~ "Μα να θυμάσαι πως δεν πεθαίνει ό,τι βαθιά στις καρδιές κατοικεί..." ~ (Κάποιοι από εκείνους, που άκουσαν "ζωντανά" αυτά τα 2 τραγούδια είπαν, πως επιτέλους "απέκτησαν" τα Σεπτεμβριανά τους "ύμνους", που τους έλειπαν... Έστω και 60 χρόνια μετά...)

~ Σε μια,τουλάχιστον, αλλόκοτη περίοδο για τον τόπο μας, όπου κάποιοι έχουν βαλθεί με έντεχνες μεθοδεύσεις ν΄αφανίσουν καθετί ηρωικό και θυσιαστικό από τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας... 
Θυμηθείτε, ενδεικτικά μονάχα, πως οι σαφείς οδηγίες των "υπευθύνων" είναι ν΄αφαιρεθούν από την ύλη, που μέχρι πρότινος διδασκόταν στα ελληνικά σχολειά, 
ο Μέγας Αλέξανδρος, 
ο Απόστολος Παύλος 
και οι Άγιοι Μάρτυρες...
(αριθμούν μόνο τους 3 πρώτους αιώνες μ.χ., περίπου τα 11 (!!!) εκατομμύρια...)
Σε μια τόσο δεινή φάση, λοιπόν,
όπου το ανόσιο,ανομολόγητο και βλακώδες επιχειρείται να γίνει ουσιαστικό και καθημερινό, έρχονται κάποιοι "πιτσιρικάδες",
καθοδηγούμενοι από κάποιους "θεότρελους" δασκάλους να τολμήσουν την υπέρβαση...
Να τολμήσουν να μιλήσουν ξανά για "Την Βασίλισσα των πόλεων", την Κωνσταντινούπολη...
Να παίξουν και να τραγουδήσουν 
για πρώτη φορά...
"Θα΄ρθουνε πάλι εκείνα τα χρόνια,
που τραγουδάμε από παιδιά..."


~ Το 2ο τραγούδι της εκδήλωσης εδώ