"Έχει γιορτή ο Ουρανός κάθε μέρα,
σας λέω...
Έχει τόσο Φως!
Αλλά εμείς είμαστε τυφλωμένοι
στα σκοτάδια μας...
Τα νεκρά φώτα της Πόλης,
μας κρύβουν την γλυκάδα...
Ο ξερός αέρας του μονόχνωτου και της απελπισίας του τσιμέντου,
Ο ξερός αέρας του μονόχνωτου και της απελπισίας του τσιμέντου,
μας κρύβει την ευωδία...
Ακόμα και να μιλήσουνε οι πέτρες
Ακόμα και να μιλήσουνε οι πέτρες
και να μας πουν για τον Χριστό,
εμείς δεν θα μπορέσουμε να ακούσουμε.
Είμαστε κωφάλογοι.
Είμαστε κωφάλογοι.
Κωφοί και Άλογοι.
Παράλογοι δηλαδή...
Παράλογοι δηλαδή...
Σβήστε το βρώμικο φως του Νου σας αδέρφια μου...
Κλείστε τα μάτια σας στην κόλαση.
Ζητήστε τον Χριστό.
Και όταν τα ξανανοίξετε,
Κλείστε τα μάτια σας στην κόλαση.
Ζητήστε τον Χριστό.
Και όταν τα ξανανοίξετε,
σας το λέω με απόλυτη σιγουριά:
Θα ανοίγετε τα μάτια σας, στον Παράδεισο.
Να ο Παράδεισος. Στην μέση του παντού.
Χαμένος μπροστά στην πόρτα σου..."
Θα ανοίγετε τα μάτια σας, στον Παράδεισο.
Να ο Παράδεισος. Στην μέση του παντού.
Χαμένος μπροστά στην πόρτα σου..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου