

ΥΓ αμφοτεροδέξιου :
Και μη μου πεις: 

"Χάλασε, ρε αμφοτεροτέτοιε, ο κόσμος!" 

ή "το κακό έχει επικρατήσει, άσε μας, ρε αμφοτεροτάδε μου..." & τα τοιαύτα.
Δεν θα σου απαντήσω εγώ. 

Ο π.Νίκωνας θα σου απαντήσει:
"εκείνος" (το "ταγκαλάκι" ντε...)

την δουλειά του και μεις την δικιά μας!
ΔΕΣ & ΑΚΟΥ ΕΔΩ
(απίθανη ομιλία...

όπως & όλες οι υπόλοιπές του! )