~ Η ζωή μέσα απ’ τα μάτια ενός τυφλού...

~ Έζησα 3 χρονια μαζι με τους τυφλους και μειωμενης οράσεως φιλους μου,ως συνοδος αθλητρια και προπονητρια. 
Ενιωσα αναμεσα τους το παιχνιδισμα της ζωης, την ελλειψη μιζεριας, το χιουμορ, τη δυναμικοτητα.
Και ετσι εμαθα την αξια των απλων πραγματων...

Άννα Σιδηροπούλου

Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο διαφορετική θα μπορούσε να ήταν η ζωή σου; Όσο απίθανο κι αν σου φαίνεται. Όσο μακρινό και να φαντάζει. Πίστεψέ με δεν είναι. Φτάνει μια απόφαση η οποία παρόλο που αρχικά φαινόταν σωστή, αποδείχθηκε λανθασμένη. Άλλες φορές δεν τίθεται καν θέμα επιλογής. Αρκεί να βρίσκεσαι στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Κι όλα αλλάζουν.

Ας κάνουμε μια δοκιμή για να στο αποδείξω. Σήκω. Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου τη ζωή σου έτσι από εδώ και στο εξής. Μόνο και στην ιδέα τρομοκρατείσαι. Η καρδιά σου χτυπάει όλο και πιο γρήγορα. Ο κάθε θόρυβος σε φοβίζει. Μέχρι και της ίδιας σου της καρδιάς. Σε λούζει κρύος ιδρώτας. Νιώθεις σαν να χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια σου.

Προσπαθείς να περπατήσεις μερικά μέτρα, αλλά μάταια. Σκοντάφτεις δεξιά κι αριστερά, σαν μικρό παιδί που κάνει τα πρώτα του βήματα. Όλο σου το σύστημα έχει απορυθμιστεί καταργώντας μόνο μία από τις πέντε σου αισθήσεις.

Είδες τελικά πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει η ζωή σου για πάντα;

Όμως, σκέψου ότι ορισμένοι άνθρωποι ζουν με «κλειστά μάτια», παρόλο που τα βλέφαρά τους είναι ανοιχτά. Η μόνη εικόνα που αντικρίζουν είναι ένα μαύρο πανί. Άλλοι γεννήθηκαν μ’ αυτό μπροστά στα μάτια τους και σε άλλους τοποθετήθηκε βίαια κάποια στιγμή. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ήταν επιλογή τους.

Πραγματικά δεν ξέρω τι πονάει περισσότερο. Να χάνεις κάτι που κάποτε είχες ή να μην το έχεις ποτέ;

Ωστόσο, δεν το έβαλαν κάτω. Τι κι αν τράβηξαν άσσο από το έντεκα; Τι κι αν η τύχη τους επιφύλασσε τον πρώτο αριθμό του λαχείου; Δεν τα παράτησαν. Μπορεί η ζωή να έκλεισε το διακόπτη και να τους αρνήθηκε το φως, αλλά αυτοί έκαναν το σκοτάδι το καλύτερό τους φίλο.

Είδαν τη διαφορετικότητά τους ως χάρισμα κι όχι ως μειονέκτημα. Εξάλλου ήταν η μοναδική επιλογή που είχαν για να επιβιώσουν. Τη θεώρησαν μια νέα πρόκληση. Μια ευκαιρία να δουν τον κόσμο μέσα από μια άλλη οπτική γωνία. Και μάλλον τα κατάφεραν.

Δεν πτοήθηκαν επειδή κάτι ή κάποιος, όπως θέλεις πες το, τους στέρησε την όρασή τους. Μπορεί να έχασαν μία από τις αισθήσεις τους, αλλά καλλιέργησαν τις υπόλοιπες ώστε να καλύψουν το κενό.

Έμαθαν να ακούν αυτά τα οποία οι άλλοι θεωρούν αδιάφορα όπως ο ήχος της βροχής, το κελάηδισμα των πουλιών κι η ζεστή χροιά μιας φωνής και να συνθέτουν το μοναδικό ρυθμό της δικής τους ζωής.

Δίνουν σημασία σ’ αυτά που εσύ προσπερνάς δίχως δεύτερη σκέψη. Μπορούν με τεράστια ευκολία να διακρίνουν τα συναισθήματά σου από τον ήχο της ανάσας και των βημάτων σου.

Έχουν μάθει να συγκρατούν μέχρι και την παραμικρή λέξη από τα λόγια των άλλων. Έτσι μπορούν να περιγράψουν με τρομερή λεπτομέρεια το γαλάζιο του ουρανού, τη δύση του ηλίου ή τον καλπασμό ενός αλόγου, παρόλο που δεν τα έχουν δει ποτέ. Κινητήριά τους δύναμη σ’ αυτό; Μόνο η φαντασία τους.

Μ’ αυτήν μπορούν να χτίσουν ένα ή και δύο κόσμους αν χρειαστεί. Αρκεί μια λέξη, μια μυρωδιά ή ένα άγγιγμα για να αρχίσει να οργιάζει. Μπορούν να κάνουν χίλια κομμάτια το μαύρο πανί που έπεσε στα μάτια τους ή να το χρησιμοποιήσουν ως καμβά για να ζωγραφίσουν το δικό τους κόσμο με πινέλο την ψυχή τους και χρώματα τα αισθήματά τους.

Σ’ αυτόν τον κόσμο η εικόνα δεν έχει καμιά απολύτως θέση. Πρωταρχικό ρόλο διαδραματίζει το συναίσθημα. Το φαίνεσθαι είναι απλώς ένα άχρηστο κάλυμμα δίχως καμιά λειτουργία. Η ουσία κρύβεται βαθύτερα. Στην ψυχή του καθενός και τα τυφλά άτομα έχουν την ικανότητα να την εντοπίζουν με εξαιρετική ακρίβεια. Και αυτό είναι το σημαντικότερο.

Σκέψου ότι σ’ ένα δώρο δε δίνεις ιδιαίτερη σημασία στο περιτύλιγμα. Το σκίζεις βιαστικά και το πετάς στα σκουπίδια. Αυτό που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον είναι το εσωτερικό.

Θυμήσου ότι όλη η μαγεία της θάλασσας κρύβεται στο βυθό κι όχι στην επιφάνειά της.

Έτσι και στον κόσμο των τυφλών η ομορφιά, η οποία είναι κάτι τελείως υποκειμενικό, βρίσκεται σε πράγματα τα οποία δεν μπορείς ούτε καν να φανταστείς. Στη μυρωδιά των φρεσκοψημένων μπισκότων. Στην αίσθηση από ένα αναζωογονητικό αεράκι. Σ’ ένα τρυφερό άγγιγμα. Σ’ ένα χάδι. Σε μια ζεστή αγκαλιά.

Μέσα απ’ αυτά τα απλά πράγματα παίρνουν κουράγιο. Να συνεχίζουν να κολυμπούν εκεί όπου οι άλλοι σταματούν. Να φωτίζουν εκεί όπου όλα τα φώτα έχουν σβήσει. Να ποντάρουν στον άσσο, ενώ όλα τα προγνωστικά δείχνουν διπλό, επειδή βλέπουν κάτι το οποίο οι άλλοι αγνοούν. Κάτι βαθύτερο.

Σίγουρα αυτός ο κόσμος είναι πιο αληθινός και φωτεινός από το δικό μας.

Τώρα άνοιξε τα μάτια σου. Μπορείς να ανακουφιστείς ή μήπως όχι;

Ίσως τελικά ο πραγματικά τυφλός να είσαι εσύ.

Όπως και να έχει, ένα είναι βέβαιο.

Το φως και το σκοτάδι ζουν μέσα σου. Εσύ διαλέγεις πλευρά.

 Συντάκτης: Χάρης Παυλίδης

πηγή