Η Ιερή γαλήνη του Αγίου Όρους με τα χρώματα του Χρήστου Μπαλούκου...(Αφιερωμένο στη Μαιρούλα...)

Δεν είναι η απουσία των γυναικών. Δεν είναι η διαφορά της ώρας που κοιμάσαι, ξυπνάς και τρως. Δεν είναι ούτε τα μοναστήρια, οι σκήτες, οι σταυροί και τα σήμαντρα…
Είναι η γαλήνη που κάνει το Άγιο Όρος τόπο ιερό. Η αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα μέρος αμόλυντο από εφήμερες κοσμικές συμβάσεις, μεγαλειώδες και αιώνια μοναδικό.

του Δημήτρη Καλαντζή

Στο Άγιο Όρος οι άνθρωποι προσεύχονται σιωπηλά, χαμογελούν πλατιά, πιάνουν κουβέντα με αγνώστους ή παίρνουν το δρόμο για τα ασκηταριά. Εδώ η Θεία Πρόνοια παίρνει τη μορφή γαλήνιων καλογέρων. Που ανοίγουν την πόρτα τους χωρίς να σε γνωρίζουν, σου βάζουν ένα πιάτο φαγητό να χορτάσεις και σου δίνουν ένα κρεβάτι να ξαποστάσεις.

Δεν σε ρωτάνε, τι γυρεύεις. Θα τους μιλήσεις εσύ, εάν το θελήσεις.
Δεν σε βάζουν να προσευχηθείς. Θα σου δείξουν απλά τη δική τους προσευχή.
Δεν προσπαθούν να σε κρατήσουν κοντά τους. Θα σου δώσουν μόνο τη δύναμη για να συνεχίσεις τη ζωή σου.

Κι εσύ θα φύγεις με τη γεύση μίας άλλης επιλογής από τη δική σου. Απλής, γαλήνιας, αρμονικής, “γεμάτης”.

http://www.baloukos.com/el/
η συνέχεια του πολύ ενδιαφέροντος άρθρου εδώ