~ Όταν επί μήνες ετοιμάζεις σαν σχολειό μια γιορτή-αφιέρωμα...

...για τη Ακριτική Θράκη...

που όλοι (;) γνωρίζουμε πως βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης... 

με ζήλο και όρεξη...

Επιστρατεύοντας εκτός των άλλων...

Πατεράδες να μαστορέψουνε...

Μανάδες και κόρες να μαγειρέψουνε, αλλά και να φιλέψουνε...

να παραγγείλουνε μεταξοσκώληκες από το Σουφλί...

και από τα κουκούλια τους να φτιάξουνε... 

ένα "μαγαζί"-bazaar...

 για να πουλήσουνε...

 και με τόση (κι άλλη τόση...) προθυμία να μαζέψουνε χρήματα για πολυμελείς οικογένειες της Θράκης...

Και την κρίσιμη μέρα και ενώ μέχρι πριν λίγο ήταν χαρά Θεού... 

και όλα πανέτοιμα...

ξαφνικά να πιάσει ένας αέρας και μια βροχή...

Πως να πετύχει μετά μια τέτοια εκδήλωση; Κι ας κρύβει από πίσω της τόσο μεράκι, αλλά και κόπο...
Δεν είναι φυσικό να σε πιάσει μια απελπισία; 
Μια απογοήτευση;

Όλα αυτά όμως τελειώνουν, όταν ένας δάσκαλος λαμβάνει (από κάποιον γονιό μαθητών του, που είχε ήδη μετεξελιχθεί για κείνον ως ένας ακόμη αδερφός) ένα τέτοιο μήνυμα...



  Κι όλα αυτά να συμβαίνουν ενώ οι Άγιοι, που κάλεσες να είναι μαζί σου...

 μετά την παράκληση που τους έκανες με τα ψαλτάκια σου...

 σα να δείχνουν πως συγκινούνται από τα παρακάλια, αλλά κι από τα μηνύματα του κόσμου και να  σταματάνε τη μπόρα που ερχότανε...

Και έτσι, αφού μαζέψεις τα κομμάτια σου, "Θα ευχαριστήσω μετά...", σκέφτεσαι και συνεχίζεις σα να μη συμβαίνει τίποτα......

Με τα χαμόγελα να επιστρέφουν οριστικά και με ανακούφιση στα χείλη των παιδιών σου...

Και το θρακικό χωριό, που έστησες στην αυλή του σχολείου σου να συνεχίζει κι εκείνο ακάθεκτα πλέον την "λειτουργία" του...

 

και όλα τα υπόλοιπα, όπως περίπου τα προγραμμάτισες...

μέσα σε αμφιθέατρα...

 

...και έξω απ΄αυτά...

 Καθηλώνοντας μικρούς...

αλλά και μεγάλους...

Σαν κάπως έτσι να συνέβη "κάποτε" μια τεράστια εκδήλωση-αφιέρωμα αντάξια του τίτλου που έφερε...

"Ταξιδεύοντας στη ΘΡΑΚΗ μας!!!

(όσο είναι ακόμα δικιά μας...)

       (Και συνεχίζουμε...)       

πηγή:
https://elp.gr/

* Θερμές ευχαριστίες στον φωτογράφο Γιώργο Δασουρά (George Dass- απόφοιτος του σχολείου) για την αφιλοκερδή παραχώρηση των φωτογραφιών, που τράβηξε στην εκδήλωση...

ΥΓ:   
Και τώρα που σταμάτησε ο θόρυβος, με τι λόγια αντάξια να ευχαριστήσεις, μου λες;
Ένα "ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ" 
φτάνει στα όσα εσύ "πληρώθηκες";
Πες το κι ας μην φτάνει...