Αντρές Ινιέστα...

(Γιατί, καλό είναι να ξέρουμε πλέον, ποιοι είναι αυτοί που ξεχωρίζουν σε κάθε τομέα 
αυτής της ζωής και γιατί...
Όχι μόνο για τις αναμφισβήτητες ικανότητές τους, αλλά και για το ήθος με το οποίο εξέπεμπαν σε συμπαίκτες και αντιπάλους!
"αμφ.")

Ήταν Σεπτέμβρης του 1996 όταν οι γονείς του 12χρονου Αντρές Ινιέστα τον άφηναν στην πόρτα της Μασία. Όπως αποκάλυψε χρόνια μετά ο ίδιος, όλο το βράδυ έκλαιγε. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, οι γονείς του στο ξενοδοχείο έμεναν ξάγρυπνοι όλη νύχτα, πιστεύοντας ότι έκαναν λάθος που τον άφησαν μόνο. Ο πατέρας του σχεδίαζε να πάει να τον πάρει το επόμενο πρωί. Η μάνα του ήταν αυτή που τον έπεισε να τον αφήσουν να προσπαθήσει.

22 χρόνια μετά ο Ινιέστα αποχωρεί από τη Μπαρτσελόνα σαν θρύλος. Όση ώρα μιλάει στους δημοσιογράφους κλαίει. Όταν τελειώνει όσα έχει να πει, όλη η αίθουσα σηκώνεται όρθια και τον αποθεώνει για περισσότερο από ένα λεπτό...
(Τεράστια προσωπικότητα στον όχι και τόσο καθαρό χώρο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου! Ήρθε απ΄ότι φαίνεται και γι΄αυτόν ο καιρός να ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τους δικούς του...)
  

(η αρχική ανάρτηση από εδώ ).