Είναι γεγονός ότι η στάση των πολιτικών που κυβερνούν την πατρίδα, σε σχέση με το Βορειοηπειρωτικό, είναι αντεθνική και πιθανόν να αποκωδικοποιείται ως εξής:
«Κακώς που εσείς οι Βορειοηπειρώτες παραμείνατε Έλληνες. Άντε να πάτε στο καλό. Αν κατά την διακυβέρνηση της Αλβανίας από τον Χότζια γινόσασταν Αλβανοί, θα είχαμε έναν πονοκέφαλο λιγότερο.
Σήμερα όποιος Βορειοηπειρώτης δεν μπορεί να αντέξει τους διωγμούς του αλβανικού κατεστημένου ας έρθει στην Ελλάδα, είναι αδερφός μας, θα του δώσουμε την Ελληνική υπηκοότητα, αυτός θα ησυχάσει και όλα τελειώνουν. Όποιος δεν θέλει να αποχωριστεί την γενέτειρά του, ας κάτσει εκεί, ας πράξει ό,τι αυτός νομίζει, ακόμα και να αλβανοποιηθεί, τόσο το καλύτερο για όλους. Στο μέλλον θα είναι και συνομιλητής μας! Δυστυχώς σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει η πλειοψηφία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, αλλά και μεγάλη μερίδα των Ελλαδιτών. Η σημερινή Ελλάδα δεν είναι η Ελλάδα που έστειλε τους λεβέντες και ελευθέρωσαν τρεις φορές την θυγατέρα της, την Βόρειο Ήπειρο».
Κωνσταντίνου Κυριακού, «Προδοσία και Αυτοθυσία» , εκδόσεις «Κόνιτσα», σελ. 43-44.
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού δεν είναι χαρτοπόντικας που γράφει παρόλες για να τραβήξει την προσοχή, βδελυρός ψευτοπατριώτης που εκτοξεύει κάλπικους πύρινους λόγους και άνευ αντικρίσματος μύδρους κατά του κατεστημένου για να ανυπομονεί να πουληθεί στον μεγαλύτερο πλειοδότη και ύστερα να ψηφίζει τζαμιά. Ο Κυριακού είναι αληθινός Έλληνας. Άντρας με τιμή. Έχει πληρώσει όλα όσα έχει κάνει, νιώσει και σκεφτεί για την πατρίδα μας με φυλακίσεις, βασανιστήρια, διώξεις, απειλές, εκβιασμούς, καταναγκαστικά έργα και άλλα πολλά που δεν τα γνωρίζει η κοινή γνώμη.
Ο Κώστας Κυριακού είναι Βορειοηπειρώτης με το Β όσο κεφαλαίο τού πρέπει. Έχει περάσει δέκα χρόνια στα κάτεργα της Αλβανίας χωρίς να λυγίσει ούτε λεπτό.
Άκαμπτος και πεισματάρης σαν πέτρα σε άγονη πλαγιά βουνού που παλεύει με τα αγκάθια σε βουβό αγώνα επικράτησης - και στο τέλος νικά αυτή.
Το βάναυσο κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας του Χότζα, του «κόκκινου Χίτλερ» , όπως τον αποκαλούσαν τα αδέλφια μας στην Βόρειο Ήπειρο, τον είχε πετάξει στο Σπατς για να πεθάνει, αγκομαχώντας και δουλεύοντας. Το Σπατς ήταν ένα ορυχείο εξόρυξης χρωμίου και χαλκού που ... αξιοποιείτο σαν στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Πέρασε εκεί χρόνια εννέα επειδή καταδικάστηκε ως «κατάσκοπος της Ελλάδας» και βγήκε όρθιος.
Ξαναφυλακίστηκε ο Κυριακού από τον Σαλί Μπερίσα, πέρασε την γνωστή σε όλους «Δίκη των Πέντε» (Ελλήνων μειονοτικών της οργάνωσης «Ομόνοια»), κάθισε ακόμα έναν χρόνο στη φυλακή και βγήκε.
Τώρα ζει στην Ελλάδα και δεν έχει σταματήσει ούτε μέρα, ούτε ώρα της ζωής του που να μην αγωνίζεται να μαθευτεί η καλά κρυμμένη (από την κομμουνιστική πνευματική δικτατορία αλλά και την φοβική Δεξιά) αλήθεια για τη ζωή των Ελλήνων στη Βόρειο Ήπειρο και τον αγώνα επιβίωσης που δίνει η εθνική μας μειονότητα εντός ενός εχθρικού κράτους που έχει στρατηγική συμμαχία με την Τουρκία.
Σε αυτό το βιβλίο ο Κώστας Κυριακού, με τρόπο άμεσο και εξαιρετική, λαϊκή, απροσχημάτιστη γλώσσα που θυμίζει Μακρυγιάννη, ξεναγεί τον αναγνώστη σε έναν πολυετή εφιάλτη, αυτόν της καταπίεσης και των διωγμών που έχουν υποστεί οι Βορειοηπειρώτες από τους Αλβανούς, αλλά και σε ένα ματαιωμένο όνειρο: αυτό της σύνδεσης της Βορείου Ηπείρου με την μητέρα πατρίδα.
Ο αναγνώστης, ερχόμενος σε επαφή με το απόσταγμα των εμπειριών του Κυριακού, δεν μπορεί παρά να χαμογελάσει πικρά και να αναλογιστεί πόσο πολύ μας έχει απομακρύνει από την ευτυχία, την ευημερία, την ευδαιμονία και την αυτοεκπλήρωση το σύμπλεγμα κατωτερότητας (ατομικό και συλλογικό) που ταξινομεί τους καημούς και τις χαρές των άλλων σε υψηλότερη θέση από τους δικούς μας.
Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν λεπτομέρειες για την «κουβανική επανάσταση» και δεν σκαμπάζουν γρυ από τις ναζιστικού τύπου θηριωδίες που έχουν διαπραχθεί δίπλα μας, σε βάρος αδελφών μας; Πόσοι έχουν ταξιδέψει μέχρι την Γη του Πυρός και δεν ξέρουν να δείξουν τη Βόρειο Ήπειρο στον χάρτη; Πόσοι συγκινούνται από την ανθρώπινη δυστυχία - αρκεί αυτή να αφορά ξένους;
Το κείμενο που παρατέθηκε στην αρχή του παρόντος σχολιάζει τη στάση των πολιτικών. Οι πολίτες όμως τι κάνουν;
Αυτό το βιβλίο θα σας δείξει έναν άλλον κόσμο, ελληνικό, που ίσως και να μην τον ξέρετε. Αξίζει τον κόπο. Από τα έσοδα ο συγγραφέας δεν θα πάρει σεντ. Όλα θα πάνε στη Ιερά Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής & Κονίτσης που έκανε την έκδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου