☆ Θες λίγα μικρά "δωράκια" από το Περιβόλι της Μάνας μας; |Μια προσπάθεια ελάχιστης ανταπόκρισης από το προσκύνημα 3 εκ των "συν αυτώ" στο Αγιονόρος...

 

Επειδή γνωστοί και άγνωστοι, 

μικροί και μεγάλοι,

φίλοι κι "εχθροί", 

μας ρωτάτε.

Μέρες μετά την επιστροφή στη βάση μας 

από το προσκύνημα στο Περιβόλι της Μάνας μας...

Αν θα επιχειρούσαμε να εξηγήσουμε,

αυτό που νιώθουμε, 

μοιάζει πιο πολύ με μια κατάσταση,

με μια απροσδιόριστη, 

αλλά όχι και ανεξήγητη χαρά 

που μας συνοδεύει σχεδόν όλη τη μέρα...

Μια κατάσταση που απ΄ό,τι φαίνεται 

επικρατεί στην ψυχή όποιου, 

έστω και αναξίως (καλή ώρα), 

παλεύει να πλησιάσει 

και γι'αυτό επιχειρεί 

κάποια νηπιώδη βήματα 

προς τον Χριστό.

Κι Εκείνος ως απέραντη Αγάπη που είναι, 

τα μεταμορφώνει σε γιγάντια 

και "ανταποδίδει" με τρόπους 

φανερά σκανδαλώδεις στα ανθρώπινα μέτρα...

                     Με απολαύσεις επίγειες...

                     

                          ... και επουράνιες...
                

                     Με ευλογίες ανεκτίμητες...

             πέρασμα και διαμονή σε αρχοντικά...

                    με γνωριμίες απερίγραπτες, 

   με συναντήσεις απρόσμενες,

σε ουρές ατελείωτες...

σε πεζοποπορίες...

για ανεκπλήρωτα (μέχρι τότε) τάματα...

           με χαμόγελα και μορφές βγαλμένες από τα συναξάρια των αγίων, πέραν του παρόντος κόσμου του απατεώνος...

Σε παλιούς γνώριμους...

(από το 2017...)

(το 2018...)

(έως το τέλος - αρχή στα τελειώματα του 2021)

(και σήμερα...)

Παρατηρώντας δεδικαιωμένες ψυχές, 

γυμνές και απαλλαγμένες 

απ΄ό,τι τους κρατάει "Μάρθες",

όπως παραμένουμε 

οι περισσότεροι από μας...

Τέτοιες και τόσες εμπειρίες - ευλογίες, 

που ενώ συμβαίνουν όλες μέσα σε 3-4 μέρες, 

η τροφοδοσία που προκύπτει 

μοιάζει διαρκής και ατελείωτη 

λες και έλειψες 

15 μέρες τουλάχιστον...

Και εφόσον όλοι, 

διψασμένοι να μάθουν 

και ν΄ακούσουν για Χριστό,

σε ρωτούν τι και πως...

Και συ, άλλο που δεν ήθελες...

Συνειδητοποιείς όμως παρ΄όλα αυτά,

πως ανταποκρίνεσαι πλέον 

με τέτοια ευκολία,

συλλαμβάνοντας μάλιστα έναν άλλο εαυτό σου, 

που ξεκινά να περιγράφει, 

να αφηγείται, 

να δείχνει φωτογραφίες και video,  

προσπαθώντας έτσι 

με ανθρώπινα, 

φτωχά και πεπερασμένα λόγια 

να περιγράψει όσα κανονικά 

δεν γίνεται να περιγραφούν.

Και όλο να βγαίνουν 

στην επιφάνεια του μυαλού σου 

πράγματα που ξέχασες, 

γεγονότα που δεν κατάλαβες, 

συμπεριφορές που δεν ερμήνεψες,

αποκαλύψεις που δεν έφτασε ακόμα η ώρα τους...

Και να μην βγαίνει από τη σκέψη σου 

εκείνη η Μάνα η Ιεροσολιμίτισσα, 

στο κελί του Αγίου Παππού μας, 

που είχε πει πως είναι η κοντινότερη όλων 

στην πραγματική μορφή Της...

όπως και η μεγαλοπρέπεια 

της Γοργουπηκόου στο Δοχειάρι...

ή ο πόνος της Εσφαγμένης στο Βατοπαίδι, 

αλλά και η αυστηρή γλύκα του Τιμίου Προδρόμου... 

στο κελί των αδερφών σου,

 που βρίσκεται κάτω από την ασφαλέστατο σκέπη

 της Πορταϊτισσας...

Και μέχρι να έρθει 

και να κάτσει 

να μπει σε μια σειρά

και να τακτοποιηθεί

όλο αυτό το υλικό

στα σπίτια μας 

και στις καρδιές μας ...

...μαζί με τα "κλεμμένα λάφυρα"...

...Συνειδητοποίησα

πως ενώ μιλάς διαρκώς και ασταμάτητα, 

κρύβεις μοναχά λίγα-ελάχιστα 

που νιώθεις πως πρέπει να κρατήσεις 

μόνο για σένα και τους δικούς, 

σαν μια αποθήκη δύναμης, 

πίστης, 

αφοσίωσης 

και αγάπης 

που κάποια στιγμή, 

ίσως και πολύ σύντομα, 

ενδέχεται να χρειαστείς...

"αμφ." ΥΓ1:

Μέχρι τότε,

τις ευχές 

του αγιασμένου Γέροντα Ιώβ 

και όλων των αγωνιζομένων 

Γερόντων που παλεύουν για όλους μας...

ΥΓ2:

Συγχωράτε μας 

για τα πολλά 

και τα συγκεχυμένα...

Κάποια στιγμή,

ελπίζουμε όχι σύντομα 

θα συνέλθουμε.-