( ~ Αφιερωμένο στην erkt και στη Μανούλα της...)
Δεν πρόλαβαν τον Εσπερινό.
Ήταν της Αποδόσεως της Θεοτόκου,
αλλά μάνα και κόρη δεν τον πρόλαβαν.
Είχαν καιρό να βγουν έξω μεταξύ τους.
Να πιαστούν αγκαζέ, η κόρη να βαστάει τη μάνα της και η μητέρα
να κουτσαίνει στο δεξί.
Με τα ντυσίματα, τα χασίματα των κλειδιών, το αργό περπάτημα,
η καμπάνα βάρεσε στις έξι κι εκείνες βρέθηκαν εκεί στις επτά.
«Πάει… τον χάσαμε…» είπε η μαμά.
«Μα, να τον χάσουμε;».
«Μαμά, και που θα περπατήσουμε μαζί, μετά από τόσο καιρό,
Εσπερινός είναι κι αυτό».
Τα σέβεται πολύ η Θεοτόκος τέτοια πράματα. Ως Μητέρα κι αυτή.
Το παιδί να τιμάει τη μητέρα του μ’ ένα αγκαζέ, με μία συζήτηση
λιτή, μ’ ένα αεράκι σε πόλη επαρχιακή.
Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος, costasp247@gmail.com
ΚΓΠ - Αυγ 2017
Τη φώτο επέλεξε η Μάγδα Σπανού
Τη φώτο επέλεξε η Μάγδα Σπανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου